Carl Stumpf

Carl Stumpf
	;
Biografía
Nacemento	21 de abril de 1848 ; Wiesentheid, Alemaña (pt)
Morte	25 de decembro de 1936 (88 anos); Berlín, Alemaña
Lugar de sepultura	Parkfriedhof Lichterfelde (en) , Urnenhain II - 91
Educación	Universidade de Gotinga
Director de tese	Rudolf Hermann Lotze (pt)
Actividade
Lugar de traballo	Múnic
Ocupación	filósofo, teórico da música, etnomusicólogo, musicólogo, psicólogo, profesor universitario
Empregador	Universidade de Múnic ; Universidade de Halle-Wittenberg ; Universidade Carolina de Praga ; Universidade de Gotinga ; Universidade de Würzburg ; Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1927–); Academia Prusiana das Ciencias ; Academia de Ciencias de Baviera
Profesores	Franz Brentano (pt) e Rudolf Hermann Lotze (pt)
Alumnos	Erich Rothacker (pt) , Hans Cornelius (pt) e Edmund Husserl
Influencias	Bernard Bolzano
Obra
Doutorando	Edmund Husserl, Wolfgang Köhler (pt) , Kurt Lewin, Kurt Lewin, Herbert Langfeld (pt) , Eduard Spranger (pt) , Erich Schumann (pt) , Gerhard Gotthardt (en) e Paul Gohlke (en)
Premios
	Orde do Mérito das Ciencias e as Artes ;
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok; Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Штумпф Карл); Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Carl Stumpf, nado en Wiesentheid o 21 de abril de 1848 e finado en Berlín o 25 de decembro de 1936, foi un filósofo e psicólogo alemán.

Traxectoria

Stumpf estudou con Rudolf Hermann Lotze e con el redactou a súa disertación doutoral na Universidade de Göttingen (1868), obtendo a habilitación docente, nesa mesma universidade, en 1870. Así mesmo, foi un dos primeiros discípulos de Franz Brentano, sendo, pola súa parte, mestre de Husserl e Aron Gurwitsch. Foi tamén Stumpf o fundador da Escola de Berlín na cal destacaron algúns dos principais expoñentes da Gestalttheorie ou teoría da Gestalt: Max Wetheimer, Kurt Koffka e Wolfgang Köhler.

Carl Stumpf é famoso en filosofía por ter acuñado o concepto de estado de cousas (Sacheverhalt) que foi retomado e difundido por Husserl.

Sucesivamente empeñou o seu interese na metodoloxía empírica, converténdose un dos pioneiros na psicoloxía experimental. Foi docente nas universidades de Göttingen, Praga, Halle, Múnic e Berlín.

Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.