Hemoglobina A

Estrutura da hemoglobina humana adulta. As subunidades α e β móstranse en vermello e eazul, e os grupos hemo que conteñen ferro en verde. De PDB 1GZX Proteopedia Hemoglobin.

A hemoglobina A (HbA), tamén chamada hemoglobina adulta, hemoglobina A1 ou α₂β₂, é o tetrámero máis común da hemoglobina humana, supoñendo un 97% da hemoglobina total dos glóbulos vermellos. A hemoglobina é unha proteína que se une ao oxíxeno, que se atopa dentro dos glóbulos vermellos ou eritrocitos, que transporta oxíxeno desde os pulmóns aos tecidos. A hemoglobina A contén dúas subunidades alfa e dúas beta (α2β2). A hemoglobina A2 (HbA2) é unha forma menos común de hemoglobina nos adultos e está composta por dúas subunidades alfa e dúas subunidades de delta-globina. Esta hemoglobina constitúe o 1-3% da hemoglobina nos adultos.

Estrutura e función

A hemoglobina A (HbA) é un tetrámero formado por dúas subunidades alfa e dúas beta (α2β2). Cada subunidade contén un grupo hemo con ferro ao cal se unen moléculas de oxíxeno diatómico (O₂). Ademais do oxíxeno, a ensamblaxe da subunidade e a estrutura cuaternaria é importante para a afinidade para a unión de moléculas. Cando a hemoglobina se une ao O₂ (oxihemoglobina), únese ao ión de ferro II (Fe² ) do hemo para transportalo e liberalo nos tecidos. Todas as subunidades deben estar presentes para que a hemoglobina capte e libere o oxíxeno en condicións normais.

Síntese

Biosíntese do hemo na que se suceden moitas etapas encimáticas que empezan na mitocondria e acaban no citoplasma da célula.

Síntese do hemo

A síntese do hemo implica unha serie de pasos encimáticos que teñen lugar dentro da mitocondria e no citosol da célula. Primeiro, nas mitocondrias ten lugar a condensación do succinil-CoA e a glicina pola ALA sintase para producir ácido 5-aminolevulínico (ALA). O ALA móvese despois ao citosol e despois dunha serie de reaccións crea o coproporfirinóxeno III. Esta molécula trasládase de volta ás mitocondrias, onde reacciona coa protoporfirina-III oxidase para producir a protoporfirina IX. O ferro é despois inserido encimaticamente na protoporfirina pola ferroquelatase para producir o hemo.

Síntese da globina

A síntese da globina ten lugar nos ribosomas do citosol. Dúas cadeas de globina que teñen grupos hemo combínanse para formar a hemoglobina. Unha das cadeas é unha cadea alfa e a outra é unha cadea non alfa. A natureza da cadea non alfa nas moléculas de hemoglobina varía debido a diferentes variables. Os fetos teñen unha cadea distinta da alfa, chamada gamma (e forman a hemoglobina F) e despois do nacemento en vez da gamma pasan a formar a cadea beta (e forman hemoglobina A). Este cambio de hemoglobina F á hemoglobina A ocorre cinco ou seis meses despois do nacemento. Os xenes que codifican as cadeas alfa están localizados no cromosoma 16, mentres que os que codifican as cadeas non alfa están no cromosoma 11.

Importancia clínica

Debido aos numerosos pasos e procesos que hai na síntese da hemoglobina, hai moitos sitios onde poden ocorrer erros. A síntese do hemo implica acción de múltiples encimas e cando estes encimas son deficientes ou non funcionan axeitadamente, como consecuencia de mutacións ou delecións, ou cando ocorre o mesmo cos xenes da globina, poden ocorrer varias enfermidades. Os trastornos dos xenes da globina orixinan hemoglobinopatías que poden ser causadas por variantes anormais da globina (anemia falciforme) ou pola redución da síntese da cadea en células eritroides (talasemia) durante a hematopoese. Estas hemoglobinopatías adoitan ser trazos autosómicos recesivos.

Véxase tamén

Outros artigos

Hemoglobina

Variantes da hemoglobina:

• Hb A_1C
• Hemoglobina A2
• Hemoglobina C
• Hemoglobina F
• Hemoglobina O

Subunidades proteicas da hemoglobina (xenes):

• Alfa globina 1
• Alfa globina 2
• Beta globina
• Delta globina

Ligazóns externas

• Hemoglobin A Medical Subject Headings (MeSH) na Biblioteca Nacional de Medicina dos EUA.