Aphantopus hyperantus
| Aphantopus hyperantus | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_Aphantopus_hyperantus_-_Foret_de_Bouconne,_France_-_male.jpg)
| |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Aphantopus hyperantus é unha especie de lépidoptero pertencente á familia das Nymphalidae, subfamilia Satyrinae, tribo das Satyrini e xénero Aphantopus do que é único representante en Europa, (Linnaeus, 1758).[1]
Descrición
[editar | editar a fonte]Ocelos con aneis amarelos en s5 e s6, desprazados basalmente, s4 sen ocelo. Os pequenos ocelos negros ás veces están ausentes no macho, pero os ocelos negros rodeados de amarelo e pupilados de branco en número variable resaltan ben no seu dorso. Estes ocelos son probablemente unha evolución contra a predación.[2]
Esta bolboreta é de pequena a mediana, cunha envergadura de 40 a 45 mm.
A eiruga é de cor crema con raias máis ou menos escuras. Ela hiberna despois de que remata o seu crecemento na primavera.
Bioloxía
[editar | editar a fonte]
_-_Keila.jpg)
Período de voo e hibernación
[editar | editar a fonte]O período de voo dos adultos comeza de xuño a final agosto.
Plantas hospedeiras
[editar | editar a fonte]Poa pratensis, Poa nemoralis, Milium effusum; Agrostis capillaris, Agropyron repens, Holcus mollis e Holcus lanatus, Deschampsia cespitosa, Molinia caerulea, Arrhenatherum elatius, Brachypodium sylvaticum e Brachypodium pinnatum, Phleum pratense, Dactylis glomerata, Festuca rubra, Bromus erectus, Bromus hordeaceus, Cynosurus cristatus, Calamagrostis epigejos; Carex hirta, Carex strigosa, Carex brizoides, Carex panicea, Carex sylvatica.
Ecoloxía e distribución
[editar | editar a fonte]É unha bolboreta dos bosques tépedos húmidos onde voa nos claros de bosque onde penetra o sol ou á tardiña. Aprecia as flores das zarzas onde pode verse a miúdo libar. É unha das poucas bolboretas que voa en días nubrados e mesmo con choiva lixeira.
Voa a miúdo con Maniola jurtina cuxas ás son dunha cor parecida ás súas. Pode chegar a voar até os 1600 m de altitude.[3]
Biotopo
[editar | editar a fonte]Ten unha ampla área de distribución: do oeste de Europa até o Xapón, excepto o extremo norte do continente, e nas rexións de clima mediterráneo (atópase, con todo, ao norte de España e ao norte de Grecia). Está ausente no sur de Asia.
Co retroceso dos bosques, arboledas, páramos e claros ou baleiros no monte baixo, os seus hábitats están a diminuír. No entanto, aínda pode atoparse a nivel local e segue sendo bastante xeneralizada en Europa Central.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ http://www.asturnatura.com/especie/aphantopus-hyperantus.html, Aphantopus hyperantus
- ↑ Stevens Martin
- ↑ Guía de las mariposas de Europa y de África de Norte
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Lionel G. Higgins e Norman D. Riley, Guía de las mariposas de Europa, Lausana, Delachaux e Niestlé, 1988.
- Michael Chinery e Patrice Leraut, Photoguide de las mariposas de Europa, Delachaux e Niestlé, 1998, 679 p. (ISBN 2-603-01114-6)
