Amandino Neira
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1912  Mera de Arriba, España |
| Morte | 1 de xuño de 1939 (26/27 anos) Montemeao, España |
| Causa da morte | morte en combate, ferida por arma de fogo |
| Actividade | |
| Ocupación | maquis |
| Membro de | |
| Familia | |
| Irmáns | José Neira Fernández |
 | |
Amandino Neira Fernández, coñecido como Neira, nado en Mera de Arriba (Ortigueira) cara a 1912 e finado en Ortigueira o 1 de xuño de 1939, foi un guerrilleiro antifranquista galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Músico, traballou de ferreiro en Cuíña, pertenceu á UGT e foi vocal da Agrupación Socialista de Ortigueira.[1] Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 fuxiu ao monte. O 1 de xuño de 1939 a Garda Civil e tropas do exército procedentes de Ferrol rodearon a cova de Montemeao onde estaba acubillado co seu irmán José e Modesto Villar Ínsua; Amandino e Modesto morreron polos disparos,[2] e José, ferido nunha man, conseguiu saír do cerco grazas a colaboración dun grupo de soldados sitiadores. O 18 de xullo de 1939 os seus pais, dúas irmás, a súa cuñada e varios veciños foron deportados a Herrera del Pisuerga acusados de colaborar cos fuxidos; Gloria Giz Castro, a súa moza, foi encarcerada na prisión de Ferrol.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ El Obrero, 9-5-1936, p. 1.
- ↑ La Voz de Ortigueira, 22-7-1939, p. 3.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Parrado, Carlos (2009). Curuxás, o guerrilleiro que non cazou Franco. Vigo: A Nosa Terra. pp. 107–110. ISBN 84-87783-79-1.
- Redondo Abal, Francisco Xavier (2006). Botarse ao monte. Censo de guerrilleiros antifranquistas na Galiza (1939-1965). Sada: Do Castro. ISBN 84-8485-231-8.
