Wikipedia

Unión, Progreso y Democracia

partido político español
(Redirección desde «UPyD»)

Unión, Progreso y Democracia[11] (UPyD) (en galego Unión, Progreso e Democracia) foi un partido político español inscrito no rexistro de partidos do Ministerio do Interior o 26 de setembro de 2007. Entre os seus promotores atópanse a ex-dirixente do PSOE Rosa Díez (quen foi a primeira voceira do partido), o catedrático Mikel Buesa ou os filósofos Carlos Martínez Gorriarán e Fernando Savater.

Unión, Progreso y Democracia (UPyD)
Partido político de España
Dirixentes e organización
LíderCristiano Brown
(Derradeiro voceiro)
Mocidadess/d
Filiación internacionalNon ten
Historia
Fundación29 de setembro de 2007
Disolución6 de decembro de 2020[1]
Posicións políticas
IdeoloxíaProgresismo,[2]
socioliberalismo,[3]
laicismo,[4]
centralismo,[3]
federalismo europeo,[5]
nacionalismo español[4][6][7][8][9][10]
Posición políticaCentro[3]
Representación
Representación0 deputados (de 350) no Congreso dos Deputados
Outros datos
SedeRúa Desengaño, 12. 28004 Madrid
Publicacións/d
Na rede
www.upyd.es
Facebook: Union.Progreso.y.Democracia Twitter: UPYD Instagram: upyd_es Youtube: UCxvyhTVufyLUvUdBrAKxkWA BNE: XX4690276 Editar o valor en Wikidata

Mikel Buesa nunha presentación do partido en 2007 e Irene Lozano nunha entrevista na televisión en 2013 explicaron o significado dos tres conceptos que constitúen a denominación do partido: Unión pola súa defensa incondicional da «unidade de España», Progreso porque afirman ser «un partido progresista respectuoso coa liberdade individual» e Democracia porque din ser «un partido radical que aposta por afondar a democracia».[12][13][14][15]

Orixe

editar

O sábado 19 de maio de 2007 45 persoas reunidas en Donostia tomaron a decisión de poñer en marcha un proxecto político. Para iso crearon unha asociación, Plataforma Pro, para xuntar xente e definir un programa, que despois expuxeron en xuntanzas de presentación por toda España. Entre os membros ou colaboradores atopábanse o filósofo Fernando Savater, o portavoz de ¡Basta Ya!, Carlos Martínez Gorriarán (que era o coordinador da plataforma), ou a eurodeputada socialista Rosa Díez.[16] Esta última, anunciou o seu abandono das filas do PSOE en agosto de 2007 para involucrarse no proxecto. Outros grupos que manifestaron o seu apoio á Plataforma foron o partido Ciutadans - Partido de la Ciudadanía, en especial os seus membros Arcadi Espada, Albert Boadella e Xavier Pericay, e mais a Asociación ¡Basta Ya!. A mediados de setembro de 2007, o ata entón presidente do Foro Ermua Mikel Buesa anunciou o seu propósito de participar no partido político.[17]

Finalmente, nun acto público de presentación o 29 de setembro de 2007 no Teatro-Auditorio da Casa de Campo de Madrid quedou constituído o novo partido Unión, Progreso y Democracia. No acto interviron o dramaturgo Albert Boadella, Fernando Savater, Mario Vargas Llosa e Rosa Díez, pero tamén contou coa presenza de Arcadi Espada, Teresa Giménez Barbat e Félix Pérez Romera (os tres membros promotores de Ciutadans), Antonio Elorza, Agustín Ibarrola, Mikel Buesa, Carlos Martínez Gorriarán, Albert Rivera e Antonio Robles, Aurelio Arteta, Fernando Iwasaki, Nicolás Redondo[18] e o deputado autonómico vasco do Partido Popular Fernando Maura. Este último finalmente incorporouse a UPyD o día 6 de novembro de 2007,[19] pasando a formar parte do seu Consello de Dirección[20]. O escritor Álvaro Pombo[21][22] e o deportista Álvaro de Marichalar tamén manifestaron o seu apoio a UPyD.[23]

Ideoloxía

editar

Ideoloxicamente, UPyD non se define como de esquerda ou dereita. Eles declaran ao comezo do seu Manifesto Fundacional:[24]

Partimos dun suposto revolucionario: que os cidadáns non nacen sendo xa de esquerdas ou de de dereitas nin co carné de ningún partido nos cueiros. Imos aínda máis lonxe, a risco de escandalizar aos timoratos: consideramos os cidadáns capaces de pensar por si mesmos e de elixir en consecuencia, de acordo coas ofertas dos partidos e a súa experiencia da situación histórica que vivimos. Xa que logo, non cremos que ninguén estea obrigado a votar sempre o mesmo ou a resignarse ás opcións políticas vixentes, cando xa lle decepcionaron anteriormente. Ser considerados de esquerdas ou dereitas non nos parece o centro do problema, aínda que apiadámonos cordialmente de quen carece de mellores argumentos para descualificar o adversario.

Outras dos seus puntos de identidade son a defensa do marco territorial da España monárquica conforme o sinala a Constitución Española de 1978; o laicismo, e o como rexeitamento dos partidos nacionalistas (agás os españolistas) do sistema político español.

Organización

editar
 
Mitin de Rosa Díez.

O partido organízase a través de catro órganos de goberno.

Asemblea xeral

editar

Formada por todos os membros, estes poderán actuar directamente ou por medido de compromisarios delegados nela. Será convocada por acordo do Consello de Dirección e constituirase en Congreso, ordinario cada catro anos, e extraordinario se así o decide o Consello de Dirección ou o solicitan o Consello Político ou ben un terzo dos afiliados, os cales en todo caso elixirán aos seus representantes entre o conxunto, ata un máximo de cincocentos delegados con dereito a voto. Durante as súas sesións, a asemblea é o órgano de dirección máximo do partido.

Para a modificación dos fins e o programa básico do partido recollido nos estatutos esixirase un texto alternativa, cuxa aprobación requirirá unha maioría cualificada formada polos votos positivos e secretos de, polo menos, o 60% dos delegados.

Consello político

editar

Entre as súas misións máis importantes están o estudo, debate e redacción do programa do partido que haberá de propor ao consello de dirección, de igual modo que as estratexias, iniciativas e accións políticas do partido en calquera ámbito; acordar a posición do partido en todas aquelas cuestións de relevancia que non contempla o programa básico do partido, e acoller, dar publicidade e debater, en caso de consideralas procedentes, as propostas e iniciativas relativas ao programa e actividade do partido procedentes de calquera afiliado ou comité do partido.

Conforme os Estatutos de UPyD, o consello político estará composto por ata 150 membros.

Consello de dirección

editar
 
Fernando Savater na Casa de Campo de Madrid. Acto fundacional.

É o órgano encargado de tomar as decisións ordinarias requiridas pola actividade do partido, aprobar a redacción definitiva do programa proposto polo consello político, supervisar as agrupacións territoriais e as súas coordinadoras respectivas, autorizar a creación de Comités Electorais, crear as comisións asesoras de estudo ou de expertos necesarias para facilitar a consecución dos fins do partido, decidir a política de alianzas e o sentido do voto nas institucións de calquera ámbito, así como a posición política en votacións consideradas estratéxicas con relación ao programa, organizar e administrar as finanzas do partido, supervisadas pola Comisión de Finanzas, interpretar os estatutos e arbitrar naquelas cuestións que non estean especificamente contempladas nestes.

De acordo aos Estatutos de UPyD, o Consello de Dirección é un órgano colexiado formado por ata un máximo de vinte membros. Os seus membros son:[cando?] Almudena Semur Correa, Angel Manuel Hernández Guardia, Antonio Salvador, Armando Flores Cordero, Carlos Martínez Gorriarán, Concepción Sacristán Sánchez, Eva Climent Martí, Francisco Igea Arisqueta, Francisco Pimentel Igea, Gerardo Hernández Les, Guzmán Fernández Ortiz, Juan Luis Fabo Ordóñez, Juana María Lasry Hernández, Manuel Hernández Iglesias, Fernando Maura, Mikel Buesa e Rosa Díez González, esta última como portavoz de UPyD.

Agrupacións territoriais

editar

UPyD organízase en agrupacións territoriais acordes co mapa autonómico do Estado. Á fronte destas agrupacións figurará unha coordinadora na que polo menos haberá un membro do Consello Político do partido, que poderá ser coordinador desa agrupación para representala nese órgano, salvo que a coordinadora decida elixir a outro dos seus afiliados para esa función. A agrupación territorial elixirá aos delegados que lle correspondan para a Asemblea Xeral do partido en función da súa porcentaxe de afiliados no total do partido

A misión das coordinadoras territoriais é organizar a elección de delegados á Asemblea Xeral, ocuparse da vida ordinaria do partido no seu territorio, e coordinar o traballo dos Comités Electorais, autonómico e locais, do seu ámbito territorial.

Financiamento

editar

Despois de que presuntamente algúns bancos lles negaran créditos de financiamento, a formación puxo en marcha un sistema de empréstitos persoais, coa venda de bonos.

Galicia. Creación e eleccións xerais do 2008

editar

A finais de novembro de 2007 presentouse o partido en Galicia. Nese primeiro momento estiveron ligados a el o profesor da Universidade de Santiago Roberto Blanco Valdés, os médicos Luís Pérez Llano e Ildefonso Cejudo ou o ex-concelleiro do PSOE en Ames Rudy Lamas. O seu coordinador en Galicia é Antonio Cascón.

En Cataluña é unha figura destacada do partido o galego Luís Bouza-Brey, se ben dimitiu do comité electoral provincial de Barcelona.[25]

Os cabezas de lista de UPyD ás eleccións xerais de 2008 nas provincias galegas foron Antonio Cascón (A Coruña), Luis Pérez de Llano (Lugo), Ángeles Rodríguez Baliño (Ourense) e José Manuel Rodríguez Andelo (Pontevedra)

Eleccións municipais 2011 en Galicia

editar

Presentou candidaturas en diversos concellos e acadou un escano.

Na Provincia da Coruña presentouse na Coruña (0,93% dos apoios), en Ferrol (1,01%), en Santiago de Compostela (2,01% dos votos)

Na provincia de Lugo só presentou candidatura na capital, e obtivo o 0,64% dos apoios.

Na Provincia de Ourense, a mesma situación que en Lugo, só se presentou en Ourense e sacou o 0,51%.

Na Provincia de Pontevedra tivo os mellores resultados de Galicia. Obtivo un escano en Baiona co 8,12% dos votos. Presentou candidaturas en Pontevedra (0,93% dos sufraxios), Vigo (1,20%) e Nigrán (3,89%).

Relacións con outros partidos

editar

Desde o mesmo momento en que se anunciou a súa creación, barallouse a súa posible fusión co partido Ciutadans-Partido da Cidadanía, debido á similitude dos seus fins e obxectivos e do seu discursos. Finalmente o día 25 de outubro de 2007 celebrouse unha reunión entre os dirixentes de ambos os partidos, na cal UPyD comunicoulle a C's a súa intención de ir en solitario ás eleccións xerais de 2008. Esta decisión estivo fundamentada, segundo UPyD, polos feitos de considerar a C's un partido de "ámbito catalán", cunha ideoloxía de "centro-esquerda", e por unhas declaracións do redactor do seu ideario, Francesc de Carreras, nas que manifestaba o seu apoio a un referendo de autodeterminación en Cataluña (que tardaron 10 días en ser desmentidas por C's),[26] cousas que non eran acordes coas bases de UPyD. A pesar diso UPyD deixou a porta aberta a unha futura colaboración entre ambos os partidos, pero non en forma de fusión ou coalición.[27]

Eleccións xerais españolas de 2008

editar

O partido presentouse ás eleccións lexislativas de 2008, onde acadou un deputado (Rosa Díez) no Congreso pola circunscrición de Madrid.

Polémicas

editar

Tanto o partido como Rosa Díez foron acusados en numerosas ocasións de autoritarismo.[28][29][30][31] Tamén dimitiu en bloque o Consello Territorial do partido en Galicia denunciando prácticas similares.[32] Así, un ex-cargo de UPyD afirmou que o partido tiña 5.000 afiliados e 16.000 ex-afiliados.[33]

Notas

editar
  1. ↑ UPyD anuncia oficialmente su disolución recordando "su papel en la transformación política de España". www.vozpopuli.com.
  2. ↑ Could a pair of minority groups spell the end of Spain's two-party system? Arquivado 18 de febreiro de 2015 en Wayback Machine. - El País (en inglés).
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 UPyD. Ideology: centralism, social liberalism. Political Position: Centre Arquivado 24 de setembro de 2015 en Wayback Machine. - European Social Survey (en inglés).
  4. ↑ 4,0 4,1 Dorange 2013, p. 100: «Partido españolista republicano, nacional y laico»
  5. ↑ "Programa Electoral UPyD Elecciones Generales 2011". Arquivado dende o orixinal o 04 de novembro de 2011. Consultado o 30 de agosto de 2012. 
  6. ↑ Montero & Lago 2010, p. 361: «Los resultados de este capítulo han mostrado que la movilización del nacionalismo español fue un mecanismo efectivo de competición con el PSOE, dado que consiguió movilizar el voto de nuevos votantes y antiguos abstencionistas. La estrategia caló de tal forma que UPyD, un nuevo partido creado pocos meses antes de la convocatoria electoral, consiguió entrar en el Congreso de los Diputados abanderando posiciones claras sobre la política antiterrorista y enfatizando la identidad nacional española»
  7. ↑ Cabestan & Pavković 2013, p. 116: «It condemns ETA violence and maintains a strong pro-Spanish nationalist orientation»
  8. ↑ (en inglés)"UPyD is a (Spanish) nationalist party with a very critical stand with the way the process of devolution to the regions has evolved in Spain"- European Consortium for Political Research
  9. ↑ Sánchez-Cuenca, Ignacio (23 de octubre de 2007). El País, ed. "UPD, partido nuevo, viejos tópicos". Consultado o 28 de xaneiro de 2015. Esta tesis sobre "el derecho a permanecer unidos e iguales" es el pretexto para combatir el nacionalismo vasco y catalán no con argumentos, sino con una buena dosis de nacionalismo español. De ahí el silencio elocuente de los ideólogos de este partido sobre el renacido nacionalismo español de la derecha 
  10. ↑ "El País - Combatir los Nacionalismos?". El País. Consultado o 2012-08-30. 
  11. ↑ Paz Gutiérrez, Marcos Antonio (2017). "Estatutos Aprobados en el III Congreso Nacional de UPYD (2017)". archive.org (en castelán). Consultado o 02-10-2024. 1. El Partido político denominado UNIÓN, PROGRESO Y DEMOCRACIA se constituye al amparo de lo expresado en el artículo 6 de la Constitución Española y sobre la base de lo indicado en el artículo 1 de la Ley Orgánica 6/2002, de 27 de junio, de Partidos Políticos, modificada por la Ley Orgánica 3/2015, de 30 de marzo, de control de la actividad económico-financiera de los Partidos Políticos 
  12. ↑ Unión, Progreso y Democracia (18 de decembro de 2007). "La economía hace aguas por todos los lados, se ha aumentado la presión fiscal en un 2 % del PIB". upyd.es (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 29 de maio de 2016. Consultado o 9 de xuño de 2015. Mikel Buesa explicó el significado de la denominación del partido, "Unión porque somos un partido contra la disgregación política de la última legislatura y abogamos por la unión de España sin condiciones, Progreso porque somos un partido progresista de raíz liberal y socialdemócrata y, por otra parte, respetamos la libertad individual y de elección y Democracia porque es el sistema que alberga todas las identidades, podemos ser lo que queramos y lo podemos expresar libremente" 
  13. ↑ Mezcua, Unai (18 de maio de 2015). ABC, ed. "UPyD: «El magenta es necesario para crear otros colores, como lo es UPyD para la regeneración de la democracia»". Consultado o 9 de xuño de 2015. En las directrices que Díez envió a la agencia figuraba una fundamental, según explica Labarthe: «que en el logotipo estuvieran representados los conceptos e ideas que defendemos como Unión, Progreso y Democracia». En 2007, cuando Díez presentó UPyD arropada por Mikel Buesa, Carlos Martínez Gorriarán y Fernando Savater, desde el partido se justificó la elección del nombre porque defendería incondicionalmente la unidad de España, respetaría las libertades individuales y apostaría por una democracia «radical» 
  14. ↑ RTVE (26 de setembro de 2013). "Entrevista a Irene Lozano en La Noche en 24 horas (dende o minuto 16)". rtve.es (en castelán). Consultado o 9 de xuño de 2015. Unión, o sea, que estamos a favor de que España esté unida; Progreso, o sea, que somos un partido progresista; y Democracia, o sea, que somos radicales en el sentido de que creemos que la democracia tiene mucho que profundizarse y que queda mucho por hacer en las instituciones que, en fin, yo creo que casi todo el mundo percibe como de muy baja calidad democrática 
  15. ↑ "Unión: defendemos la unidad de España. Progreso: somos progresistas y Democracia: somos demócratas radicales" - Twitter oficial de UPyD (en castelán).
  16. ↑ Noticia del abandono del PSOE por parte de Rosa Díez
  17. ↑ "Mikel Buesa formará parte del nuevo partido impulsado por Rosa Díez". La Vanguardia (en castelán). 2007-09-07. Consultado o 2022-05-01. 
  18. ↑ El partido de Díez y Savater pide la devolución al Estado de las competencias de educación
  19. ↑ "Maura abandona el PP y se afilia al partido de Rosa Díez". Arquivado dende o orixinal o 09 de marzo de 2012. Consultado o 24 de decembro de 2007. 
  20. ↑ Unión Progreso y Democracia comunica la incorporación del parlamentario vasco Fernando Maura a su Consejo de Dirección
  21. ↑ "Díez aboga reforma Constitución para 'reforzar autonomía' jueces y tribunales". web.archive.org. 2008-03-06. Archived from the original on 06 de marzo de 2008. Consultado o 2022-05-01. 
  22. ↑ "Álvaro Pombo irá por UPyD al Senado". El Correo (en castelán). 2008-01-09. Consultado o 2022-05-01. 
  23. ↑ ""Álvaro de Marichalar confirma su compromiso con UPD y estaría dispuesto a ser candidato"". Arquivado dende o orixinal o 19 de setembro de 2019. Consultado o 24 de decembro de 2007. 
  24. ↑ "Manifiesto fundacional de UPD". Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2007. Consultado o 24 de decembro de 2007. 
  25. ↑ Dimite en pleno el comité del partido de Rosa Díez en Barcelona
  26. ↑ Juntos pero no revueltos
  27. ↑ "Rosa Díez dice no a Ciutadans". Arquivado dende o orixinal o 27 de outubro de 2007. Consultado o 24 de decembro de 2007. 
  28. ↑ Mikel Buesa, fundador de UPyD, deja el partido por su 'autoritarismo'
  29. ↑ Militantes catalanes de UPyD dejan el partido por el 'autoritarismo' de Díez
  30. ↑ La dirección avilesina de UPyD salta por los aires dolida con el autoritarismo de Prendes
  31. ↑ Bronca abierta en UPyD entre Rosa Díez y el portavoz europeo
  32. ↑ Dimite el Consejo Territorial de UPyD en Galicia por discrepancias con la dirección del partido
  33. ↑ Pedro Larrauri: "UPyD tiene 5000 afiliados y 16000 ex-afiados." Entrevista no programa VíaV.

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Montero, José Ramón; Lago, Ignacio (2010). CIS, ed. Elecciones generales 2008. Elecciones (CIS). p. 520. ISBN 9788474765502.Lago, Ignacio&rft.aufirst=José Ramón&rft.aulast=Montero&rft.btitle=Elecciones generales 2008&rft.date=2010&rft.genre=book&rft.isbn=9788474765502&rft.pages=520&rft.series=Elecciones (CIS)&rft_id=http://books.google.es/books?id=381p7yKGutgC&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:mtx:book" class="Z3988"> 
  • Dorange, Monica (2013). Hachette Éducation, ed. Civilisation espagnole et hispano-américaine. p. 400. ISBN 9782011402158.Dorange&rft.btitle=Civilisation espagnole et hispano-américaine&rft.date=2013&rft.genre=book&rft.isbn=9782011402158&rft.pages=400&rft_id=http://books.google.es/books?id=SXETAQAAQBAJ&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:mtx:book" class="Z3988"> 
  • Cabestan, Jean-Pierre; Pavković, Aleksandar (2013). Routledge, ed. Secessionism and Separatism in Europe and Asia: To Have a State of One's Own (en inglés). p. 246. ISBN 978-0-415-66774-6.Pavković, Aleksandar&rft.aufirst=Jean-Pierre&rft.aulast=Cabestan&rft.btitle=Secessionism and Separatism in Europe and Asia: To Have a State of One's Own&rft.date=2013&rft.genre=book&rft.isbn=978-0-415-66774-6&rft.pages=246&rft_id=http://books.google.es/books?id=WoFIdvobh4EC&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:mtx:book" class="Z3988"> 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Unión,_Progreso_y_Democracia&oldid=6850500»