Glomerulonefrite membranoproliferativa
| Glomerulonefrite membranoproliferativa | |
|---|---|
| Clasificación e recursos externos | |
| ICD-10 | N.00 N.08 |
| ICD-9 | 581.2 582.2 583.2 |
| OMIM | 609814 305800 |
| DiseasesDB | 1353 |
| MedlinePlus | 000475 |
| eMedicine | med/887 |
| MeSH | D015432 |
 Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. | |
A glomerulonefrite membranoproliferativa (GMP), tamén coñecida coma glomerulonefrite mesanxiocapilar é unha glomerulonefrite (inflamación do glomérulo renal) caracterizada por depósitos na membrana basal glomerular e no mesanxio do ril.[1]
Esta glomerulonefrite é a responsábel dun 4% dos casos de síndrome nefrítica en nenos, e dun 7% destas en adultos.[2]
Non ha de ser confundida coa glomerulonefrite membranosa, onde a membrana basal glomerular está afecta, mais non o mesanxio.
Patoloxía
[editar | editar a fonte]
Na glomerulonefrite membranoproliferativa prodúcense depósitos intraglomerulares no mesanxio e na membrana basal glomerular.
É tamén a nefropatía que máis adoita estar asociada á hepatite C.
Clasificación
[editar | editar a fonte]Existen tres tipos de GMP.
Tipo I
[editar | editar a fonte]É, de lonxe, o tipo máis común. É causado por depósitos de inmunocomplexos no ril. Está caracterizada polo depósito mesanxial e subendotelial destes inmunocomplexos.
Crese que está asociado á [[vía clásica do complemento.[3]
Tipo II
[editar | editar a fonte]A tipo II (ás veces chamada tamén "doenza de depósitos densos"[4]) é semellante á tipo I. Porén, crese asociada á vía alternativa do complemento.[5][6]
A remision espontánea neste tipo é infrecuente. De feito, o 50% dos doentes evolucionarán a insuficiencia renal crónica terminal nun prazo de 10 anos.[7]
Tipo III
[editar | editar a fonte]A tipo III é moi infrecuente, e é caracterizada por unha mestura entre os dous tipos anteriores.
Identificouse un xene no cromosoma 1 coma posíbel candidato a ser a orixe da doenza.[8]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Elsevier (ed.). "Webcentros". Archived from the original on 02 de marzo de 2009. Consultado o 15 de xaneiro de 2014.
- ↑ Habib R, Gubler MC, Loirat C, Mäiz HB, Levy M (1975). "Dense deposit disease: a variant of membranoproliferative glomerulonephritis". Kidney Int. 7 (4): 204–15. PMID 1095806. doi:10.1038/ki.1975.32.
- ↑ West CD, McAdams AJ (1998). "Glomerular paramesangial deposits: association with hypocomplementemia in membranoproliferative glomerulonephritis types I and III". Am. J. Kidney Dis. 31 (3): 427–34. PMID 9506679. doi:10.1053/ajkd.1998.v31.pm9506679.
- ↑ "Final Diagnosis — Case 148". Consultado o 2008-11-25.
- ↑ Rose KL, Paixao-Cavalcante D, Fish J; et al. (2008). "Factor I is required for the development of membranoproliferative glomerulonephritis in factor H-deficient mice". J. Clin. Invest. 118 (2): 608–18. PMC 2200299. PMID 18202746. doi:10.1172/JCI32525.
- ↑ Licht C, Schlötzer-Schrehardt U, Kirschfink M, Zipfel PF, Hoppe B (2007). "MPGN II--genetically determined by defective complement regulation?". Pediatr. Nephrol. 22 (1): 2–9. PMID 17024390. doi:10.1007/s00467-006-0299-8.
- ↑ Swainson CP, Robson JS, Thomson D, MacDonald MK (1983). "Mesangiocapillary glomerulonephritis: a long-term study of 40 cases". J. Pathol. 141 (4): 449–68. PMID 6363655. doi:10.1002/path.1711410404.
- ↑ Neary JJ, Conlon PJ, Croke D; et al. (2002). "Linkage of a gene causing familial membranoproliferative glomerulonephritis type III to chromosome 1". J. Am. Soc. Nephrol. 13 (8): 2052–7. PMID 12138136. doi:10.1097/01.ASN.0000022006.49966.F8.
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Farreras-Rozman: Medicina Interna. 16º Edición. C Rozman, F Cardellach, JM Ribera, A de la Sierra. Editorial Elsevier, 2009.
