Castelo de Vilalba

Castelo de Vilalba
	ben de interese cultural e parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Concello	Vilalba
Provincia	Lugo
Comunidade; autónoma	Galicia
Coordenadas	43°17′54″N 7°40′58″O / 43.2982, -7.68274
Estilo arquitectónico
Estilo orixinal	? (século XVI)
Estilo actual	? (século XVIII)
Estado actual	Parador Nacional
Véxase tamén
	Castelos de Galicia
	[ editar datos en Wikidata ]

Non confundir co Castelo de Andrade de Pontedeume, A Coruña.

Non confundir co Torreón dos Andrade, tamén en Pontedeume.

A Torre do Castelo dos Andrade ou Torre dos Andrade é o que queda do Castelo de Vilalba, construción que tivo as súas orixes na familia dos Castro no século XI. A imaxe actual é resultado da reconstrución feita no século XV polo conde de Vilalba Diego de Andrade.

Ten a consideración de Ben de Interese Cultural por decreto de 1949,^[1] ratificado en normativa posterior.^[2]

Situación

Sitúase no casco urbano de Vilalba, a carón da praza e igrexa de Santa María.

Historia

A elección do lugar para a súa construción baseouse no valor estratéxico da localización xa que no lugar confluían o Camiño do Norte e o antigo Camiño Real de Betanzos e A Coruña.

Durante unha boa parte da Idade Media a vila de Vilalba pertenceu a familia dos Castro. Durante a guerra civil entre Henrique II de Trastámara e Pedro I este dooulle a vila ao naquel momento o seu aliado Fernán Pérez de Andrade, O Boo. Fernán abandonou a causa petrista e puxo a salvo das forzas inimigas na fortaleza de La Rochele ao finalmente vitorioso Henrique II. Unha vez vitorioso o rei outorgou ao Andrade, entre outras moitas posesións, o señorío da vila.

No século XV os Irmandiños atacaron o castelo do señor de Vilalba Nuno Freire de Andrade, o Mao derrubándoo. O edificio non foi reconstruído ata que os Reis Católicos lle concederon o condado de Vilalba a Diego de Andrade.

Anos máis tarde o castelo retornou ao patrimonio dos Castro por mor do casamento entre Teresa de Andrade, neta de Diego de Andrade, e Fernando Ruiz de Castro Osorio da casa de Lemos.

No século XVIII foi obxecto de novas reformas.

Na década de 1960 foi habilitado para a súa explotación económica como Parador de turismo, sendo o máis pequeno de toda a rede. Inicialmente foi un parador de 3 estrelas con 6 habitacións. Recentemente ampliouse cun edificio anexo con 42 novas habitacións, mantendo o equilibrio coa contorna e adquirindo a categoría de 4 estrelas^[3].

Descrición

A estrutura do antigo castelo era de planta poligonal rodeada por unha muralla. A fortaleza tiña tres torreóns, un deles comunicado a través dunha ponte levadiza.

A actual torre é de planta octogonal. Trátase da antiga torre da homenaxe do castelo. Levántase en cachotaría de xisto e reservando o uso do granito para os remates e elementos decorativos (ameas e xambas de portas e ventás).