Dinastía Qin

Dinastía Qin

Localización
Capital	Xianyang (pt)
Xeografía
Parte de	Qin Han (en) Early Imperial China (en)
Datos históricos
Precedido por	Qin (pt) , Chu, Wei (pt) e Dinastía Zhou
Creación	c. 221 a. C.
Disolución	c. 206 a. C.
Sucedido por	Western Chu (en) , Jiujiang (en) , Yong (en) , Sai (en) , Zhai (en) , Western Wei (en) , Kingdom of Henan (en) , Han (208BC-200BC) (en) , Yin (en) , Changshan (en) , Dai (en) , Hengshan (en) , Linjiang (en) , Yan (Zang Tu) (en) , Liaodong (en) , Jiaodong Kingdom (en) , Qi (209–203 BC) (en) , Nanyue e Dinastía Han
Organización política
Forma de goberno	monarquía absoluta

A dinastía Qin (chinés tradicional e simplificado: 秦朝; pinyin: Qín cháo; Wade-Giles: Ch'in² ch'ao²) foi a primeira das dinastías imperiais chinesas. Recibe o seu nome do seu estado de orixe, o reino de Qin, un feudo da dinastía Zhou. Qin existiu durante uns cincocentos anos até que, no -221, tomou o poder imperial tras conquistar aos seus reinos rivais; o seu dominio duraría até o -206, cando foron derrocados polos Han. A dinastía comezou formalmente cando Ying Zheng, rei de Qin, se declarou a si mesmo emperador, baixo o nome de Shi Huangdi.

Durante os seus primeiros séculos de existencia, Qin foi un reino menor na súa rexión. Porén, a súa forza incrementouse considerablemente polas reformas de Shang Yang no século -IV, durante o período dos Reinos Combatentes. Dende mediados do século -III, os Qin levaron a cabo unha serie de incursións militares que conduciron á destrución da debilitada dinastía Zhou, e logo á conquista dos Sete Reinos Combatentes. Con tan só quince anos de duración e só dous emperadores, foi a máis breve das grandes dinastía chinesas. Con todo, o seu legado militar e administrativo serían asumidos polos Han, que consolidaron o sistema imperial, que perdurou dende o -221 (con interrupcións, evolucións e adaptacións) até a revolución Xinhai do 1912.

Os Qin intentaron crear un estado unificado mediante unha estrutura política centralizada e un grande exército, ámbolos dous sostidos mediante unha economía estable. O obxectivo deste goberno central era limitar o poder dos aristócratas e terratenentes, controlando directamente aos labregos, que conformaban a meirande parte da poboación e da forza de traballo. Isto permitiu o desenvolvemento de ambiciosos proxectos, que chegaron a empregar até trescentos mil campesiños e convictos. Así, por exemplo, foron creadas as fronteiras do norte, xermolo da Gran Muralla Chinesa, ou o enorme sistema de estradas, así coma o xigantesco mausoleo de Shi Huangdi, onde se atopan os célebres guerreiros de terracota.

Tamén realizaron outras reformas, como a estandarización da moeda, dos pesos e medidas, e da escrita, co obxecto de unificar o estado e promover o comercio. Ademais, os seus exércitos empregaban armamento, tácticas e sistemas de transporte moi avanzados, a pesar das limitacións da súa burocracia.

Cando o primeiro emperador finou no -210, dous dos seus conselleiros favoreceron o ascenso dun herdeiro para intentar influenciar e controlar a administración. Porén, as súas disputas conduciron á morte de ambos, así como á do segundo emperador. As revoltas populares debilitaron aos Qin, que acabarían derrotados polo xeneral Xiang Yu, quen se proclamou rei dos Chu do oeste, e por Liu Bang, quen fundou a dinastía Han. Os confucianos ao servizo dos Han representaron aos Qin coma unha tiranía legalista e monolítica, citando unha purga coñecida como a queima dos libros e o enterramento dos eruditos, que é posta en duda polos historiadores contemporáneos.