Evolución dos mamíferos
A evolución dos mamíferos a partir dos sinápsidos basais («réptiles mamiferoides») foi un proceso gradual que durou aproximadamente 95 millóns de anos, dende a aparición dos primeiros sinápsidos, como o Archaeothyris ou Clepsydrops, en Pensilvaniano[1] até a aparición dos primeiros mamaliaformes como o Adelobasileus no andar faunítico Carniano.[2] A liñaxe sinápsida diverxeu da liñaxe saurópsidos, que conduciría ós réptiles, ós dinosauros e ás aves, a finais do período Carbonífero, só vinte millóns de anos despois da formación do clado dos amniotas.
Os sinápsidos diversificáronse durante o Permiano, producindo formas tan célebres coma o Dimetrodon, Sphenacodon ou o edafosauro. Durante uns cuarenta millóns de anos, foron os animais terrestres dominantes, pero hai 251,4 millóns de anos[3][4] a extinción do Permiano-Triásico pon remate ó seu dominio, levando á desaparición de todos os grupos de pelicosauros e de terápsidos. Despois desta extinción, que eliminou o 70% dos vertebrados terrestres, o grupo terápsido dos listrosauros recupérase e chega a exercer un dominio tan esmagador como nunca máis se volveu repetir na historia da Terra:[5] Durante un tempo, o 95% dos vertebrados terrestres pertencían a este xénero.[6] Porén, un acontecemento coñecido como cambio do Triásico abriu a porta ó dominio dos dinosauros e obrigou ós mamíferos a manter un perfil baixo durante os seguintes 160 millóns de anos.
Polo xeral, os mamíferos do Mesozoico eran pequenos, e a maioría só acadaban o tamaño dun rato. Os seus dentes indican que a meirande parte das especies alimentábanse de insectos e outros invertebrados, e a forma do seu cerebro e os seus órganos sensoriais indican un estilo de vida principalmente nocturno. Aínda se mantén a incógnita de porqué a maioría de mamíferos do Mesozoico conservaron un tamaño, unha fisioloxía e un xeito de vida relativamente homoxéneos, mentres que nun período de tempo evolutivamente moi curto (uns cinco millóns de anos) a comezos do Cenozoico coneguen unha importante variación de tamaño e alimentación. A causa disto adoita ser considerada a competición dos dinosauros, que mentres exerciron unha presión selectiva que impedía a evolución de mamíferos grandes.[7] En tempos máis recentes fixéronse novos descubrimentos que amosan un grao de especialización máis alta dos mamíferos do Mesozoic. Castorocauda era cando menos parcialmente acuático,[8] Volaticotherium estaba dotada de membranas para e Fruitafossor tiña adaptacións para comer insectos semellantes ás dos osos formigueiros.
As principais liñaxes de mamíferos do Cretáceo sobreviviron á extinción do Cretáceo-Terciario malia sufriren perdas en cantidade e en diversidade. Malia que os mamíferos comezaran a diversificarse trinta millóns de anos antes e que poucos grupos se diversificaron axiña despois da extinción, a desaparición dos dinosauros permitiulles finalmente converterse nos dominadores dos medios terrestres no Cenozoico. No época do Eoceno tivo lugo unha explosiva radiación adaptativa que deu orixe a gran parte dos grupos modernos de mamíferos, e no Mioceno, a fauna mamiferoide xa era moi semellante á actual. A finais do Plistoceno extinguíronse moitos mamíferos nun proceso posiblemente relacionado coa expansión dos humanos arredor do mundo.[9] Estas extincións aínda duran hoxe en día: a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (IUCN) lista 514 especies (arredor dun 10% de tódolos mamíferos) en en perigo grave ou especie ameazada.[10]
Filoxeneticamente, os mamíferos son os únicos sinápsidos aínda viventes.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Lambert, David (2001). Dinosaur Encyclopedia. ISBN 0-7894-7935-4
- ↑ S.G. Lucas; Z. Lou. "Adelobasileus from the upper Triassic of west Texas: the oldest mammal", Journal of Vertebrate Paleontology, 1993.
- ↑ Jin YG, Wang Y, Wang W, Shang QH, Cao CQ, Erwin DH (2000). "Pattern of Marine Mass Extinction Near the Permian–Triassic Boundary in South China". Science 289: 432–436. PMID 10903200. doi:10.1126/science.289.5478.432.
- ↑ Bowring SA, Erwin DH, Jin YG, Martin MW, Davidek K, Wang W (1998). "U/Pb Zircon Geochronology and Tempo of the End-Permian Mass Extinction". Science 280: 1039–1045. doi:10.1126/science.280.5366.1039.
- ↑ BBC: Life Before Dinosaurs
- ↑ The Consolations of Extinction Arquivado 12 de outubro de 2007 en Wayback Machine.. Inclúe unha sección sobre os listrosauos e a extinción permiana.
- ↑ Dinosaur Extinction Spurred Rise of Modern Mammals (en inglés).
- ↑ "Jurassic "Beaver" Found; Rewrites History of Mammals" (en inglés).
- ↑ Martin, P.S.; Wright, H.E. Jr. (1967). Pleistocene Extinctions: The Search for a Cause. New Haven: Yale University Press. ISBN 0-300-00755-8.
- ↑ Lista Vermella da UICN Arquivado 03 de xaneiro de 2009 en Wayback Machine. (en inglés).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Evolución dos mamíferos |