Condutismo

O condutismo ou behaviorismo, segundo J. B. Watson, dos primeiros en definir o obxecto de estudo da psicoloxía, é o estudo experimental obxectivo e natural da conduta. Para B. F. Skinner, o condutismo é unha filosofía da ciencia da conduta e definiu varios aspectos esenciais do seu obxecto de estudo, e a diferenza de Watson que se centrou en describir as leis xerais que rexen a conduta voluntaria. O obxecto de estudo da psicoloxía e a forma en como se concibe a conduta é entendida de diversos xeitos, segundo o enfoque dende o que se vexa.

Pódense identificar máis de 10 formas de condutismo dende a proposta por Watson até os nosos días; pasando polo condutismo de Tolman, Hull e Skinner, o intercondutismo e a psicoloxía intercondutual de Kantor, o condutismo teleolóxico de Rachlin, empírico de Bijou, teórico de Staddon e biolóxico de Timberlake, o contextualismo funcional de Hayes, etc.

J. R. Kantor define o condutismo como «unha renuncia ás doutrinas da alma, a mente e a conciencia», para ocuparse do «estudo dos organismos en interacción cos seus ambientes». En termos máis amplos, considérao como equivalente ó termo ciencia (Kantor 1968, cit. por Campos, 1973, p. 91), xa que se ocupa da natureza a partir do "principio do comportamento". Así, a química estuda o comportamento dos elementos e a substancia, a física estuda o comportamento da materia e as súas propiedades, a astronomía estuda o comportamento dos astros e galaxias, e a psicoloxía estuda as interaccións entre os organismos e a súa contorna.