Saltar ao contido

Helmut Marko

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaHelmut Marko

(1970) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento27 de abril de 1943 Editar o valor en Wikidata (81 anos)
Graz, Austria Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata
Premios

IMDB: nm3944581 Editar o valor en Wikidata
Marko en 1970.

Helmut Marko, nado en Graz o 27 de abril de 1943 é un expiloto de automobilismo austríaco, actual conselleiro de Red Bull GmbH de Fórmula 1 e xefe do programa de desenvolvemento de pilotos de Red Bull.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Marko era amigo de escola de Jochen Rindt,[1] que se convertería no campionato mundial de Fórmula 1 en 1970. Marko competiu en varias series de carreira, incluíndo 10 Grandes Premios de Fórmula Un en 1971 e 1972, pero non conseguiu puntos no Campionato do Mundo.

Tivo máis éxito nas competicións de resistencia, gañando as 24 Horas de Le Mans de 1971, pilotando un Martini - Porsche 917 K con Gijs van Lennep. Durante ese ano fixeron unha marca de distancia que permanecía invicta ata as 24 Horas de Le Mans de 2010 (5.335.313 km, cunha media de 222´304 km/h). (Os cambios na pista reduciron a velocidade media.)

A pesar de estar preocupado pola mala seguridade na Targa Florio, fixo as voltas máis rápidas ao redor do circuíto de montaña de 72 km en Sicilia na carreira de 1972, reducindo máis de dous minutos ao líder en dúas voltas para terminar segundo a so 17 segundos. A súa volta rápida no Alfa Romeo 33 foi de 33 minutos e 41 segundos, cunha media de 128´253 km/h.[2]

Algunhas semanas despois, o 2 de xullo, durante o Gran Premio de Francia de 1972 en Clermont-Ferrand, unha pedra lanzada polo Lotus de Emerson Fittipaldi perforou a viseira do casco de Marko, cegandolle o ollo esquerdo permanentemente e rematando a súa andaina nas carreiras.[3][4][5][6]

Marko converteuse en doutor en Dereito en 1967.[7] Posúe dous hoteis en Graz: o Schlossberghotel e Augartenhotel. Foi representante dos pilotos de carreiras austríacos Gerhard Berger e Karl Wendlinger durante algúns anos antes de fundar e dirixir RSM Marko en 1989, un equipo de carreiras que competiu na Fórmula 3 e na Fórmula 3000, correndo baixo o nome de Red Bull Junior Team a partir de 1999. Desde 1999 tamén supervisou o programa de desenvolvemento de pilotos de Red Bull, que dirixiu pilotos como Sebastian Vettel, Daniel Ricciardo e Max Verstappen na Fórmula Un. Desde 2005 foi conselleiro do equipo de Red Bull Racing Formula One.

Resultados completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pos Puntos
1971 Ecurie Bonnier McLaren M7C Cosworth V8 RSA ESP MON NED FRA GBR ALE
NTS
NC 0
Yardley-BRM BRM P153 BRM V12 AUT
11
ITA
Ret
CAN
12
BRM P160 USA
13
1972 Austria-Marlboro
BRM
BRM P153 BRM V12 ARX
10
RSA
14
ESP NC 0
BRM P153B MON
8
BEL
10
BRM P160B FRA
Ret
GBR ALE AUT ITA CAN USA
Fonte:[8]
  1. Völker, Herbert. "The First Formula One Pop Star". The Red Bulletin setembro 2010. Red Bull Media House GmbH. Arquivado dende o orixinal o 02 de maio de 2014. Consultado o 25 de marzo de 2013. 
  2. Örnerdal, Stefan. "56th Targa Florio 1972". Formula 2 Register. Consultado o 25 de marzo de 2013. 
  3. A Era dos Campeões (DVD). Hangar Filmes. 
  4. Williams, Richard (14 de novembro de 2010). "Red Bull's Dr Helmut Marko, the mastermind behind Sebastian Vettel". The Observer (London: Guardian News and Media Limited). Consultado o 13 de decembro de 2011. 
  5. "Charade". racingcircuits.info. Consultado o 10 de abril de 2017. 
  6. "The Volcanic Rush of Clermont Ferrand". speedhunters.com. Consultado o 10 de abril de 2017. 
  7. Völker, Herbert. "Die Diagnosen des Doktors". Zeit Online. ZEIT ONLINE GmbH. Consultado o 27 de xuño de 2013. 
  8. Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 245. ISBN 0851127029. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]