Emil Staiger

Emil Staiger

Biografía
Nacemento	8 de febreiro de 1908 Kreuzlingen, Suíza
Morte	28 de abril de 1987 (79 anos) Horgen, Suíza (pt)
Lugar de sepultura	Cemetery Witikon (en) , 39 8 81166
Relixión	Reformed (en)
Educación	Universidade de Zürich Universidade de Xenebra
Actividade
Ocupación	historiador da literatura, profesor universitario, filósofo, escritor, pedagogo, xermanista
Empregador	Universidade de Zürich
Membro de	Academia de Ciências de Heidelberg (pt) (membro correspondente) (1977–) Academia Alemá da Lingua e a Literatura Academia Bávara de Belas Artes
Obra
Doutorando	Urs Orland von Planta (en) , Elmar Heimgartner (en) , Gabriel Peterli (en) e Peter Wolf (pt)
Arquivos en	Biblioteca Central de Zurique (pt) [ Nachl. E. Staiger 1 - 83, 100 - 105, Nachl. E. Staiger Dr. 1 - 490, Mus NL 122]
Premios
(1975)  Condecoración Austríaca das Ciencias e as Artes (1966)  Sigmund Freud Prize (en) (1966)  Orde do Mérito das Ciencias e as Artes (1962)  Gottfried-Keller-Preis (en)

Emil Staiger, nado en Kreuzlingen o 8 de febreiro do 1908 e finado en Horgen o 28 de abril do 1987, foi un historiador suízo, escritor, xermanista e catedrático da Universidade de Zürich.

Traxectoria

Emil Staiger estudou Teoloxía e, despois, Alemán e Filoloxía Clásica nas Universidades de Xenebra, Zürich e Múnic. Doutorouse pola Universidade de Zürich no 1932 cunha tese sobre Annette von Droste-Hülshoff (Annette von Droste-Hülshoff, 1933). Entre o 1932 e o 1934 foi membro da Fronte Nacional (Suíza), da que se distanciou publicamente no 1935. No 1934, rematou os seus estudos en Zürich, escribindo unha tese sobre Schelling, Hegel e Hölderlin, titulada Der Geist der Liebe und das Schicksal. Schelling, Hegel und Hölderlin ("O espírito do amor e o destino: Schelling, Hegel e Hölderlin", 1935). Nese mesmo ano, converteuse en Privatdozent de Literatura Alemá nesa mesma institución.

Obra

A importancia de Staiger no campo da filoloxía alemá radica nas súas obras Die Zeit als Einbildkraft des Dichters ("O tempo coma imaxinación do poeta", 1939), Grundbegriffe der Poetik ("Conceptos básicos de poética", 1946), Die Kunst der Interpretation. Studien zur deutschen Literaturgeschichte ("A arte da interpretación: estudos sobre a historia da literatura alemá", 1995), así coma os tres volumes do seu Goethe (1952-1959).

O estilo da crítica literaria de Staiger opúxose aos conceptos extraliterarios do positivismo, a historia das ideas, a socioloxía ou a psicanálise. Ao contrario, consideraba necesario concentrarse nos textos literarios en si mesmos: "as palabras do poeta, a palabra pola palabra, é válida en si mesma, sen nada detrás, embaixo ou ao seu redor". Este método de interpretación influenciou o estilo distintivo dos estudos literarios alemáns.

O seu pensamento estivo influenciado pola filosofía de Martin Heidegger, incluso no seu emprego da linguaxe. En concreto, Staiger incorporou o concepto existencial do tempo de Heidegger na súa visión da hermenéutica. Non obstante, tamén tiveron diverxencias, sobre todo na interpretación da poesía de Eduard Mörike.

Influencia

Staiger foi un recoñecido tradutor ao alemán de autores clásicos e modernos, entre os que se atopan Esquilo, Sófocles, Eurípides, Virxilio, Tasso, Poliziano ou Milton. Como crítico dramático e musical influenciou a vida cultural de Zürich durante décadas, escribindo columnas para o xornal Neue Zürcher Zeitung.

Foi titor e profesor do hermeneuta Péter Szondi.

Premios

• Premio Gottfried-Keller, 1962.
• Nomeado para o Premio Nobel de Literatura, 1964.
• Premio Sigmund Freud de prosa científica, 1966.
• Premio de Literatura de Zürich, 1966.
• Pour le Mérite das ciencias e as artes, 1966
• Membro correspondente da Academia Británica, 1971.

Publicacións

• Annette von Droste-Hülshoff. Diss. 1933
• Der Geist der Liebe und das Schicksal. Schelling, Hegel und Hölderlin ("O espírito do amor e o destino", 1935).
• Die Zeit als Einbildungskraft des Dichters. Untersuchungen zu Gedichten von Brentano, Goethe und Keller ("O tempo coma imaxinación do poeta: estudos sobre os poemas de Brentano, Goethe e Keller", 1939).
• Adalbert Stifter als Dichter der Ehrfurcht ("Adalbert Stifter como poeta do asombro", 1943).
• Meisterwerke deutscher Sprache aus dem 19. Jahrhundert ("Obras mestras en lingua alemá do século XIX", 1943).
• Grundbegriffe der Poetik ("Conceptos básicos da poética", 1946).
• Musik und Dichtung ("Música e poesía", 1947).
• Goethe (1952-1959, 3 vols.).
• Die Kunst der Interpretation. Studien zur deutschen Literaturgeschichte ("A arte da interpretación: estudos sobre a historia da literatura alemá", 1955)
• Stilwandel. Studien zur Vorgeschichte der Goethezeit ("Cambio de estilo: estudos sobre os tempos anteriores a Goethe", 1963).
• Geist und Zeitgeist ("O espírito e o espírito da época", 1964).
• Friedrich Schiller (1967).
• Spätzeit. Studien zur deutschen Literatur ("O remate: estudos sobre a literatura alemá", 1973).
• Gipfel der Zeit. Studien zur Weltliteratur. Sophokles, Horaz, Shakespeare, Manzoni ("O cumio do tempo: estudos sobre literatura universal (Sófocles, Horacio, Shakespeare, Manzoni)", 1979).

Traducións

• Conceptos fundamentales de poética (1966). Tradución ao castelán e estudo preliminar de Jaime Ferreiro Alemparte. Rialp.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Emil Staiger(Biblioteca Nacional de España)