Cliff Allison

Cliff Allison
Biografía
Nacemento	8 de febreiro de 1932 ; Brough, Reino Unido (en)
Morte	7 de abril de 2005 (73 anos); Brough, Reino Unido (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo
Deporte	automobilismo
-
Traxectoria
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Henry Clifford "Cliff" Allison nado en Brough, Westmorland, o 8 de febreiro de 1932 e finado en Brough, Cumbria, o 7 de abril de 2005^[1] foi un británico piloto de carreiras de Inglaterra, que participou na Fórmula 1 durante as tempadas de 1958 a 1961 cos equipos Lotus, Scuderia Centro Sud, Ferrari e UDT Laystall.

Fórmula 3 e coches deportivos

Cliff Allison comezou a súa carreira de carreiras nun Cooper 500 de Fórmula 3 en 1953 antes de ser descuberto por Colin Chapman. Allison gañou o premio ao rendemento pilotando un Lotus 744cc nas 24 Horas de Le Mans de 1957.^[2] O Lotus de Allison e Colin Chapman terminou sexto na carreira de resistencia das 12 Horas de Sebring de 1958 para autos deportivos.^[3] Allison chegou en cuarto lugar co seu Lotus no Gran Premio de Europa de 1958 en Spa-Francorchamps, a máis de catro minutos do vencedor Tony Brooks.^[4]

Allison e Dan Gurney compartiron un dos tres coches do equipo Ferrari que competiron na carreira dos 1000 quilómetros de Nürburgring de xuño de 1959. Setenta e cinco coches participaron na carreira dos 1000 quilómetros que era un acontecemento do campionato do mundo para coches deportivos.^[5]

Allison emparellouse con Jean Behra nun Ferrari para terminar segundo nas 12 Horas de Sebring de 1959.^[6] Os pilotos recibiron 1.550 $ en premios.^[7] Allison fixo a volta rápida na carreira de Sebring no Ferrari nº 9. Fíxo os 8´046 km. en 3 minutos 21.6 segundos na volta 97.^[8]

En maio de 1960 Allison derrapou fora da estrada durante a práctica para o Targa Florio en Palermo, Sicilia. O seu Ferrari marchaba a unha velocidade de 161 quilómetros por hora cando estalou un pneumático, ou iso cría o piloto. O coche chocou contra un bosque de matogueiras, esnaquizando o coche e a a maior parte do que tocou. Cando ocorreu o accidente o Ferrari estaba preto do final dunha recta de 8 quilómetros. Era o único tramo rápido na estrada da carreira. Allison escapou do accidente sen unha rabuñada, pero o seu rostro estaba cincento e a súa boca aberta cunha expresión de medo.^[9]

Fórmula Un Lotus (1958, 1960), Ferrari (1959-60)

Allison viuse obrigado a facer numerosas paradas en boxes durante o Gran Premio de Mónaco de 1958. O seu Lotus terminou sexto, a 12 voltas do gañador da carreira Maurice Trintignant.^[10] Aínda así logrou o primeiro punto de campionato do mundo para o Equipo Lotus.^[11]

O cadro de pilotos de Ferrari para 1959 era Olivier Gendebien, Phil Hill, Brooks, Behra, Gurney e Allison.^[12]

Para o Gran Premio de Mónaco de 1959 o equipo da fábrica de Ferrari presentou versións curtas dos coches que participarían en futuras carreiras de GP. En Monte Carlo, os longos e finos morros de Ferrari foron cortados para permitir entrar máis aire nos sistemas de enfriamento.^[13] Wolfgang von Trips perdeu o control do seu Porsche nunha curva onde a rúa estaba inclinada cara ao Casino. O Ferrari de Allison estrelouse contra el cando trompeou. O Lotus de Bruce Halford entrou logo na curva cega e converteuse en parte do accidente. Allison e o seu Ferrari sufriron danos menores mentres que von Trips tiña a cara inchada, e Halford tiña un corte no seu brazo. Ningún dos tres coches puido continuar.^[14]

Sufriu un grande accidente ao volante do seu Ferrari mentres practicaba para o Gran Premio de Mónaco de 1960, e levoulle case o resto do ano recuperarse das súas lesións. Allison mancouse cando o seu Ferrari estrelouse contra unha barreira de palla. Estaba inconsciente cando o levaron a un hospital. Allison tiña o brazo esquerdo roto, fracturas na costelas, cortes faciais e unha conmoción cerebral. O seu estado foi catalogado como grave.^[15]

Ao ano seguinte sufriu outro choque ao volante do seu Lotus no Gran Premio de Bélxica de 1961. Rompeu os dous xeonllos e fracturou a pelve cando o seu coche saíu da pista e envorcou nun campo.^[16]

Poscarreira na Fórmula Un

Isto marcou o final da súa andaina nos deportes do motor. Mantívose en contacto co deporte a través de reunións e sempre foi un visitante popular no paddock.

Allison foi propietario e administrador do Allison's Garage en Brough. O negocio fundarao o seu pai e Allison volveu a el logo do fin da súa andaina nas carreiras. Allison tamén proporcionou os servizos de autobús escolar e municipal, que Cliff Allison conducía.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	Pos.	Puntos
1958	Team Lotus	Lotus 12	Climax L4	ARX	MON 6	NED 6	500	BEL 4	FRA Ret	GBR Ret			ITA 7	MAR 10	18º	3
	Team Lotus	Lotus 16	Climax L4								ALE 10
	Scuderia Centro Sud	Maserati 250F	Maserati L6									POR Ret
1959	Scuderia Ferrari	Ferrari Dino 156	Ferrari V6	MON Ret											17º	2
1959	Scuderia Ferrari	Ferrari Dino 246	Ferrari V6		500	NED 9	FRA	GBR	ALE Ret	POR	ITA 5	USA Ret			17º	2
1960	Scuderia Ferrari	Ferrari Dino 246	Ferrari V6	ARX 2	MON NSC	500	NED	BEL	FRA	GBR	POR	ITA	USA		12º	6
1961	UDT-Laystall Racing Team	Lotus 18	Climax L4	MON 8	NED	BEL NTS	FRA	GBR	ALE	ITA	USA				NC	0

Notas

↑ "Cliff Allison". The Independent. 9 de abril de 2005. Consultado o 21 December 2010.
↑ Flockhart and Bueb Sweep Mark To Win 24-Hour Le Mans Auto Grind, New York Times, 24 June 1957, Page 40.
↑ Collins-Hill Ferrari Wins 12-Hour Race at Sebring, New York Times, 23 March 1958, Page S1.
↑ Brooks Vanwall Finishes First in Grand Prix Race in Belgium, New York Times, 16 de xuño de 1958, Page 30.
↑ 75 Cars To Start at Nürburgring, New York Times, 7 de xuño de 1959, Page S6.
↑ Ferraris Score in 12-Hour Race, New York Times, 22 de marzo de 1959, Page S1.
↑ Hill and Gendebien Split Sebring Prize of $3,000, New York Times, 23 de marzo de 1959, Page 40.
↑ It Was Allison, New York Times, 1 April 1959, Page 49.
↑ Crack-up Frightens Driver Out of Targa Florio in Sicily, New York Times, 8 May 1960, Page S6.
↑ Trintignant Drives Cooper Car to Victory in Monaco's Grand Prix, New York Times, 19 de maio de 1958, Page 31.
↑ Henry, Alan (February 1984). "Looking back, with Cliff Allison". Motor Sport. Consultado o 17 de marzo de 2015.
↑ Ferrari To Pass Up Auto Races in Italy, New York Times, 10 de decembro de 1958, Page 59.
↑ Grand Prix Course in Monaco Is Too Slow, Drivers Complain, New York Times, 10 de maio de 1959, Page S3.
↑ Brabham Wins Grand Prix de Monaco after Moss' Auto Drops Out, 11 de maio de 1959, Page 36.
↑ British Driver Is Injured in Monte Carlo Crash, New York Times, 28 May 1960, Page 16.
↑ Sports Datelines, Los Angeles Times, 17 de xuño de 1961, Page A5.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Cliff Allison profile at The 500 Owners Association

[1] "Cliff Allison". The Independent. 9 de abril de 2005. Consultado o 21 December 2010.

[2] Flockhart and Bueb Sweep Mark To Win 24-Hour Le Mans Auto Grind, New York Times, 24 June 1957, Page 40.

[3] Collins-Hill Ferrari Wins 12-Hour Race at Sebring, New York Times, 23 March 1958, Page S1.

[4] Brooks Vanwall Finishes First in Grand Prix Race in Belgium, New York Times, 16 de xuño de 1958, Page 30.

[5] 75 Cars To Start at Nürburgring, New York Times, 7 de xuño de 1959, Page S6.

[6] Ferraris Score in 12-Hour Race, New York Times, 22 de marzo de 1959, Page S1.

[7] Hill and Gendebien Split Sebring Prize of $3,000, New York Times, 23 de marzo de 1959, Page 40.

[8] It Was Allison, New York Times, 1 April 1959, Page 49.

[9] Crack-up Frightens Driver Out of Targa Florio in Sicily, New York Times, 8 May 1960, Page S6.

[10] Trintignant Drives Cooper Car to Victory in Monaco's Grand Prix, New York Times, 19 de maio de 1958, Page 31.

[11] Henry, Alan (February 1984). "Looking back, with Cliff Allison". Motor Sport. Consultado o 17 de marzo de 2015.

[12] Ferrari To Pass Up Auto Races in Italy, New York Times, 10 de decembro de 1958, Page 59.

[13] Grand Prix Course in Monaco Is Too Slow, Drivers Complain, New York Times, 10 de maio de 1959, Page S3.

[14] Brabham Wins Grand Prix de Monaco after Moss' Auto Drops Out, 11 de maio de 1959, Page 36.

[15] British Driver Is Injured in Monte Carlo Crash, New York Times, 28 May 1960, Page 16.

[16] Sports Datelines, Los Angeles Times, 17 de xuño de 1961, Page A5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]