Cacaforra cincenta

A cacaforra cincenta (Amanita pantherina) é un cogomelo velenoso bastante común, da orde das Agaricales, de cor parda e con volva e anel.

Descrición

O sombreiro é primeiro convexo pero ó madurar adopta unha forma plana, ben aberta, de ata 10–12 cm de diámetro, de superficie viscosa e cor parda, con variacións desde o gris ata o café claro ou amarelento, máis escuro no centro. Presenta unhas pequenas manchas brancas (como as que caracterizan á Amanita muscaria), caedizas e que poden ser arrastradas pola chuvia. O bordo é claramente estriado desde novas, o que constitúe un trazo característico.

As laminiñas son brancas, libres e moi numerosas. As esporas son tamén brancas, de 9-12 por 7-9 micrómetros, lisas e non amiloides.

O pé é recto e branco, engrosado cara a base, oco no centro e de ata 15 cm de altura. Presenta un anel branco e pequeno, que adoita desaparecer, polo que a súa presenza ou ausencia non é significativa. A volva da base é ampla e ben visible, co bordo nítido, e posúe ademais uns engrosamentos como cordóns que parecen subir polo pé.

A carne é branca e de sabor lixeiramente doce, que pasa a acre cando madura. Co tempo vai tornándose cada vez máis parda. O olor é débil ó principio e repugnante ó madurar.

Hábitat

Aparece desde fins de verán ata mediados de outono, baixo bosques de coníferas ou, sobre todo, frondosas.

Diferenciación

Recoñécese con relativa facilidade pola cor do sombreiro, as manchiñas brancas e a volva do pé. Especies semellantes serían as lepiotas, pero estas son moito máis grandes; con escamas grandes, castañas e non caedizas; e nunca posúen volva. Tamén pode confundirse coa Amanita spissa, que ten as taquiñas agrisadas, un anel amplo e estriado e un pé coa superficie escamosa.

Toxicidade

A Amanita pantherina é unha especie velenosa, que provoca unha intoxicación grave denominada Síndrome panteriniano. O cadro clínico cursa con síntomas gastrointestinais (náuseas, vómitos e diarreas) ó cabo de 1-3 horas despois do consumo. Máis tarde aparecen alteracións visuais e sensoriais, incoordinación motora e mesmo perda de coñecemento. Rara vez provocan a morte.

Véxase tamén

Bibliografía

• GARCÍA ROLLÁN, Mariano (1986): Manual para buscar setas. Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, Madrid.
• NONIS, Umberto (1981): Setas. Descrición, localización, toxicidad y valor culinario. Daimon, Madrid.
• VV. AA. (1986): Setas. Editorial Blume S. A., Barcelona.

Ligazóns externas

• https://web.archive.org/web/20070405071909/http://home.wanadoo.nl/abiemans/e_ama_pant.html