Roger Federer

Roger Federer, nado o 8 de agosto de 1981 en Basilea, é un xogador de tenis profesional suízo. Está catalogado como un dos mellores e máis completos na historia deste deporte. Reside en Bottmingen (Suíza), mide 1,85 metros, pesa 85 quilos, é destro, e uniuse ao Tour ATP en 1998. Emprega roupa Nike, Inc. á hora de xogar e a súa raqueta é unha Wilson Pro Staff 6.1 90 BLX.

Roger Federer

(2016)
Biografía
Nacemento	8 de agosto de 1981 (43 anos) Basilea, Suíza
Embaixador de boa vontade de UNICEF
2006 – 2022
Datos persoais
Residencia	Bottmingen (pt)
Relixión	Igrexa católica
Altura	185 cm
Peso	85 kg
Lateralidade	destro
Actividade
Ocupación	tenista
Período de actividade	1998 - 2022
Empregador	UNICEF
Membro de	Swiss Tennis (en)
Patrimonio estimado	131 M$
Nacionalidade deportiva	Suíza
Deporte	tenis
Disciplina deportiva	tenis individual tenis dobres
Man de xogo	one-handed forehand (en)   e one-handed backhand (en)
Adestrado por	Severin Lüthi (pt) (2007–) Peter Carter (en) (1997–1998) Peter Carter (en) (1991–1995) José Higueras (pt) Ivan Ljubičić (pt)
Modalidade Partido de tenis Récord persoal Tenis individual 1251–275   103 1 (2004) Tenis dobres 131–93 (23 de setembro de 2022) 8 24 (2003) ATP Info ATP
Participou en
28 de xullo de 2012	Tênis nos Jogos Olímpicos de Verão de 2012 - Simples masculino (pt)  (medalla de prata olímpica)
2008	Tênis nos Jogos Olímpicos de Verão de 2008 - Duplas masculinas (pt)  (medalla de ouro olímpica)
2004	Xogos Olímpicos de 2004
2000	Xogos Olímpicos de 2000
2000	tennis at the 2000 Summer Olympics – men's singles (en) (4º)
Familia
Cónxuxe	Mirka Federer (2009–)
Fillos	Myla Federer, Charlene Federer, Leo Federer, Lennart Federer
Pais	Robert Federer   e Lynette Federer
Irmáns	Dziana Federer
Premios
(2018)  Time 100 (2009)  Best International Athlete ESPY Award (en) (2007, 2006, 2005)  Campión de Campións de L'Equipe (2004, 2006, 2007)  BBC World Sport Star of the Year (en) (2004, 2005, 2006, 2007, 2009)  Campeões mundiais da ITF (pt) (2003, 2004, 2006, 2007, 2012, 2014)  Swiss Sports Personality of the Year (en)  honorary doctorate of the University of Basel (en)
Descrito pola fonte	Lentapedia Obálky knih,
Sitio web	rogerfederer.com

Traxectoria

Primeiros anos (1998-2002)

1998

Federer entra no circuíto profesional, disputando o seu primeiro torneo en Gstaad (Suíza), onde cae ante Lucas Arnold por 4-6 4-6. Alcanza os cuartos de final de Tolosa, e ata ten a fortuna de disputar a primeira rolda de Basilea ante Andre Agassi, co que cede 3-6 2-6. Este será o primeiro dos numerosos choques entre ambos, e que finalmente terminará dominando Roger.

1999

Federer aséntase no circuíto, demostrando progresos e ser unha potencial estrela do futuro. Chega aos cuartos de final dos eventos de Marsella, Rotterdam e Basilea, ademais dunhas semifinais en Viena. Debuta na Copa Davis con Suíza ante Italia, gañando o día da súa posta de longo a Davide Sanguinetti. Tamén debuta en Roland Garros e Wimbledon, aínda que sen fortuna, caendo en primeira rolda fronte a Patrick Rafter e Jiri Novak respectivamente. Federer termina o ano entre os 100 mellores.

2000

Roger disputa dúas finais ATP, en Marsella e Basilea, e alcanza a cuarta posición nos Xogos Olímpicos de Sydney, onde cae no partido polo bronce ante Arnaud Dei Pasquale por 6-7 7-6 3-6. Xoga por vez primeira no Aberto de Australia e no US Open (chega á terceira rolda en ambos), e consegue meterse nos oitavos de final de Roland Garros, só freado por Alex Corretja. Á conclusión do ano, xa está situado entre os 30 primeiros do mundo.

2001

Federer consegue o seu primeiro título vencendo a Julien Boutter na final de Milán. Con todo, a súa consagración absoluta ten lugar en Wimbledon, onde derrota epicamente a Pete Sampras nos oitavos de final por 7-6 5-7 6-4 6-7 7-5. Ata entón, Sampras gañara sete veces Wimbledon, incluídas as catro últimas edicións do evento. Este partido é un aceno do destino a un vindeiro traspaso de poderes, xa que no futuro Roger converterase no gran dominador deste torneo do Grand Slam emulando ao americano. A pesar da súa fazaña, cae a continuación nos cuartos de final contra Tim Henman. Disputou outras dúas finais (en Rotterdam e Basilea) e uns meritorios cuartos de final en Roland Garros, mellorando a súa actuación anterior, pero unha vez máis Alex Corretja crúzase no seu camiño. Outro dato para destacar é a súa vitoria na Copa Hopman, representando a Suíza xunto a Martina Hingis. Federer é neste momento o líder indiscutible do equipo suízo de Copa Davis e remata o ano no posto 13 da clasificación da ATP.

2002

Roger Federer no US Open 2002.

Comeza o ano gañando o torneo de Sydney e sendo finalista en Milán, onde defendía o título. Cae ante Tommy Haas nun duro duelo de oitavos de final do Aberto de Australia e outorga dous puntos a Suíza na súa eliminatoria de Copa Davis contra Rusia, pero non pode evitar a derrota do seu país. Comeza a obter excepcionais resultados tamén nos ATP Masters Series, sendo finalista en Miami (cae ante Andre Agassi) e gañando o seu primeiro torneo desta categoría en Hamburgo, onde esmaga ao ruso Marat Safin. Complementa estas vitorias cun título máis en Viena; pola contra, sofre inesperados reveses en Roland Garros e Wimbledon, caendo en primeira rolda en ambos. No US Open quédase ás portas dos cuartos, e consegue acceder por vez primeira na súa carreira á Masters Cup, un dos campionatos máis prestixiosos do mundo que só poden disputar os oito mellores xogadores do ano. Federer completa un grupo perfecto no que se impón a Juan Carlos Ferrero, Jiri Novak e Thomas Johansson, e só Lleyton Hewitt (número 1 aquela tempada) é capaz de eliminalo nas semifinais.

Ascenso e dominio (2003-2007)

2003

Este ano supón o aparecemento de Federer como estrela mundial. A pesar de caer oitavos de final do Aberto de Australia e do US Open, e de ser derrotado en primeira rolda de Roland Garros, Roger gaña en Wimbledon por vez primeira con facilidade. Ademais suma os trofeos de Dubai, Halle, Marsella, Múnic e Viena. Tamén está presente na final do Masters de Roma (cae ante Félix Mantilla) e de Gstaad (perde con Jiri Novak). Esa final será a última que se lle escapará en moito tempo. A gran decepción vén nas semifinais da Copa Davis ante Australia, onde Suíza cae eliminada e Federer perde un partido, que dificilmente esquecerá, con Lleyton Hewitt por 7-5 6-2 6-7 5-7 1-6. Ao termo da tempada, Federer xa tiña a madurez e experiencia necesarias para dominar o circuíto ATP nos vindeiros anos. Isto reflíctese na Masters Cup de Houston onde gaña todos os partidos, incluídos aqueles que lle enfrontan a Juan Carlos Ferrero ou David Nalbandián, dous dos xogadores que máis problemas lle estaban dando nos últimos tempos. Conclúe como número 2 do mundo a pouca distancia de Andy Roddick, e só grazas aos fabulosos resultados deste último nas pistas americanas, xa que nas súas confrontacións particulares máis importantes (en Wimbledon ou na propia Masters Cup) o suízo gañara comodamente.

2004

Federer nos Xogos Olímpicos de Atenas, onde non foi quen de pasar de segunda rolda.

Roger gaña case todos os torneos que xoga, incluíndo os torneos de Grand Slam de Australia, Wimbledon e o US Open. Só se lle resiste Roland Garros, no que un Gustavo Kuerten inspirado lle infrinxe en terceira rolda a súa única derrota nos torneos Grand Slam do ano. Ademais faise cos Masters Series de Indian Wells, Toronto e Hamburgo, aos que hai que sumar os torneos de Gstaad, Halle, Bangkok e Dubai. Gaña en todas as superficies e confírmase como número 1 do mundo. Os seus únicos puntos negros son as derrotas prematuras en Roma e Cincinnati, e unha decepcionante actuación nos Xogos Olímpicos de Atenas, onde perde en segunda rolda. Como colofón, Roger defende con éxito o seu título na Masters Cup de Houston. Sabendo que está na súa man facer historia, Federer fíxase como obxectivos prioritarios gañar Roland Garros e a Copa Davis con Suíza, e manter o maior número posible de anos o recentemente conquistado número 1 do ránking co que remata o ano.

2005

No Torneo de Wimbledon 2005 onde consegue o seu terceiro título de forma consecutiva.

O suízo domina de novo o circuíto. Os únicos tropezos do helvético veñen en momentos illados xa que a súa regularidade e consistencia marcan as diferenzas. Federer cae nas semifinais do Aberto de Australia ante Marat Safin nun partido próximo ás cinco horas de duración que se resolve no quinto set cun 9-7 a favor do ruso, logo de que neste mesmo set o suízo gozase dunha pelota de partido. Tamén chega ás semifinais de Roland Garros onde é derrotado por un novo talento que agroma neste 2005, Rafael Nadal. Baseado nun poderío físico impresionante e unha enteireza mental digna de recoñecemento, Nadal arrasa na tempada de terra batida e denega o prezado título francés a Roger, que continúa sen poder completar a súa colección. Malia a ameaza do mozo español, tras esa derrota Federer encadea unha abraiante serie de 35 partidos gañados de xeito consecutivo e mantén o número un sen maiores complicacións. Defende con éxito os seus galardóns de Wimbledon e do US Open e rexistra un novo récord histórico ao gañar catro Masters 1.000 nun ano (Indian Wells, Miami, Hamburgo e Cincinnati). Completa o palmarés cos torneos menores de Doha, Rotterdam, Dubai, Halle e Bangkok, que elevan a once o número de torneos gañados en 2005.

Xa no último tramo do ano, e sen maiores presións cás de defender puntos insubstanciais para a clasificación, Federer sofre unha lesión no seu nocello dereito que o aparta durante un tempo das pistas, poñendo en dúbida a súa participación na Tennis Masters Cup a disputar en Shanghai. Finalmente Federer decide competir no torneo que pecha a tempada pese a estar lonxe da súa condición óptima. Porén, derrota ao croata Iván Ljubicic e aos arxentinos Guillermo Coria e David Nalbandián, para adxudicarse o seu grupo invicto. Nas semifinais imponse ao tamén arxentino Gastón Gaudio. Na final repite enfrontamento ante David Nalbandián. Desta volta, e logo de catro horas e media de partido, a vitoria corresponde ao tenista arxentino, que obtén a copa no tie-break do quinto set. Esta derrota acaba coa marca de 24 finais gañadas ininterrompidamente polo suízo. Federer remata o ano mantendo o número 1 e mellorando a puntuación obtida en 2004 (terminou con 1.345 puntos). A pesar de irromper no circuíto tenistas novos de gran proxección, semella que a medio prazo o suízo vai seguir dominando a escena mundial.

2006

Federer nos cuartos de final do US Open 2006 diante de James Blake.

Federer continúa a súa exhibición obtendo os títulos de Doha, Australia, Indian Wells e Miami. Chega ás finais de Dubai, Monte Carlo, Roma e Roland Garros, perdendo nas catro ante o español Rafael Nadal, quen domina a tempada de terra batida. Na tempada de céspede Federer conquista Halle e logra o seu cuarto Wimbledon consecutivo, derrotando na final a Nadal.

No mes de setembro derrota ao norteamericano Andy Roddick por 6-2 4-6 7-5 e 6-1 para lograr o seu terceiro título no US Open e o seu noveno título de Grand Slam, converténdose no primeiro xogador da historia en levantar 3 anos consecutivos as coroas de Wimbledon e do US Open. En outubro consegue o seu título número 42 de singles, vencendo ao inglés Tim Henman na final do Torneo de Tokio. Tamén en outubro logrou o seu primeiro título en España ao gañar o Masters de Madrid ante o tenista chileno Fernando González por 7-5 6-1 e 6-0. Unha semana despois volveu derrotar ao chileno na final do Torneo de Basilea, o cobizado torneo da súa terra natal que conquista despois de ter perdido anteriormete dúas finais. Remata o ano vencendo na Masters Cup e revalidando o número 1 da clasificación ATP.

O seu xogo, sumamente completo, permítelle optar a títulos en calquera superficie, aínda que na terra é onde ten os seus peores resultados. Posúe un gran saque, potente e colocado, unha boa técnica de volea e smash, e un variado repertorio desde o fondo da pista, incluíndo un gran revés a unha man (como xogador destro) que lle permite atacar a bóla e conseguir puntos. Trátase, pois, dun xogador que marcou pautas do que debe ser o tenista do futuro, ademais de ser considerado por algunhas lendas do tenis como o mellor da historia.

2007

Federer no Masters de Cincinnati 2007, un dos oito torneos que gañou nese ano.

En 2007 Federer acadou as finais dos catro torneos de Grand Slam, gañando de novo en tres delas. No Aberto de Australia superou na final ao chileno Fernando González rematando o campionato sen perder un só set; na final do Torneo de Wimbledon venceu por segunda vez a Rafael Nadal; e no US Open foi Novak Djokovic o que se viu derrotado na final. Federer perdeu a final do Torneo de Roland Garros diante de Nadal.

Federer xogou cinco finais de torneos Masters 1000 en 2007, gañando as de Hamburgo e Cincinnati. Ademais gañou un torneo de Masters 500 (Dubai) e outro de Masters 250 (Basilea).

Na Copa Davis xogou con Suíza a eliminatoria de permanencia no Grupo Mundial diante da República Checa, non podendo evitar o descenso do seu país a pesar de gañar os seus dous partidos de singles.

No último torneo do ano, o Torneo Masters, derrota na final ao español David Ferrer. En total gañou 8 títulos en 2007, e remata o ano como número 1 por cuarto ano consecutivo demostrando o seu dominio nestes catro anos, durante os cales gañou 11 torneos de Grand Slam.

Competencia (2008-2012)

2008

Federer nos Xogos Olímpicos de Pequín.

En 2008, Federer gañou un torneo de Grand Slam, o Aberto dos Estados Unidos onde derrotou na final ao escocés Andy Murray. Federer foi superado por Nadal nas finais de dous torneos de Grand Slam, en Roland Garros e en Wimbledon, non podendo neste último acadar o seu sexto torneo consecutivo e deste xeito romper o récord de Björn Borg. No Aberto de Australia, finalizou o seu récord de 10 finais consecutivas en torneos de Grand Slam ao perder nas semifinais diante de Novak Djokovic, quen remataría sendo o campión.

En torneos de Masters 1000 perdeu dúas finais diante de Nadal en Monte Carlo e Hamburgo. Porén, conquistou un título de Masters 500 (Basilea) e dous de Masters 250 (Estoril e Halle).

Nos Xogos Olímpicos de Pequín, Federer gañou a medalla de ouro en dobres xunto co seu compatriota Stanislas Wawrinka, mais en singles tivo unha actuación discreta non podendo pasar de cuartos de final onde foi derrotado polo entón número 8 mundial, James Blake.

Na Copa Davis participou con Suíza nos Play-Off do Grupo Mundial diante de Bélxica, gañando o partido de individuais que xogou e tamén o de dobres formando parella con Wawrinka. Suíza gañou a eliminatoria por 4-1 e ascendeu ao Grupo Mundial.

Avanzado o ano, sóubose que Federer estivo xogando con mononucleose desde comezos de ano, incluído o Aberto de Australia. Rematou o ano como número 2 no ránking da ATP, ao ser desbancado do número 1 por Rafael Nadal.

2009

Federer en Roland Garros 2009. O suízo acabaría levándose o torneo, o único que lle faltaba por gañar dos catro Grand Slam.

En 2009, Federer gañou dous títulos do Grand Slam, o Aberto de Francia de Roland Garros derrotando na final a Robin Söderling, e o Torneo de Wimbledon superando no último partido a Andy Roddick. A primeira vitoria permitiulle completar a Career Grand Slam, que consiste en gañar algún título nos catro torneos de Grand Slam, sendo o sexto tenista que o consegue. A vitoria en Wimbledon, a súa 15ª nun torneo de Grand Slam, converteuno no xogador con máis títulos de Grand Slam, superando os catorce títulos de Pete Sampras. Tamén xogou as finais dos outros dous torneos de Grand Slam, perdendo ambas en cinco sets perante Rafael Nadal no Aberto de Australia, e Juan Martín del Potro no US Open.

Federer gañou outros dous eventos, o Masters de Madrid en terra batida onde derrotou na final a Nadal, e o Masters de Cincinnati en cuxa final superou a Djokovic. Contra este último tamén xogou a final de Basilea non podendo revalidar o título.

Na Copa Davis xogou o Play-Off do Grupo Mundial contra Italia, contribuíndo coas súas dúas vitorias á permanecia do seu país no Grupo Mundial. No torneo final da tempada, o ATP World Tour Finals, caeu nas semifinais diante de Nikolay Davydenko. Remata o ano recuperando o número 1 que perdera o ano anterior contra Nadal.

2010

Federer no Aberto de Australia 2010, o seu 16º torneo gañado de Grand Slam.

En 2010, Federer baixou nos seus rexistros. Comeza o ano cunha vitoria no Aberto de Australia, en cuxa final derrota a Andy Murray e estende o seu récord de vitorias en torneos de Grand Slam a 16, ademais de igualar a marca de catro vitorias no Aberto de Australia de Andre Agassi. No Aberto de Francia, Federer gaña o seu partido 700 do circuíto e o 150 en pistas de arxila. Porén, non consegue acadar as semifinais, sendo a primeira vez desde o campionato de Roland Garros de 2004 en que non accede á penúltima rolda dun Grand Slam. A derrota nos cuartos de final ante Robin Söderling supón a perda do número 1 do ránking, xusto unha semana despois de que igualara o récord de Pete Sampras de 286 semanas no número 1. Outra gran decepción prodúcese en Wimbledon ao perder nos cuartos de final con Tomáš Berdych e caer ao número tres da clasificación da ATP por primeira vez despois de 6 anos e 8 meses. No US Open, Federer acada as semifinais, vingándose nos cuartos de final da súa derrota ante Söderling en Roland Garros, mais nas semifinais perde con Novak Djokovic en cinco sets.

Neste ano Federer xogou catro finais de Masters 1000, gañando só unha delas, a de Cincinnati, derrotando na final a Mardy Fish. Tamén igualou os 17 títulos de Masters 1000 de Agassi e o número total de títulos do circuíto igualando a Björn Borg e quedando a tan só un título de Sampras. A mediados de xullo contratou os servizos de Paul Annacone, antigo adestrador de Sampras, para tratar de enderezar a súa carreira.

Federer gañou dous títulos menores, o de Estocolmo e o de Basilea que elevaron a 65 o seu número de títulos conquistados. Remata o ano gañando o seu quinto título do ATP World Tour Finals, onde derrota na final a Rafael Nadal. Neste torneo amosouse como nos seus mellores tempos, gañando a todos os seus rivais, agás Nadal, sen ceder un só set. Desde o remate de Wimbledon ata final de ano fixo un total de 40 vitorias e 4 catro derrotas e tivo múltiples pelotas de partido en dúas das derrotas: contra Djokovic nas semifinais do US Open, e contra Gaël Monfils nas semifinais do Masters de París. Durante este ano, Federer renunciou a xogar a Copa Davis e rematou o ano como número 2.

2011

Federer no Torneo Masters 2011 no que estableceu un récord de vitorias ao gañalo por 6ª vez.

A tempada de 2011 non foi moi boa para Federer. No Aberto de Australia perdeu en tres sets nas semifinais diante de Novak Djokovic quen acabaría proclamándose campión, sendo a primeira vez desde xullo de 2003 que non consegue a vitoria en catro torneos consecutivos de Grand Slam. Nas semifinais de Roland Garros derrota en catro sets a Djokovic, rematando deste xeito a serie de 43 vitorias consecutivas do serbio. Porén, perde na final diante de Rafael Nadal. En Wimbledon chega ata a súa 29ª semifinal consecutiva en torneos de Grand Slam, mais cae nesta fronte de Jo-Wilfried Tsonga. É a primeira vez que perde un partido de Grand Slam despois de gañar os dous primeiros sets.

No US Open, repite a semifinal do ano anterior contra Novak Djokovic e volve perder en cinco sets despois de desperdiciar dúas bólas de partido no quinto set, sendo a segunda vez que perde un torneo de Grand Slam logo de gañar os dous primeiros sets. A derrota en Flushing Meadows fai que Federer non gañe ningún torneo de Grand Slam en 2011, feito que non ocorría desde 2002. Pouco despois do US Open, nunha enquisa feita en Suráfrica, Federer foi elixido como a segunda persoa en todo o mundo máis respectada e máis de fiar, despois de Nelson Mandela.

A non participación no Masters de Shanghai fai que Federer caia do top 3 do ránking por primeira vez desde xuño de 2003. Porén, vai rematar o ano dun xeito impetuoso gañando os tres últimos torneos da tempada que xoga. En Basilea derrota na final ao mozo Kei Nishikori, quen gañara nas semifinais a un feble Djokovic. Esta é a súa quinta vitoria en Basilea que pon fin a unha seca de dez meses sen gañar un torneo (o último fora o Open de Qatar en xaneiro). Continúa gañando o seu primeiro Masters de París, que o converten no primeiro xogador en acadar todas as finais dos nove torneos Masters 1000.

No ATP World Tour Finals esmaga a Nadal nunha hora exacta no seu camiño a semifinais nas que derrota a David Ferrer para acadar a final deste Torneo Masters por sétima vez, na que é a súa final número 100 dun torneo do circuíto. Grazas a esta vitoria recupera o número tres que lle arrebatara Andy Murray. Na final derrota a Jo-Wilfried Tsonga, a quen xa gañara na final do último Masters 1000 de París. Con esta vitoria consegue un récord de 6 vitorias no Torneo Masters, finalizando o ano como número tres mundial.

Na Copa Davis xoga en xullo co equipo suízo contra Portugal o pase aos play-offs de ascenso/permanencia no Grupo Mundial. Na xornada do venres derrota a Rui Machado. No partido de dobres forma parella con Stanislas Wawrinka e derrotan á parella portuguesa formada por Frederico Gil e Leonardo Tavares. Este punto é o terceiro de Suíza que supón a vitoria na eliminatoria e a non participación de Federer nos partidos da última xornada. Nos play-off do Grupo Mundial, a Suíza tócalle xogar contra Australia en Sydney. Federer gaña nos dous partidos de singles a Lleyton Hewitt e Bernard Tomic, mais perde o partido de dobres con Wawrinka contra Hewitt e Chris Guccione. No derradeiro partido Wawrinka derrota a Hewitt en cinco sets, o cal dálle a vitoria a Suíza por 2-3 e o ascenso ao Grupo Mundial.

2012

Federer coa copa de campión de Wimbledon 2012.

Federer comeza o ano xogando o Open de Qatar, onde abandona nas semifinais. No Aberto de Australia acada as semifinais nas que se enfronta a Nadal por vixésimo sétima vez, perdendo en catro sets.

A comezos de febreiro xoga a Copa Davis con Suíza na eliminatoria que a enfronta aos Estados Unidos. Na primeira xornada Federer perde contra John Isner, no partido de dobres formando parella con Stanislas Wawrinka tamén caen derrotados ante a parella americana, o que supón o terceiro punto para Estados Unidos. Dada a intranscendencia da última xornada, tanto Federer como Wawrinka non xogan os partidos finais. A continuación xoga o Torneo de Rotterdam por primeira vez desde que o conquistara en 2005 e que gaña por segunda vez derrotando na final a Juan Martín del Potro.

No Torneo de Dubai, Federer derrota na final a Andy Murray e conquista por quinta vez este torneo, ao mesmo tempo en que mellora o balanzo contra Murray (7-8 favorábel ao escocés). No Masters de Indian Wells tamén consegue a vitoria logo de derrotar a Rafael Nadal nas semifinais e a John Isner na final, logrando deste xeito un récord de catro vitorias neste torneo e igualando os 19 títulos de Masters 1000 de Nadal.

Logo dunha discreta actuación no Masters de Miami onde cae en terceira rolda contra Andy Roddick, destaca na nova superficie de arxila azul do Masters de Madrid que se adxudica derrotando na final a Tomáš Berdych. Con esta vitoria desbanca do número 2 a Rafa Nadal. No Masters de Roma é derrotado nas semifinais por Djokovic quen defendía título, que perderá na final contra Nadal. A historia repítese en Roland Garros, Djokovic volve derrotalo nas semifinais e este volve a perder a final con Nadal.

Federer comeza a tempada de herba chegando ata a final do Torneo de Halle onde perde ante un inspirado Tommy Haas. En Wimbledon encóntrase unha vez máis con Djokovic nas semifinais, desta volta a vitoria correspóndelle ao suízo quen derrota ao serbio en catro sets e establece un récord de oito presenzas na final de Wimbledon. Na final derrota en catro sets a Andy Murray e iguala o récord de sete vitorias en Wimbledon de Pete Sampras ao mesmo tempo en que recupera o número un da clasificación ATP. "É asombroso. Igualar a Pete Sampras, quen é o meu heroe", declarou Federer despois de gañar o seu sétimo Wimbledon que igualaba o récord da Era Open de Pete Sampras. Ao derrotar a Djokovic nas semifinais e gañar a final, Federer retornaba ao máis alto da clasificación ATP e rachaba o récord de Sampras de 286 semanas á fronte da clasificación.

Nos Xogos Olímpicos de Londres plántase na final despois dunha épica semifinal de 4 horas e 26 minutos contra Juan Martín del Potro a quen derrota 19-17 no terceiro e definitivo set. Na final cae derrotado por Murray e gaña a medalla de prata para o seu país.

Federer non participou no Masters do Canadá, mais gañou o de Cincinnati derrotando a Djokovic na final. No US Open, torneo que gañou cinco veces, é derrotado nos cuartos de final por Tomáš Berdych. No Masters de Shanghai, ao derrotar ao seu compatriota Wawrinka na terceira rolda, asegúrase a permanencia durante 300 semanas no número 1. Perdería contra Murray, quen defendía título, nas semifinais. No Torneo de Basilea perde a final diante de Juan Martín del Potro. Non participa no Masters de París perdendo a oportunidade de rematar o ano como número 1 por sexta vez. No ATP World Tour Finals ten lugar a perda deste número un, a pesar de xogar e perder a final contra Djokovic.

2013

Federer no US Open 2013.

Federer foi derrotado en cinco sets por Andy Murray nas semifinais do Aberto de Australia, sendo a primeira vez que Murray vence a Federer nun torneo de Grand Slam. Nos cuartos de final do Torneo de Rotterdam sofre unha derrota traumática en dous sets diante de Julien Benneteau. En Dubai perde nas semifinais contra Tomáš Berdych, e en Indian Wells cae nos cuartos de final diante da súa besta negra, Rafael Nadal. Como consecuencia destes resultados, é a primeira vez desde 1999 en que Federer non acada unha final nos primeiros catro meses do ano.

Non participa nos torneos de Miami e Monte-Carlo. Reaparece en Madrid para defender o seu título, mais sofre unha sorprendente derrota en terceira rolda ante Kei Nishikori en tres sets. En Roma acada a súa primeira final do ano pero é derrotado por Nadal, quen defendía título. No segundo Grand Slam da tempada, Roland Garros, ten unha discreta actuación ao ser derrotado nos cuartos de final por un inspirado Jo-Wilfried Tsonga en tres cómodos sets.

O primeiro e, en definitiva, único título de 2013 chega en Halle en cuxa final derrota a Mikhail Youzhny. Con esta vitoria iguala o número de títulos de John McEnroe, o terceiro maior número de títulos ATP gañados por un tenista na Era Open. A pesar dos malos resultados da tempada, Federer vai tratar de conseguir o dobre triunfo nas pistas de herba de Halle e Wimbledon, como xa fixera en catro ocasións consecutivas de 2003 a 2006. Porén non foi quen de manter a súa forma en Wimbledon, sufrindo a súa peor derrota nun torneo de Grand Slam desde 2003 ao caer en segunda rolda contra Sergiy Stakhovsky. Esta derrota supón tamén a fin da súa serie récord de 36 participacións consecutivas nos cuartos de final dos torneos de Grand Slam, e a caída do top 4 da clasificación ATP por primeira vez desde xullo de 2003, exactamente 10 anos despois de gañar o seu primeiro título en Wimbledon.

Despois de Wimbledon, Federer participou nos torneos de terra batida de Hamburgo e Gstaad. Nestes dous torneos usou unha nova raqueta cunha cabeza máis grande. En Hamburgo chega ata semifinais onde perde contra o arxentino Federico Delbonis. En Gstaad cae en segunda rolda contra o alemán Daniel Brands no que era o seu primeiro partido no torneo, pois non tivo que disputar a primeira rolda.

No minicircuíto americano de superficie dura, Federer volve a usar a súa vella raqueta. Non participa en Montreal mais aparece en Cincinnati para defender o seu título. Perde nos cuartos de final contra Nadal quen levaba unha incríbel serie de vitorias, incluíndo Montreal e Cincinnati. No US Open, Tommy Robredo derrota a Federer en cuarta rolda na que é a súa eliminación máis rápida no US Open desde 2003. Moitos insinúan que Federer está en franca decadencia, sendo 2013 o seu ano menos exitoso desde 2001 e o primeiro desde 2002 en que non acada a final dun Grand Slam.

Logo de perder en terceira rolda de Shanghai diante de Gael Monfils, ten unha actuación máis que aceptábel no tres últimos torneos do ano. En Basilea chega ata a final, que perde contra Juan Martín del Potro. No Masters de París sucumbe nas semifinais contra Novak Djokovic, quen leva unha incríbel serie de vitorias desde o remate do US Open. Finalmente no torneo que pecha a tempada, o ATP World Tour Finals, só cedeu diante dos dous top 2 do circuíto: contra Djokovic no Round Robin e contra Nadal nas semifinais.

Torneos de Grand Slam

Campión Individuais (20)

Ano	Campionato	Opoñente na final	Resultado
2003	Wimbledon	Mark Philippoussis	7-6(5) 6-2 7-6(3)
2004	Aberto de Australia	Marat Safin	7-6(3) 6-4 6-2
2004	Wimbledon	Andy Roddick	4-6 7-5 7-6(3) 6-4
2004	US Open	Lleyton Hewitt	6-0 7-6(3) 6-0
2005	Wimbledon	Andy Roddick	6-2 7-6(2) 6-4
2005	US Open	Andre Agassi	6-3 2-6 7-6(1) 6-1
2006	Aberto de Australia	Marcos Baghdatis	5-7 7-5 6-0 6-2
2006	Wimbledon	Rafael Nadal	6-0 7-6(5) 6-7(2) 6-3
2006	US Open	Andy Roddick	6-2 4-6 7-5 6-1
2007	Aberto de Australia	Fernando González	7-6 6-4 6-4
2007	Wimbledon	Rafael Nadal	7-6(7) 4-6 7-6 (3) 2-6 6-2
2007	US Open	Novak Djokovic	7-6(4) 7-6(2) 6-4
2008	US Open	Andy Murray	6-2 7-5 6-2
2009	Roland Garros	Robin Soderling	6-1 7-6(1) 6-4
2009	Wimbledon	Andy Roddick	5-7 7-6(6) 7-6(5) 3-6 16-14
2010	Aberto de Australia	Andy Murray	6-3 6-4 7-6(11)
2012	Wimbledon	Andy Murray	4-6 7-5 6-3 6-4
2017	Aberto de Australia	Rafael Nadal	6-4 3-6 6-1 3-6 6-3
2017	Wimbledon	Marin Cilic	6-3 6-1 6-4
2018	Aberto de Australia	Marin Cilic	6-2 6-7(5) 6-3 3-6 6-1

Finalista en Individuais (10)

Ano	Campionato	Opoñente na final	Resultado
2006	Roland Garros	Rafael Nadal	6-1 1-6 4-6 6-7(4)
2007	Roland Garros	Rafael Nadal	3-6 6-4 3-6 4-6
2008	Roland Garros	Rafael Nadal	1-6 3-6 0-6
2008	Wimbledon	Rafael Nadal	4-6 4-6 7-6(5) 7-6(8) 7-9
2009	Aberto de Australia	Rafael Nadal	5-7 6-3 6-7(3) 6-3 2-6
2009	US Open	Juan Martín del Potro	6-3 6-7(5) 6-4 6-7(4) 2-6
2011	Roland Garros	Rafael Nadal	5-7 6-7(3) 7-5 1-6
2014	Wimbledon	Novak Djokovic	7-6(7) 4-6 6-7(4) 7-5 4-6
2015	Wimbledon	Novak Djokovic	6-7(1) 7-6(10) 4-6 3-6
2015	US Open	Novak Djokovic	4-6 7-5 4-6 4-6

Clasificación en torneos do Grand Slam e no ATP World Tour Finals

Torneo	2017	2016	2015	2014	2013	2012	2011	2010	2009	2008	2007	2006	2005	2004	2003	2002	2001	2000	1999	1998	Títulos
Aberto de Australia	G	SF	3r	SF	SF	SF	SF	G	F	SF	G	G	SF	G	4r	4r	3r	3r	-	-	5
Roland Garros		-	CF	4r	CF	SF	F	CF	G	F	F	F	SF	3r	1r	1r	CF	4r	1r	-	1
Wimbledon		SF	F	F	2r	G	CF	CF	G	F	G	G	G	G	G	1r	CF	1r	1r	-	7
US Open		-	F	SF	4r	CF	SF	SF	F	G	G	G	G	G	4r	4r	4r	3r	-	-	5
ATP World Tour Finals		-	F	F	SF	F	G	G	SF	RR	G	G	F	G	G	SF	-	-	-	-	6

Títulos (86; 78 8)

Individuais (78)

Lenda

Xogos Olímpicos (0)

ATP World Tour Finals (6)

Grand Slam (18)

ATP World Tour Masters 1000 (21)

ATP World Tour 500 (12)

ATP World Tour 250 (21)

Nº	Data	Torneo	Superficie	Opoñente na final	Resultado
1.	04/02/2001	Milán	Moqueta	Julien Boutter	6-4 6-7(7) 6-4
2.	13/01/2002	Sydney	Dura	Juan Ignacio Chela	6-3 6-3
3.	19/05/2002	Hamburgo	Terra batida	Marat Safin	6-1 6-3 6-4
4.	13/10/2002	Viena	Dura	Jiri Novak	6-4 6-1 3-6 6-4
5.	16/02/2003	Marsella	Dura	Jonas Björkman	6-2 7-6(6)
6.	02/03/2003	Dubai	Dura	Jiri Novak	6-1 7-6(2)
7.	04/05/2003	Múnic	Terra batida	Jarkko Nieminen	6-1 6-4
8.	15/06/2003	Halle	Herba	Nicolas Kiefer	6-1 6-3
9.	06/07/2003	Wimbledon	Herba	Mark Philippoussis	7-6(5) 6-2 7-6(3)
10.	12/10/2003	Viena (2)	Dura	Carlos Moyá	6-3 6-3 6-3
11.	16/11/2003	Tennis Masters Cup (Houston)	Dura	Andre Agassi	6-3 6-0 6-4
12.	01/02/2004	Aberto de Australia	Dura	Marat Safin	7-6(3) 6-4 6-2
13.	07//03/2004	Dubai (2)	Dura	Feliciano López	4-6 6-1 6-2
14.	21/03/2004	Indian Wells	Dura	Tim Henman	6-3 6-3
15.	16/05/2004	Hamburgo (2)	Terra batida	Guillermo Coria	4-6 6-4 6-2 6-3
16.	13/06/2004	Halle (2)	Herba	Mardy Fish	6-0 6-3
17.	04/07/2004	Wimbledon (2)	Herba	Andy Roddick	4-6 7-5 7-6(3) 6-4
18.	11/07/2004	Gstaad	Terra batida	Igor Andreev	6-2 6-3 5-7 6-3
19.	01/08/2004	Canadá (Toronto)	Dura	Andy Roddick	7-5 6-3
20.	12/09/2004	US Open	Dura	Lleyton Hewitt	6-0 7-6(3) 6-0
21.	03/10/2004	Bangkok	Dura	Andy Roddick	6-4 6-0
22.	21/11/2004	Tennis Masters Cup (Houston) (2)	Dura	Lleyton Hewitt	6-3 6-2
23.	09/01/2005	Doha	Dura	Ivan Ljubičić	6-3 6-1
24.	20/02/2005	Rotterdam	Dura	Ivan Ljubičić	5-7 7-5 7-6(5)
25.	27/02/2005	Dubai (3)	Dura	Ivan Ljubičić	6-1 6-7(6) 6-3
26.	20/03/2005	Indian Wells (2)	Dura	Lleyton Hewitt	6-2 6-4 6-4
27.	03/04/2005	Miami	Dura	Rafael Nadal	2-6 6-7(4) 7-6(5) 6-3 6-1
28.	15/05/2005	Hamburgo (3)	Terra batida	Richard Gasquet	6-3 7-5 7-6(4)
29.	13/06/2005	Halle (3)	Herba	Marat Safin	6-4 6-7(6) 6-4
30.	03/07/2005	Wimbledon (3)	Herba	Andy Roddick	6-2 7-6(2) 6-4
31.	21/08/2005	Cincinnati	Dura	Andy Roddick	6-3 7-5
32.	11/09/2005	US Open (2)	Dura	Andre Agassi	6-3 2-6 7-6(1) 6-1
33.	02/10/2005	Bangkok (2)	Dura	Andy Murray	6-3 7-5
34.	08/01/2006	Doha (2)	Dura	Gaël Monfils	6-3 7-6(5)
35.	29/01/2006	Aberto de Australia (2)	Dura	Marcos Baghdatis	5-7 7-5 6-0 6-2
36.	19/03/2006	Indian Wells (3)	Dura	James Blake	7-5 6-3 6-0
37.	02/04/2006	Miami (2)	Dura	Ivan Ljubičić	7-6(5) 7-6(4) 7-6(6)
38.	18/06/2006	Halle (4)	Herba	Tomáš Berdych	6-0 6-7(4) 6-2
39.	09/07/2006	Wimbledon (4)	Herba	Rafael Nadal	6-0 7-6(5) 6-7(2) 6-3
40.	13/08/2006	Canadá (Toronto) (2)	Dura	Richard Gasquet	2-6 6-3 6-2
41.	10/09/2006	US Open (3)	Dura	Andy Roddick	6-2 4-6 7-5 6-1
42.	08/10/2006	Tokio	Dura	Tim Henman	6-3 6-3
43.	22/10/2006	Madrid	Dura	Fernando González	7-5 6-1 6-0
44.	29/10/2006	Basilea	Moqueta	Fernando González	6-3 6-2 7-6(3)
45.	19/11/2006	Tennis Masters Cup (Shanghai) (3)	Dura	James Blake	6-0 6-3 6-4
46.	28/01/2007	Aberto de Australia (3)	Dura	Fernando González	6-3 6-2 7-6(3)
47.	03/03/2007	Dubai (4)	Dura	Mikhail Youzhny	6-4 6-3
48.	20/05/2007	Hamburgo (4)	Terra batida	Rafael Nadal	2-6 6-2 6-0
49.	08/07/2007	Wimbledon (5)	Herba	Rafael Nadal	7-6(7) 4-6 7-6(3) 2-6 6-2
50.	19/08/2007	Cincinnati (2)	Dura	James Blake	6-1 6-4
51.	09/09/2007	US Open (4)	Dura	Novak Djokovic	7-6(4) 7-6(2) 6-4
52.	28/10/2007	Basilea (2)	Dura	Jarkko Nieminen	6-3 6-4
53.	18/11/2007	Tennis Masters Cup (Shanghai) (4)	Dura	David Ferrer	6-2 6-3 6-2
54.	20/04/2008	Estoril	Terra batida	Nikolay Davydenko	7-6(5) 1-2(ret.)
55.	15/06/2008	Halle (5)	Herba	Philipp Kohlschreiber	6-3 6-4
56.	08/09/2008	US Open (5)	Dura	Andy Murray	6-2 7-5 6-2
57.	26/10/2008	Basilea (3)	Dura	David Nalbandian	6-3 6-4
58.	17/05/2009	Madrid (2)	Terra batida	Rafael Nadal	6-4 6-4
59.	07/06/2009	Roland Garros	Terra batida	Robin Söderling	6-1 7-6(1) 6-4
60.	05/07/2009	Wimbledon (6)	Herba	Andy Roddick	5-7 7-6(6) 7-6(5) 3-6 16-14
61.	23/08/2009	Cincinnati (3)	Dura	Novak Djokovic	6-1 7-5
62.	31/01/2010	Aberto de Australia (4)	Dura	Andy Murray	6-3 6-4 7-6(11)
63.	23/08/2010	Cincinnati (4)	Dura	Mardy Fish	6-7(5) 7-6(1) 6-4
64.	24/10/2010	Estocolmo	Dura	Florian Mayer	6-4 6-3
65.	07/11/2010	Basilea (4)	Dura	Novak Djokovic	6-4 3-6 6-1
66.	28/11/2010	Tennis Masters Cup (Londres) (5)	Dura	Rafael Nadal	6-3 3-6 6-1
67.	08/01/2011	Doha (3)	Dura	Nikolay Davydenko	6-3 6-4
68.	06/11/2011	Basilea (5)	Dura	Kei Nishikori	6-1 6-3
69.	13/11/2011	París	Dura	Jo-Wilfried Tsonga	6-1 7-6(3)
70.	27/11/2011	Tennis Masters Cup (Londres) (6)	Dura	Jo-Wilfried Tsonga	6-3 6-7(6) 6-3
71.	19/02/2012	Rotterdam (2)	Dura	Juan Martín del Potro	6-1 6-4
72.	03/03/2012	Dubai (5)	Dura	Andy Murray	7-5 6-4
73.	18/03/2012	Indian Wells (4)	Dura	John Isner	7-6(7) 6-3
74.	13/05/2012	Madrid (3)	Terra batida	Tomáš Berdych	3-6 7-5 7-5
75.	08/07/2012	Wimbledon (7)	Herba	Andy Murray	4-6 7-5 6-3 6-4
76.	19/08/2012	Cincinnati (5)	Dura	Novak Djokovic	6-0 7-6(7)
77.	16/06/2013	Halle (6)	Herba	Mikhail Youzhny	6-7(5) 6-3 6-4

Finalista en individuais (36)

Lenda

Xogos Olímpicos (1)

ATP World Tour Finals (2)

Grand Slam (7)

ATP World Tour Masters 1000 (13)

ATP World Tour 500 (6)

ATP World Tour 250 (7)

Nº	Data	Torneo	Superficie	Opoñente na final	Resultado
1.	13/02/2000	Marsella	Moqueta	Marc Rosset	6-2 3-6 6-7(5)
2.	29/10/2000	Basilea	Moqueta	Thomas Enqvist	2-6 6-4 6-7(4) 6-1 1-6
3.	25/02/2001	Rotterdam	Dura	Nicolas Escudé	5-7 6-3 6-7(5)
4.	28/10/2001	Basilea (2)	Moqueta	Tin Henman	3-6 4-6 2-6
5.	03/02/2002	Milán	Moqueta	Davide Sanguinetti	6-7(2) 6-4 1-6
6.	31/03/2002	Miami	Dura	Andre Agassi	3-6 3-6 6-3 4-6
7.	11/05/2003	Roma	Terra batida	Félix Mantilla	5-7 2-6 6-7(8)
8.	13/07/2003	Gstaad	Terra batida	Jiří Novák	7-5 3-6 3-6 6-1 3-6
9.	20/11/2005	Tennis Masters Cup	Moqueta	David Nalbandian	7-6(4) 7-6(11) 2-6 1-6 6-7(3)
10.	05/03/2006	Dubai	Dura	Rafael Nadal	6-2 4-6 4-6
11.	23/04/2006	Monte-Carlo	Terra batida	Rafael Nadal	2-6 7-6(2) 3-6 6-7(5)
12.	14/05/2006	Roma (2)	Terra batida	Rafael Nadal	7-6(0) 6-7(5) 4-6 6-2 6-7(5)
13.	11/06/2006	Roland Garros	Terra batida	Rafael Nadal	6-1 1-6 4-6 6-7(4)
14.	22/04/2007	Monte-Carlo (2)	Terra batida	Rafael Nadal	4-6 4-6
15.	10/06/2007	Roland Garros (2)	Terra batida	Rafael Nadal	3-6 6-4 3-6 4-6
16.	12/08/2007	Canadá (Montreal)	Dura	Novak Djokovic	6-7(2) 6-2 6-7(2)
17.	21/10/2007	Madrid	Dura	David Nalbandian	6-1 3-6 3-6
18.	27/04/2008	Monte-Carlo (3)	Terra batida	Rafael Nadal	5-7 5-7
19.	18/05/2008	Hamburgo	Terra batida	Rafael Nadal	5-7 7-6(3) 3-6
20.	08/06/2008	Roland Garros (3)	Terra batida	Rafael Nadal	1-6 3-6 0-6
21.	06/07/2008	Wimbledon	Herba	Rafael Nadal	4-6 4-6 7-6(5) 7-6(8) 7-9
22.	01/02/2009	Aberto de Australia	Dura	Rafael Nadal	5-7 6-3 6-7(3) 6-3 2-6
23.	14/09/2009	US Open	Dura	Juan Martín del Potro	6-3 6-7(5) 6-4 6-7(4) 2-6
24.	08/11/2009	Basilea (3)	Dura	Novak Djokovic	4-6 6-4 2-6
25.	16/05/2010	Madrid (2)	Terra batida	Rafael Nadal	4-6 6-7(5)
26.	13/06/2010	Halle	Herba	Lleyton Hewitt	6-3 6-7(4) 4-6
27.	15/08/2010	Canadá (Toronto) (2)	Dura	Andy Murray	5-7 5-7
28.	17/10/2010	Shanghai	Dura	Andy Murray	3-6 2-6
29.	26/02/2011	Dubai (2)	Dura	Novak Djokovic	3-6 3-6
30.	05/06/2011	Roland Garros (4)	Terra batida	Rafael Nadal	5-7 6-7(3) 7-5 1-6
31.	17/06/2012	Halle (2)	Herba	Tommy Haas	6-7(5) 4-6
32.	05/08/2012	Xogos Olímpicos (Londres)	Dura	Andy Murray	2-6 1-6 4-6
33.	28/10/2012	Basilea (4)	Dura	Juan Martín del Potro	4-6 7-6(5) 6-7(3)
34.	12/11/2012	ATP World Tour Finals (2)	Dura	Novak Djokovic	6-7(6) 5-7
35.	19/05/2013	Roma (3)	Terra batida	Rafael Nadal	1-6 3-6
36.	27/10/2013	Basilea (5)	Dura	Juan Martín del Potro	6-7(3) 6-2 4-6

Dobres (8)

Lenda

Xogos Olímpicos (1)

ATP World Tour Finals (0)

Grand Slam (0)

ATP World Tour Masters 1000 (1)

ATP World Tour 500 (3)

ATP World Tour 250 (3)

Nº	Data	Torneo	Superficie	Parella	Opoñentes na final	Resultado
1.	25/02/2001	Rotterdam	Dura	Jonas Björkman	Petr Pala Pavel Vizner	6-3 6-0
2.	15/07/2001	Gstaad	Terra batida	Marat Safin	Michael Hill Jeff Tarango	0-1 ret.
3.	24/02/2002	Rotterdam (2)	Dura	Max Mirnyi	Mark Knowles Daniel Nestor	4-6 6-3 [10-4]
4.	06/10/2002	Moscova	Moqueta	Max Mirnyi	Joshua Eagle Sandon Stolle	6-4 7-6(0)
5.	30/03/2003	Miami	Dura	Max Mirnyi	Leander Paes David Rikl	7-5 6-3
6.	12/10/2003	Viena	Dura	Yves Allegro	Mahesh Bhupathi Max Mirnyi	7-6(7) 7-5
7.	12/06/2005	Halle	Herba	Yves Allegro	Joachim Johansson Marat Safin	7-5 6-7(6) 6-3
8.	16/08/2008	Xogos Olímpicos (Pequín)	Dura	Stanislas Wawrinka	Simon Aspelin Thomas Johansson	6-3 6-4 6-7(4) 6-3

Finalista en dobres (5)

Lenda

Xogos Olímpicos (0)

Tennis Masters Cup (0)

Grand Slam (0)

ATP World Tour Masters 1000 (2)

ATP World Tour 500 (1)

ATP World Tour 250 (2)

Nº	Data	Torneo	Superficie	Parella	Opoñentes na final	Resultado
1.	29/10/2000	Basilea	Moqueta	Dominik Hrbatý	Donald Johnson Piet Norval	6-7(11) 6-4 6-7(4)
2.	17/03/2002	Indian Wells	Dura	Max Mirnyi	Mark Knowles Daniel Nestor	4-6 4-6
3.	23/02/2003	Rotterdam	Dura	Max Mirnyi	Wayne Arthurs Paul Hanley	6-7(4) 2-6
4.	03/10/2004	Bangkok	Dura	Yves Allegro	Justin Gimelstob Graydon Oliver	7-5 4-6 4-6
5.	19/03/2011	Indian Wells (2)	Dura	Stanislas Wawrinka	Alexandr Dolgopolov Xavier Malisse	4-6 7-6(5) [7-10]

O récord de 65 vitorias consecutivas sobre céspede

O 12 de xuño de 2006, coa súa vitoria sobre Tomáš Berdych en Halle, Roger Federer igualou o récord de 41 vitorias consecutivas sobre céspede que ata ese momento ostentaba Björn Borg, e estableceu unha nova marca de 65 vitorias consecutivas entre 2003 e 2008. A serie rematou o 23 de xuño de 2008, ao perder a final de Wimbledon diante de Rafael Nadal.

Ano	Torneo	Vitorias
2003	Halle	5
2003	Wimbledon	7
2004	Halle	5
2004	Wimbledon	7
2005	Halle	5
2005	Wimbledon	7
2006	Halle	5
2006	Wimbledon	7
2007	Wimbledon	6
2008	Halle	5
2008	Wimbledon	6
	TOTAL	65

A pesar de gañar o torneo de Wimbledon de 2007, só se lle contabilizan 6 vitorias ao ter superada a 3ª rolda sen xogar o partido ante Tommy Haas, por abandono deste.

O récord de 56 vitorias consecutivas sobre superficie dura

En febreiro de 2005, coa súa vitoria sobre o checo Bohdan Ulihrach en primeira rolda do Torneo de Rotterdam, iniciou Federer unha serie de 56 vitorias consecutivas sobre superficie dura, récord absoluto sobre esa superficie. A serie rematou pouco máis dun ano despois, na final do Torneo de Dubai que perdeu contra Rafael Nadal.

Ano	Torneo	Vitorias
2005	Rotterdam	5
2005	Dubai	5
2005	Indian Wells	6
2005	Miami	6
2005	Cincinnati	6
2005	US Open	7
2005	Bangkok	5
2006	Doha	5
2006	Aberto de Australia	7
2006	Dubai	4
	TOTAL	56

Véxase tamén

Outros artigos

• Tenis
• ATP
• Grand Slam

Ligazóns externas

• Sitio oficial (en inglés, alemán ou francés)
• Sitio non oficial Arquivado 25 de outubro de 2006 en Wayback Machine. (en inglés)
• Perfil na ATP (en inglés)