Saltar ao contido

Friedrich Bergius

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaFriedrich Bergius

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(de) Friedrich Karl Rudolf Bergius Editar o valor en Wikidata
11 de outubro de 1884 Editar o valor en Wikidata
Złotniki, Polonia (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte30 de marzo de 1949 Editar o valor en Wikidata (64 anos)
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCementerio Alemán (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Breslau
Universidade de Leipzig Editar o valor en Wikidata
Director de teseRichard Abegg (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoQuímica Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónquímico, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade de Hanover (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Partido políticoPartido Nacionalsocialista Alemán dos Traballadores Editar o valor en Wikidata
Membro de
Academia de Ciências de Heidelberg (pt) Traducir (membro correspondente, ordinary member (en) Traducir) (1939, 1941, 1942–1941, 1942) Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Bergius-81 Find a Grave: 178115984 Editar o valor en Wikidata

Friedrich Karl Rudolf Bergius nado o 11 de outubro de 1884 en Breslau (actual Wrocław) (Alemaña) e finado o 31 de marzo de 1949 en Buenos Aires (Arxentina), foi un químico alemán que recibiu o Premio Nobel de Química en 1931 polas súas investigacións sobre a influencia das altas presións sobre reaccións químicas.

Biografía

[editar | editar a fonte]

Naceu en Breslau, cidade que naqueles momentos formaba parte de Alemaña, pero que hoxe en día forma parte de Polonia co nome de Wrocław.

En 1903 iniciou os seus estudos de química na Universidade de Breslau onde se licenciou o 1905, e o 1907 se doutoró na Universidade de Leipzig.

Por mor da derrota alemá na segunda guerra mundial estableceuse en Madrid e logo en Buenos Aires.

Investigacións científicas

[editar | editar a fonte]

Contribuíu de xeito moi importante ao desenvolvemento no seu país da industria química de síntese. Creou un procedemento para producir carburantes por hidroxenación do carbón a elevadas temperaturas e presións. Máis tarde desenvolveu, tamén con éxito, un método de obtención de alimentos hidrocarbonados baseado no tratamento da serradura con ácido clorhídrico; o produto foi moi utilizado como forraxe nas granxas alemás en épocas de escaseza e para alimentar a prisioneiros humanos nos campos de concentración nazis.

O seu labor investigador sobre a influencia das altas presións nas reaccións químicas foi recoñecida en 1931 coa concesión do premio Nobel de Química, que compartiu con Carl Bosch

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Predecesor:
Hans Fischer
Premio Nobel de Química

1931
con
Carl Bosch
Sucesor:
Irving Langmuir