Cuádrupla Alianza (1834)
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
A Cuádrupla Alianza foi un tratado internacional asinado entre Gran Bretaña, Francia, España e Portugal o 22 de abril de 1834, con posteriores adicións en agosto do mesmo ano, polo cal os catro estados comprometíanse a unha defensa común e unha acción diplomática conxunta en política internacional para defender os modelos liberais que representaban os seus respectivos gobernos crente a Austria, Rusia e Prusia que mantiñan políticas absolutistas .
Historia
[editar | editar a fonte]No terreo práctico, dado que Francia e Gran Bretaña exercían como primeiras potencias europeas, tratouse do aseguramento por parte de ambas do control parcial de España e Portugal como países de tipo medio con políticas inestables como o goberno de Isabel II en España, ao modo máis próximo a un protectorado. Con isto púxose fin á pertenza de España á Santa Alianza, xa bastante desnaturalizada, así como constituíu un feito significativo que dous países tradicionalmente enfrontados, como Francia e Gran Bretaña, chegasen a un mutuo entendemento.
A Cuádrupla Alianza garantiu o apoio de Francia e Gran Bretaña ás pretensións dinásticas da filla de Fernando VII de España, Isabel II, fronte ao pretendente Carlos María Isidro de Borbón, feito que foi significativo para a vitoria fronte aos carlistas na Primeira Guerra Carlista e para a consolidación do réxime.
