Saltar ao contido

Hans-Georg Pflaum

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaHans-Georg Pflaum
Biografía
Nacemento3 de xuño de 1902
Berlín, Alemaña Editar o valor en Wikidata
Morte26 de decembro de 1979 (77 anos)
Linz, Alta Austria.
Director de investigación do CNRS
Presidente Société Française de Numismatique
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeAlemaña Alemá.
Francia Francesa.
EducaciónUniversidade Humboldt de Berlín.
Q89547790Director de investigación do CNRS.
Presidente da SFN.
Actividade
Campo de traballoEpigrafía, numismática e historiografía..
Ocupaciónhistoriador, erudito clásico, antropólogo, numismático Editar o valor en Wikidata
EmpregadorÉcole pratique des hautes études.
Centre national de la recherche scientifique.
Membro de
AlumnosFrançois Jacques, Michel Christol e Patrick Le Roux Editar o valor en Wikidata
Premios
Premio Gobert (1979).

Hans-Georg Pflaum, nado en Berlín o 3 de xuño de 1902 e finado en Linz, Austria, o 26 de decembro de 1979, foi un historiador alemán naturalizado francés, especializado en prosopografía e epigrafía latinas, e en numismática.[1]

Está considerado como o maior representante da epigrafía latina desde Theodor Mommsen.[2]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Hans-Georg Pflaum procedía dunha familia de fabricantes téxtiles berlineses. Inicialmente cursou estudos de Dereito, aínda que despois comezou os estudos de Historia da Antigüidade na Universidade de Berlín,[3][4] materia á que dedicou a súa vida profesional.[2]

En 1933 tivo que interromper os seus estudos e fuxir da Alemaña nazi, e decidiu exiliarse. Instalouse en París e alí concluíu a súa formación en historia antiga,[4] con Jérôme Carcopino. Foi un dos primeiros membros do Centro Nacional da Investigación Científica (CNRS, polas súas siglas en francés), que se fundara pouco antes.[5] Suspendido entre 1940 e 1944 por mor das leis racistas do réxime de Vichy, tivo que agocharse en Montpellier e logo en Lión, baixo a protección doutros científicos, en particular de Jérôme Carcopino, quen o introduciu na epigrafía,[6] e grazas quen puido publicar en 1940 o seu Essai sur le cursus publicus, aínda que omitindo o nome do autor.[2]

Finalizada a segunda guerra mundial, Pflaum reintegrouse no CNRS Nesta segunda etapa na institución publicou un estudo sobre o Mármore de Thorigny en 1948, que acadou unha gran repercusión e consolidou a súa reputación científica.[2]

Paralelamente aos seus traballos sobre a administración dos procuradores, confiáronselle tamén outras responsabilidades científicas, sinaladamente en 1947, cando se lle pediu que recompilase un corpus das inscricións latinas de Alxeria,[7] un traballo no que recompilou máis de 7.000 inscricións en dous volumes monumentais.[2]

Hans-Georg Pflaum doutorouse en 1948, cunha tese sobre os procuradores ecuestres do Alto Imperio Romano,[8] e logo foi nomeado director de investigación do CNRS en 1956. A partir de 1961 exerceu a docencia na cuarta sección da École pratique des hautes études, impartindo un seminario que durou ata 1979. Como consecuencia das súas actividades científicas, Hans-Georg Pflaum pasou varias tempadas en Alxeria a partir dos anos 50, tomando conciencia das inxustizas da situación colonial e das dificultades económicas ás que se enfrontaban moitos dos habitantes da nova nación.[9] Xunto coa súa esposa, intentou arranxar a situación a nivel local, a través de asociacións,[10] especialmente en torno ao sitio arqueolóxico de Djemila.[11]

Gran coñecedor de toda a administración romana, centrou o interese das súas investigacións en aspectos como o papel dos libertos imperiais á sombra dos aristócratas e senadores, as traxectorias dos procuradores ecuestres baixo o Imperio Romano, e a historia administrativa do Imperio. Tamén dedicou importantes traballos á historia do norte de África romano, e realizado traballos prosopográficos salientables sobre o período antonino e, en particular, sobre as vidas da Historia Augusta.[2][7]

Hans-Georg Pflaum tamén dedicou parte dos seus esforzos á numismática. Estudou a cuñaxe de moedas do Imperio Romano nos séculos II e V, contribuíndo particularmente mediante a publicación de tesouros monetarios. A súa colección de máis de 5.000 moedas foi adquirida pola Biblioteca Nacional de Francia en 1991, e incluía unha importante sección dedicada ao emperador Probo.[12]

Hans-Georg Pflaum finou repentinamente durante unha visita a Linz, na Alta Austria, o 26 de decembro de 1979, aos 77 anos.[2][13][4]

Honras

[editar | editar a fonte]

Polos méritos acadados ao longo da súa carreira, Tflaum foi nomeado membro honorario da Universidade de Berna e da Universidade de Friburgo, membro da Academia de Ciencias de Gotinga e membro correspondente da Academia Británica.[14] Pertenceu tamén ao Instituto Arqueolóxico Alemán e ao Instituto de Estudos Avanzados de Princeton.[2]

Tflaum formou parte da Sociedade Francesa de Numismática, entidade que presidiu entre 1969 e 1971,[15][16] e foi secretario xeral da Asociación Internacional de Epigrafía Grega e Latina.[2]

En 1979 foi recoñecido co premio Gobert, outorgado pola Académie des inscriptions et belles-lettres, pola publicación da súa obra Les fastes de la province de Narbonnaise.[17]

En 1981, Hans-Georg Pflaum foi honrado coa publicación dun volume conxunto na súa memoria, titulado Gedächtnisschrift für Hans-Georg Pflaum.[18]

Publicacións

[editar | editar a fonte]

Esta é unha escolma dos traballos monográficos publicados por Hans-Georg Pflaum ao longo da súa traxectoria:[19][20]

  • (1940). Essai sur le cursus publicus sous le Haut-Empire Romain. Imprimerie nationale, París.
  • (1948). Le marbre de Thorigny. Champion, París.
  • (1950). Les procurateurs équestres sous le Haut-empire romain, París.
  • (1960). Les carrières procuratoriennes équestres sous le haut-empire romain. Geuthner, París.
  • (1966). Les sodales antoniniani de l'époque de Marc Aurèle. Imprimerie Nationale, París.
  • (1969). La Trouvaille de Canakkale (Turquie). Deniers et antoniniani émis de 261 à 284 (con P. Bastien). Wetteren, 1969
  • (1974). Abrégé des procurateurs équestres. Boccard, París.
  • (1976). Inscriptions Latines d'Algérie, t. II, vol. 2: Inscriptions de la confédération cirtéenne, de Cuicul et de la tribu des Suburbures. Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, París. ISBN 978-2877541398
  • (1978). Les fastes de la province de Narbonnaise. CNRS, París. ISBN 978-2222019015
  • (1978). L'Afrique romaine (Scripta Varia I). L'Harmattan, París.
  • (1981). La Gaule et l'empire romain (Scripta Varia II). L'Harmattan, París.
  • (1982). Les carrières procuratoriennes équestres sous le haut-empire romain (Supplément). IFPO, París. ISBN 978-2705301897
  • (2003). Inscriptions Latines d'Algérie, t. II, vol 3: Inscriptions de la confédération cirtéenne, de Cuicul et de la Tribu des Suburbures. Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, París. ISBN 978-2877541398

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Pflaum, Hans Georg". Enciclopedia Treccani (Treccani.it).
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Alföldi, G. (1980).
  3. ↑ Demougin, S. et al. (2006). Páxina 8.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Vidman, L. (1980). Páxina 96.
  5. ↑ Demougin, S. et al. (2006). Páxina 9.
  6. ↑ Beschaouch, A.; Le Glay, M. (1980). Páxina 563.
  7. ↑ 7,0 7,1 Vidman, L. (1980). Páxina 97.
  8. ↑ Le Glay, M. (1981). Páxina 8.
  9. ↑ Beschaouch, A.; Le Glay, M. (1980). Páxina 564.
  10. ↑ Demougin, S. et al. (2006). Páxinas 36-376.
  11. ↑ Demougin, S. et al. (2006). Páxinas 16-17.
  12. ↑ Demougin, S. et al. (2006). Páxinas 207-210.
  13. ↑ Le Glay, M. (1981). Páxina 7.
  14. ↑ "Deceased Fellows". British Academy.
  15. ↑ Le Rider, G. et al. (1965). "La Société française de numismatique: 1865-1965". En Revue Numismatique. Tomo 7. Páxina 24.
  16. ↑ "Les présidents de la SFN". Société française de numismatique.
  17. ↑ Damargne, P. (1979). "Palmarès de l'année 1979". En Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres. Páxina 674.
  18. ↑ Gedächtnisschrift für Hans-Georg Pflaum (col. "Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik", 43). 1981. Habelt, Bonn.
  19. ↑ Clauss, M.; Holtheide, B. (1977). "Bibliographie von Hans-Georg Pflaum". En Arheoloski Vestnik. 28. Páxinas 235-244.
  20. ↑ "Pflaum, Hans-Georg (1902-1979)". Persee.fr

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Alföldi, G. (1980). "Hans-Georg Pflaum". En Gnomon. 52, H-2. Páxinas 203-206.
  • Beschaouch, A.; Le Glay, M. (1980). "H.-G. Pflaum (1902-1979)". En Mélanges de l'école française de Rome. 92-2. Páxinas 563-565.
  • Demougin, S. et al. (2006). H.-G. Pflaum, un historien du XXe: actes du colloque international, Paris les 21, 22 et 23 octobre 2004. Droz, Xenebra. ISBN 2-600-01099-8
  • Le Glay, M. (1980). "Hans-Georg Pflaum". En Epigraphica. 42. Páxinas 212-230.
  • Le Glay, M. (1981). "Hans-Georg Pflaum (1902-1979)". En Antiquités africaines. 17. Páxinas 7-9.
  • Liebs, D. (1980). "Hans-Georg Pflaum, 1902-1979". En Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte. Romanistische Abteilung, 97. Páxinas 555–557.
  • Sonnabend, H. (2012). "Pflaum, Hans-Georg". En Kuhlmann, P.; Schneider, H. (eds.). Geschichte der Altertumswissenschaften. Biographisches Lexikon. Metzler, Stuttgart/Weimar. Páxinas 964-966. ISBN 978-3-476-02033-8
  • Vidman, L. (1980). "Zemřel H.-G. Pflaum (1902-1979)". En Listy filologické / Folia philologica. 103-2. Páxinas 96-97.
  • Zawadzki, Z. (2002). "Un vrai Européen: Hans-Georg Pflaum (1902-1979)". En Appel, W. (ed.). Magistri et discipuli. Kapitel zur Geschichte der Altertumswissenschaften im 20. Jahrhundert. Torun, 2002. Páxinas 101-113. ISBN 8-323-11521-4
Predecesor:
Jacques Yvon 		Presidente da
Sociedade Francesa de Numismática
1969-1971 		Sucesor:
Julien Guey
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hans-Georg_Pflaum&oldid=6756069»