Tánxer

Tánxer (en árabe: طنجة Ṭanjah; en bérber: ⵟⴰⵏⵊⴰ Ṭanja) é unha cidade ao norte de Marrocos, capital da rexión de Tánxer-Tetuán. Está situada na costa norteafricana, á entrada do estreito de Xibraltar. Contaba en 2004 cunha poboación de 669.680 habitantes.

Tánxer

طنجة (ar) ⵟⴰⵏⵊⴰ (tzm)
Localización
35°46′36″N 5°48′14″O
Monarquía constitucional	Marrocos
Rexión	Tánxer-Tétouan-Al Hoceïma
Prefectura	Tânger-Azilal (pt)
Capital de	Tânger-Tetuão (pt) Tânger-Azilal (pt) Tánxer-Tétouan-Al Hoceïma Zona Internacional de Tânger (pt) (1923–1940) Zona Internacional de Tânger (pt) (1945–1956)
Poboación
Poboación	1.275.428 (2024) (6.393,12 hab./km²)
Número de fogares	362.062 (2024)
Lingua usada	árabe magrebí Língua gomara (pt)
Xeografía
Superficie	199,5 km²
Altitude	56 m-80 m
Creación	século V a. C.
Identificador descritivo
Código postal	95000, 90010, 90020, 90030, 90040, 90050, 90060, 90070, 90080, 90090 e 90100
Fuso horario	UTC±00:00
ISO 3166-2	MA-TNG
Outro
Irmandado con	Bizerta (pt) Pasadena Moulins Bombai Saint-Denis Beaugency Aartselaar Metz Alxeciras Casablanca Cádiz Faro Liexa (2006–) Sint-Joost-ten-Node (2014–)
Sitio web	tanger.ma

Historia

A cidade foi fundada por colonizadores cartaxinenses a comezos do século V a.C. O seu nome posiblemente deriva da deusa berber Tinjis (ou Tinga). No primeiro século a.C., pasou a estar gobernada polos romanos. No mandato de Augusto, a colonia foi a capital da provincia de Mauretania Tingitana. No século V, os vándalos conquistaron e ocuparon "Tingi". Un século despois pasou a formar parte do Imperio bizantino, pouco antes de estar controlada e islamizada polos árabes da dinastía Omeia no 702.

Na Baixa Idade Media, Tánxer pasou a pertencer, desde 1471, a Portugal, despois de varios intentos errados, até que en 1661 pasou a Carlos II de Inglaterra como parte do dote da infanta portuguesa Catarina de Braganza. Non obstante, o dominio inglés sobre a cidade durou pouco tempo. En 1679 o sultán Moulay Ismail de Marrocos tentou sen éxito ocupar a cidade, pero mantivo un gran bloqueo que finalmente levou á retirada inglesa o día 6 de febreiro de 1684.

Século XX

Xa no século XX, Tánxer estivo na base dunha crise internacional que precede á I Guerra Mundial, debido a que o káiser Guillerme II quixo establecer alí intereses alemáns, indo contra os intereses de Francia, que tentaba tamén controlar o sultanato.

Tras converterse Marrocos nun protectorado francés en 1912, a cidade acabou por ser declarada zona internacional, administrada polo Reino Unido, España, Francia, a partir de 1923 tamén por Portugal, Italia, Bélxica, Países Baixos, Suecia, Estados Unidos e, desde 1945, Unión Soviética. Foi despois unida ao reino de Marrocos, cando a independencia deste en 1956.

Economía

Tánxer é o segundo centro industrial máis importante de Marrocos, despois de Casablanca, con industrias téxtil, química, metalúrxica e naval. Actualmente, a cidade posúe dous parques industriais, que teñen o estatuto de zona Franca.

A economía de Tánxer baséase fortemente no turismo. O número de resorts á beira do mar vén aumentando, con proxectos patrocinados por investimentos estranxeiros. Compañías do sector inmobiliario e do sector de construción civil están investindo cada vez máis na infraestrutura turística.

O comercio artesanal na cidade vella (Medina) especializouse principalmente en produtos de coiro, manufacturas de madeira e prata, roupas tradicionais, e calzado. A agricultura da área basicamente produce cereais.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Historia da cidade de Tánxer