Cisma de Occidente
.jpg)
O Cisma de Occidente, tamén coñecido como Gran Cisma de Occidente (distinto do Gran Cisma de Oriente e Occidente), e a miúdo chamado Cisma de Aviñón, fai referencia á división que se produciu na Igrexa católica no período comprendido entre 1378 e 1417, cando dous bispos, e a partir de 1410 incluso tres, se disputaron a autoridade pontificia.[1]
Antecedentes
[editar | editar a fonte]A difícil situación da relación entre o reino de Francia e o Papado, que viña arrastrándose desde os conflitos de Bonifacio VIII con Filipe o Fermoso, era unha das causas polas que os últimos conclaves foran especialmente longos. A división no seo do colexio cardenalicio prolongábase xa que algúns consideraban que os papas de Aviñón eran demasiado servís á política do monarca francés. Por outro lado, o regreso a Roma facíase imposíbel polas diverxencias políticas entre familias que mantiñan en pé de guerra a cidade.[2]
A estas cuestións que causaban unha constante división entre os cardeais hai que angadir a progresiva toma de conciencia destes do poder que tiñan ao ser os que elixían ao papa. Durante os conclaves requeríase que quen fora o elixido seguira unha serie de políticas, e até se deixaba escrito que se procedería dese modo. Pero dado que tales xuramentos e acordos eran completamente ilegais —os documentos escritos dos conclaves non os mencionaban— os papas despois sentíanse coa liberdade de non seguir tales acordos. E para evitar a raíz desta actitude, os cardeais se lle opuseran, apresurábase a nomerar cardeais a persoas do seu contorno propiciando o nepotismo.[3]
O ambiente intelectual tamén cambiara. Á proposta de conciliación da teoloxía coa filosofía aristotélica realizada por Tomé de Aquino opuxérase primeiro Duns Scoto e logo Guillerme de Ockham, xerando unha tendencia antirracionalista dentro da cristiandade e outro foco de división que sería determinante no cisma.
O tan desexado regreso do papa Gregorio XI a Roma non solucionara os problemas políticos que había en Roma e estando a punto de abandonar de novo a cidade, o papa faleceu no ano 1378.
Papas do cisma
[editar | editar a fonte]| Papas e antipapas do Cisma de Occidente |
|---|
 |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Salembier, Louis. "Cisma de Occidente". Enciclopedia Católica. Consultado o 23 de xuño de 2022.
- ↑ Erba, Andrea Maria; Guiducci, Pier Luigi (2008). "L'esilio avignonese". La Chiesa nella storia. Duemila anni di Cristianesimo. Roma: Ellidice. pp. 299–304. ISBN 978-88-0103-810-1.
- ↑ Llorca, Bernardino; García Villoslada, Ricardo (1967). "Regreso de los papas a la Ciudad Eterna". Historia de la Iglesia Católica. vol. III Edad Nueva (2ª ed.). Madrid: BAC. pp. 160–181.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cisma de Occidente |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Álvarez Palenzuela, Vicente Ángel (1982): El cisma de Occidente. Madrid: RIALP. ISBN 84-3212-187-8.
- Bayona Aznar, Bernardo & José Antonio R. C. de Souza (2013): Doctrinas y relaciones de poder en el Cisma de Occidente y en la época conciliar (1378-1449). Zaragoza: Prensas Universitarias de Zaragoza. ISBN 978-84-1577-053-4.
- Zizola, Giancarlo (2005): Il conclave. Storia e segreti. Palermo: Newton & Compton editori. ISBN 88-5410-396-9.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Artigo sobre o Cisma de Occidente na Enciclopedia Católica (en inglés).
|
Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
|
