Glomeruloesclerose segmentaria e focal
| Glomeruloesclerose segmentaria e focal | |
|---|---|
| Clasificación e recursos externos | |
 Micrografía óptica dunha Glomeruloesclerose focal e segmentaria, variante hiliar. Biopsia renal. Tinción de PAS. | |
| ICD-10 | N.00 |
| ICD-9 | 581.3 |
| DiseasesDB | 8230 |
| MedlinePlus | 000496 |
| eMedicine | 1483/ |
| MeSH | D009404 |
 Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. | |
A glomeruloesclerose segmentaria e focal (GSF), tamén coñecida coma glomerulonefrite esclerosante segmentaria e focal , é unha doenza que afecta ao glomérulo renal (glomerulopatía). É unha das causas de síndrome nefrótica tanto en adultos coma en nenos, e unha causa frecuente de insuficiencia renal.
O nome que dá lugar á doenza vén das características desta: é focal porque só afecta a algúns glomérulos; segmentaria, porque só afecta a unha parte do glomérulo e non á totalidade; e glomeruloesclerose porque se produce unha esclerose (ou cicatrización) do glomérulo, a porción funcional do nefrón.
Constitúe a glomerulonefrite que máis axiña recidiva após o transplante renal, facéndoo en cuestión de días despois da intervención.[1]
Nos últimos anos esta doenza vén de aumentar a súa incidencia en determinados países, coma os EEUU. Varias hipóteses indican que a obesidade podería ter relación co desenvolvemento desta enfermidade.[2]
Causas
[editar | editar a fonte]Existen diversas causas que poden levar a producir a GSF:
Causas xenéticas
[editar | editar a fonte]- Mutación do xene que codifica a nefrina
- Mutación do xene que codifica a podocina, unha proteína fundamental para manter a barreira de permeabilidade do glomérulo renal. Esta proteína está codificada polo xene NPHS2. É tamén denominado síndrome nefrótico finés.
- Mutación do xene que codifica a alfa-actina-4
- Mutación do xene supresor do tumor de Wilms
- Mutación do xene que codifica a CD2AP
- Mutación do xene que codifican canais iónicos, coma a TRPC6
Hiperfiltración do glomérulo
[editar | editar a fonte]Cando existe hiperfiltración do glomérulo, a albumina (unha das proteínas que se filtran) tórnase tóxica para o glomérulo. Existen varias causas que dan lugar a un aumento da filtración glomerular. Entre elas, destacan:
- Riles pequenos ou inexistentes (hipoplasia renal, displasia renal, axenesia renal).
- Nefrectomía, unha intervención cirúrxica na que se extrae un dos dous riles.
- Outras doenzas coma a diabetes[3], a síndrome de apnea obstrutiva do sono, a obesidade ou a anemia de células falciformes.
Toxicidade directa nos podocitos
[editar | editar a fonte]A cápsula de Bowman que recobre ao glomérulo pode ser danada por diferentes substancias ou doenzas que atacan ao podocito, a célula principal desta estrutura. Entre elas, a destacar:
Signos e síntomas
[editar | editar a fonte]A forma de presentación típica dos casos xenéticos é a síndrome nefrótica, isto é, edemas nas extremidades inferiores e na face, sangue na urina (hematuria), hipoproteinemia e hiperproteinuria. Se for un caso complicado, podería ocasionar derramamento pleural e ascite. As GSF secundarias a hiperfiltración non cursan con tanta frecuencia con síndrome nefrótica.
Tratamento
[editar | editar a fonte]No caso das GFS de causa primaria e xenética, os corticoides son o tratamento de elección. Un de cada 3 casos sofre unha curación espontánea sen necesidade de pautar ningún tipo de fármaco. Os casos nos que os corticoides non sexan efectivos pódese usar inmunosupresores como a ciclofosfamida, aínda que existe un maior risco de reaccións adversas, como a toxicidade hepática.[5]
Outra opción terapéutica constitúena os fármacos anticalcineurínicos, coma son a ciclosporina e o tacrolimus, tendo unha efectividade na curación en dous de cada tres casos. Porén, o 60% deles torna a recaer ao retirarse a medicación.
O micofenolato de mofetilo e o rituximab foron empregados nos casos nos que o tratamento con corticoides e anticalcineurínicos foi insuficiente, mais a eficacia foi pobre.[6] As GFS secundarias a outras doenzas non teñen tanto éxito co tratamento con corticoides, e é fundamental curar a causa que orixina a doenza. Para tratar a síndrome nefrótica hanse de empregar fármacos inhibidores do sistema renina-anxiotensina-aldosterona (IECAs).
Se ningún dos fármacos é efectivo, a solución última é o transplante renal. Porén, a GSF é a glomerulopatía que máis recidiva unha vez transplantado o ril, tornando a doenza en cuestión de días.[7]
Prognóstico
[editar | editar a fonte]A pesar de que existen casos de boa resposta ao tratamento, e incluso de remisión espontánea, adoita ser unha doenza crónica que evoluciona e enfermidade renal terminal, sendo necesario o transplante. A evolución da doenza é, porén, lenta, tardando entre 5 e 20 anos en se producir a insuficiencia renal.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Harrison: Principios de Medicina Interna, 18º Edición. DL Longo, AS Fauci, DL Kasper, SL Hauser, JL Jameson, E Braunwauld. Ed McGraw Hill, 2013.
- ↑ Farreras-Rozman: Medicina Interna. 16º Edicion. C Rozman, F Cardellach, JM Ribera, A de la Sierra. Editorial Elsevier, 2009.
- ↑ Cao XY, Wei RB, Wang YD, Zhang XG, Tang L, Chen XM. Focal segmental glomerulosclerosis associated with maternally inherited diabetes and deafness: clinical pathological analysis. Indian J Pathol Microbiol. 2013 Jul-Sep;56(3):272-5. doi: 10.4103/0377-4929.120392.
- ↑ Banu SG, Banu SS, Saleh FM. HIV-associated nephropathy (HIVAN): a short review of different authors. Mymensingh Med J. 2013 Jul;22(3):613-7.
- ↑ Subramaniam SR, Cader RA, Mohd R, Yen KW, Ghafor HA. Low-dose cyclophosphamide-induced acute hepatotoxicity. Am J Case Rep. 2013 Sep 4;14:345-9. doi: 10.12659/AJCR.889401.
- ↑ Lau EW, Ma PH, Wu X, Chung VC, Wong SY. Mycophenolate mofetil for primary focal segmental glomerulosclerosis: systematic review. Ren Fail. 2013 Jul;35(6):914-29. doi: 10.3109/0886022X.2013.794687. Epub 2013 May 28.
- ↑ Sprangers B, Kuypers DR. Recurrence of glomerulonephritis after renal transplantation. Transplant Rev (Orlando). 2013 Oct;27(4):126-34. doi: 10.1016/j.trre.2013.07.004. Epub 2013 Aug 15
