Pittsburgh Penguins

Os Pittsburgh Penguins son un equipo profesional de hóckey sobre xeo da cidade de Pittsburgh, Pensilvania (Estados Unidos). Os Pinguins compiten na máxima competición de hóckey sobre xeo en América do Norte, a National Hockey League (NHL), estando encadrados na Metropolitan Division da Conferencia Leste. Dende o 2010 o equipo xoga os seus partidos como local no Consol Energy Center, logo de ter xogado a maior parte da súa historia no Mellon Arena . O equipo gañou a Stanley Cup en catro ocasións, a última delas en 2016, ademais de gañar unha vez o Presidents' Trophy, cinco o Prince of Wales Trophy e finalizar oito veces como campión da súa división.

Pittsburgh Penguins
Fundación	1967
Cidade	Pittsburgh, Pensilvania Estados Unidos
Estadio	Consol Energy Center (18.387 espectadores)
Liga	National Hockey League
Conferencia	Leste
División	Metropolitan
Campionatos	4
Propietario(s)	Mario Lemieux Ron Burkle
Director	Jim Rutherford
Adestrador	Mike Sullivan
Afiliado(s)	Wilkes-Barre/Scranton Penguins (AHL) Wheeling Nailers (ECHL)
Cores	Negro, branco, ouro Pittsburgh
Na rede
http://penguins.nhl.com/

Os Penguins creáronse en 1967 como equipo de expansión, tomando parte na NHL na tempada 1967-68 xunto con outros cinco novos equipos: Minnesota North Stars, Los Angeles Kings, California Seals, Philadelphia Flyers e St. Louis Blues. Dende a súa primeira tempada (1967-68), os Penguins teñen disputado cinco veces a final da Stanley Cup, conseguindo o campionato en tres desas ocasión (1991, 1992, 2009). Os seus rivais históricos son os seus veciños Philadelphia Flyers, aos que se enfrontaron en seis ocasións nos play-offs, cun resultado de catro eliminatorias a favor dos Flyers por dúas para os Pens.

En torno a setecentos xogadores diferentes teñen vestido as cores dos Penguins dende os inicios do equipo, aínda que tan só 10 xogadores forman parte do Hockey Hall of Fame. Este é o caso de: Mario Lemieux (xogador con máis partidos xogados, goles, asistencias e puntos da historia do equipo), que dende 1999 é un dos propietarios do equipo. O cadro de xogadores actual está adestrado por Mike Sullivan e está capitaneado polo canadense Sidney Crosby.

Historia

Artigos principais: Historia dos Pittsburgh Penguins e Tempadas dos Pittsburgh Penguins.

Antecedentes de Pittsburgh na NHL

Artigo principal: Pittsburgh Pirates (NHL).

A presenza da cidade de Pittsburgh na National Hockey League remóntase a mediados dos anos 1920, cando na terceira expansión da liga na templada 1925-26 incorporáronse os segundos equipos estadounidenses na competición, os Pittsburgh Pirates e os New York Americans. As orixes dos Pirates remóntanse a 1915, cando Roy Schooley fundou un equipo afeccionado na cidade chamado Pittsburgh Yellow Jackets e que competiu na United States Amateur Hockey Association (USAHA) dende a súa creación. Logo de gañar a USAHA en 1924 e 1925, os Yellow Jackets foron vendidos a James F. Callahan, que quería inscribir ao equipo nunha liga profesional, sendo incluídos finalmente na National Hockey League baixo o nome de Pirates.

O primeiro partido da NHL disputado en Pittsburgh tivo lugar o 26 de novembro de 1925, cando o equipo, dirixido por Odie Cleghorn aos Boston Bruins por dous goles a un, e dúas semanas despois derrotaron en Montreal aos Canadiens no que sería o derradeiro partido do mítico porteiro dos Habs Georges Vézina. Esa primeira tempada clasificáronse para os play-offs, con todo os Pirates perderon a eliminatoria fronte aos Maroons en dous partidos (3-1 e 3-3). Os Pirates xogarían catro tempadas máis en Pittsburgh, aínda que só se clasificarían unha vez máis para os play-offs na tempada templada 1927-28, perdendo de novo na primeira rolda fronte aos New York Rangers (6-4 no cómputo global). A andaina dos Pirates chegou o seu fin logo da tempada templada 1929-30, cando moi afectados pola Gran Depresión, os propietarios da franquía trasladárona a Filadelfia, mudando o seu nome polo de Philadelphia Quakers, que finalmente só chegarían a completar unha tempada na cidade.

Rivalidades

Artigo principal: Rivalidades da NHL.

Philadelphia Flyers

Artigo principal: Rivalidade entre Flyers e Penguins.

A rivalidade Philadelphia Flyers–Pittsburgh Penguins, tamén coñecida como The Battle of Pennsylvania, comezou en 1967, cando ambos equipos foron introducidos na expansión da NHL coñecida como "Next Six". A rivalidade existe tanto polo aliñamento de ambos equipos na mesma división, como pola súa situación xeográfica, xa que os dous equipos hogan no Estado de Pensilvania. Os Flyers lideran o rexistro de enfrontamentos con 144 vitorias, 96 derrotas, 30 empates, 30 empates e 7 derrotas na prolongación ata oo final da tempada 2015-16. Con todo, os Penguins eliminaron os Flyers nos play-offs en 2008 e 2009, e foron eliminados no 2012 polo equipo de Filadelfia. Tres anos despois, os Flyers gañaron o sexto enfrontamento nos play-offs entre os dous equipos para avanzar ás semifinais de conferencia. En total, ambos equipos enfrontáronse en seis ocasións nos play-offs, con catro vitorias dos Flyers (Finais da Patrick Division en 1989, 4–3; Cuartos de Final da Conferencia Leste en 1997, 4–1; Semifinais da Conferencia Leste en 2000, 4–2; e os Cuartos de Final da Conferencia Leste en 2012, 4–2) e os Penguins gañaron dúas series (Finais da Conferencia Leste en 2008, 4–1; e Cuartos de Final da Conferencia Leste en 2009, 4–2).

Washington Capitals

Liorta durante o primeiro partido dos play-offs de 2009 entre Penguins e Capitals.

Os Penguins e os Capitals encontráronse un total de nove veces nos play-offs, cun resultado moi favorable para a franquía de Pittsburgh, que conseguiu superar aos de Washington, D.C. en oito ocasións, perdendo tan só nas series de 1994. Os Penguins eliminaron os Capitals no seu camiño á conquista das súas catro Stanley Cups, tendo que chegar ao sétimo e decisivo partido nos play-offs de 1992, 1995 e 2009. Durante anos esta rivalidade foi vista como un duelo entre as dúas grandes estrelas de ambos equipos, Sidney Crosby (Penguins) e Alexander Ovechkin (Capitals), un duelo que tivo o seu momento culminante durante as semifinais da Conferencia Leste en 2009, cando sendos hat tricks no segundo partido abriron a serie. Os duelos nos play-offs entre Capitals e Penguins coa rivalidade entre Ovechkin-Crosby tiveron a súa segunda entraga en 2016, finalizando cunha nova vitoria para os Penguins en seis partidos.

Esta rivalidade presentouse no cuarto Winter Classic, xogado o 1 de xaneiro de 2001 no Heinz Field de Pittsburgh ante 68.111 espectadores, e no que os Capitals gañaron 3-1 . A revista deportiva Sports Illustrated incluíu a rivalidade entre os dous equipos na súa lista das 10 mellores rivalidades da NHL, situándoa no 8º posto da lista.

Identidade do equipo

Logotipo e equipación

Camisola para os partidos como visitante introducida en 1993.

Como todos os equipos da NHL, os Penguins empregaron diferentes camisolas e logotipos dende a súa creación. A primeira camisola dos Penguins era de cor branco, azul claro e azul escuro simplemente coa palabra PITTSBURGH escrita en diagonal. A camisola como local era predominantemente branca, mentres que na camisola visitante había predominio do azul escuro. Na parte inferior e nas mangas, o uniforme local posuía dúas finas bandas de cor azul escuro, mentres que no uniforme visitante as bandas eran brancas. O primeiro logotipo da franquía presentaba un pingüín con bufanda patinando e un círculo negro ao seu redor. No círculo, estaba escrito en branco na parte superior PITTSBURGH e na inferior PENGUINS. O logotipo en cuestión non está presente na camisola do equipo.

Estas primeiras cores das camisolas veñen de Riley, o primeiro presidente da franquía, oriúndo de Toronto e seareiro dos Toronto Argonauts de fútbol canadense, cuxa camisola ten as mesmas cores. A idea de escribir o nome da cidade en diagonal foi proposta por George Sullivan, primeiro adestrador do equipo, en referencia ás camisolas do seu antigo equipo, os New York Rangers. Ao ano seguinte o logo da franquía mudou, perdendo o pingüín a bufanda que tiña orixinalmente. As camisolas non mudan as súas cores, mais as bandas finas desaparecen en favor dunha banda ancha de cor azul ou branca. Na tempada 1970-71, a camisola branca converteuse na camisola local e os Penguins convértense nunha das primeiras franquías da NHL en introducir o nome dos xogadores sobre o número da parte posterior, algo que só se fixo nas camisetas do equipo como local.

A principios da tempada 1972-73, o círculo do logo desapareceu e o tamaño do pingüín aumenta na camisola. O resto da camisola é esencialmente igual, aínda que as cores engádense nas mangas. O 30 de xaneiro de 1980, os Penguins mudaron totalmente as cores e adoptaron as cores dourada e negra nas camisolas por primeira vez na súa historia. Os cores foron adoptadas co fin de unificar aos diferentes equipos deportivos da cidade de Pittsburgh e conseguir así atraer a máis seareiros á "Cidade dos Campións". De feito, os Pirates (béisbol) gañaron en 1979 a National League e os Steelers (fútbol americano) gañaron a Super Bowl o 20 de xaneiro de 1980. Os Boston Bruins consideran que o negro e o amarelo son as súas cores, polo que polo que reclamaron fronte á NHL, con todo os Penguins argumentaron que estas eran as cores empregadas polo antigo equipo de Pittsburgh (os Pittsburgh Pirates) na dédada de 1920.

Mario Lemieux co logo introducido en 1993.

A parte das cores, os uniformes mantivéronse esencialmente iguais co cambio do azul escuro polo negro e do azul claro pola cor dourada. Entre 1981 e 1985, o equipo vestiu alternativamente os novos e os vellos uniformes nos partidos como local.

En [[Tempada 1992-1993 da NHL| 1993, o logotipo dos Penguins modernizouse e os uniformes cambiaron. Así, o pingüín que patinaba doulle paso a unha cabeza de pingüín máis grande, e o uniforme visitante diferénciase totalmente do local. Este último, aínda predominantemente branco, conta coa cabeza do pingüín, mentres que as camisolas visitantes negras indica na súa parte dianteira en letras maiúsculas a palabra PITTSBURGH. Durante a tempada 1995-96, os Penguins foron un dos cinco equipos da liga que decidiron levar unha terceira camisola para as ocasións especiais. Esta camisola era predominantemente negra coa cabeza do pingüín e bandas que continuaban o logotipo. Esta terceira camisola substituíu na tempada 1997-98 á camisola negra visitante.

Para a 1999-00, os Penguins introduciron unha nova terceira camisola co antigo logotipo dos inicios do pingüín que patinaba sen o círculo. En 2002, esta terceira camisola foi adoptada como uniforme permanente do equipo. Na tempada 2007-08, a NHL decidiu mudar as camisolas de trinta equipos a raíz dun acordo co provedor Reebok. Nesta ocasión, a camisola dos Penguins mudou igualmente; mesmo se era xa un ano que Reebok era a marca do equipo; abandonouse o logotipo de 1993. En 2008, durante o partido xogado no exterior o día 1 de xaneiro, o equipo vestiu unha camisola branca e azul, réplica da camisola da tempada 1968-1969. Esta camisola converteuse oficialmente no terceiro uniforme do equipo.

Mascota

Iceburgh mascota dos Penguins.

Coma moitos equipos profesionais norteamericanos, od Penguins tiveron diferentes mascotas ao longo da súa historia. A primeira mascota data da segunda tempada dos Pens. Foi un pingüín real nado en Ecuador e chamado Pete. Fixo a súa primeira aparición durante un partido fronte aos Boston Bruins o 21 de febreiro de 1968.. Pete morue un mes despois a causa dunha pneumonía porque o persoal do Civic Arena pensou que tería calor e polo tanto fixo que non arrefriara. Pouco tempo despois, un novo pingüín fixo a súa aparición e foi chamado ‘Re-Pete’.. Esta nova mascota sobreviviu ata a tempada 1971-1972.

Dende o comezo da tempada 1993-1994, Iceburgh é o encargado de animar as pausas dos partidos celebrados no pavillon dos Penguins. Baixo o nome de Icey, a mascota fixo unha aparición en Sudden Death, o filme de 1995 con Jean-Claude Van Damme.

Pavillóns

Dende 2010, os Pittsburgh Penguins xogan os seus partidos como local no Consol Energy Center, se ben dende a creación da franquía e ata ese ano o equipo disputou os seus partidos como local no Mellon Arena, onde os Pens gañaron as tres Stanley Cups que posúen. Dende a primeira tempada da franquía, o equipo de Pittsburgh empregou os dous pavillóns para os seus partidos como local nos seguintes períodos:

Pavillóns empregados polos Pittsburgh Penguins

Imaxe	Nome	Primeira tempada	Derradeira tempada	Capacidade
	Mellon Arena	1967-1968	2009-2010	16.940
	Consol Energy Center	2010-2011	Actualmente en uso	18.387

Mellon Arena

O Mellon Arena, alcumado o iglú.

Entre 1967 e 2010, os Penguins xogaron os seus partidos como locais no Mellon Arena, chamado Pittsburgh Civic Arena de 1961 a 1999. Debido á súa forma, o Mellon Arena foi alcumado o iglú e acollía nos seus inicios a 12.000 espectadores. Logo de varias melloras, o pavillón podía dar cabida en 2010 a 16.958 espectodores, mais daquela xa se encontraba vello e en mal estado – este convertérase no pavillón máis vello empregado na NHL.

O pavillón posuía unha cúpula que se podía abrir por completo e permitía disputar partidos ao aire libre. Con todo, nunca se chegou a disputar ningún partido ao aire libre e en 1995, a instalación dun marcador impediu a posibilidade de abrir a cúpula no futura. En 1990 disputouse n oMellon Arena o 41º partido das estrelas da NHL. Mario Lemieux e Paul Coffey, xogadores dos Penguins, foron seleccionados para o equipo inicial da conferencia Wales. Lemieux finalizou como mellor xogador o partido ante o seu público, anotando catro goles e igualando ao mesmo tempo o récord de goles anotados nun partido das estrelas – récord que posuía ata a data Wayne Gretzky.

Ao principio da tempada 2006-07, os Penguins estaban a procurar solucións para construír un novo pavillón máis barato e moderno. O 13 de marzo de 2007, o gobernador de Pensilvaniaa, Ed Rendell, o alcalde de Pittsburgh, Luke Ravenstahl, e os dirixentes da franquía anunciaron que os Penguins manteríanse na cidade canto menos 30 anos máis co proxecto de construción dun novo pavillón no mesmo barrio que o Mellon Arena..

O derradeiro partido da historia dos Penguins no Mellon Arena foi xogado contra os Montreal Canadiens no sétimo partido da segunda rolda dos play-offs da tempada 2009-10. Os Penguins, que defendían o título de campións da Stanley Cup, foron eliminados ao perder ese partido por 5 goles a 2. Os Canadiens foron igualmente os primeiros adversarios da historia dos Penguins no Mellon Arena e tamén obtiveron a vitoria.

Interior do Mellon Arena

Datos de asistencia ao Mellon Arena

Tempada	Capacidade		Liga regular				Play-offs
			PX	Total	Med		PX	Total	Med
1967-1968	12.580		37	274.049	7.407		Non clasificado
1968-1969	12.580		38	228.285	6.008		Non clasificado
1969-1970	12.580		38	265.936	6.998		5	53.592	10.718
1970-1971	12.580		39	377.182	9.671		Non clasificado
1971-1972	12.580		39	375.711	9.634		2	25.515	12.758
1972-1973	12.866		39	436.601	11.195		Non clasificado
1973-1974	13.431		39	396.197	10.159		Non clasificado
1974-1975	13.404		40	448.977	11.224		5	66.833	13.367
1975-1976	16.402		40	458.198	11.455		1	13.626	13.626
1976-1977	16.404		40	401.580	10.040		2	25.961	12.984
1977-1978	16.033		40	421.933	10.548		Non clasificado
1978-1979	16.033		40	457.209	11.430		3	45.702	15.234
1979-1980	16.033		40	425.156	10.653		2	26.901	13.451
1980-1981	16.033		40	413.407	10.335		2	26.688	13.344
1981-1982	16.033		40	451.965	11.299		2	25.457	12.729
1982-1983	16.033		40	336.300	8.408		Non clasificado
1983-1984	16.033		40	273.550	6.839		Non clasificado
1984-1985	16.033		40	400.711	10.018		Non clasificado
1985-1986	16.033		40	503.020	12.576		Non clasificado
1986-1987	16.033		40	598.614	14.965		Non clasificado
1987-1988	16.168		40	606.638	15.166		Non clasificado
1988-1989	16.025		40	629.345	15.734		6	96.150	16.025
1989-1990	16.015		40	640.700	16.018		Non clasificado
1990-1991	16.164		40	637.072	15.927		13	210.132	16.164
1991-1992	16.164		40	639.736	15.993		10	161.640	16.164
1992-1993	16.164		41	660.290	16.105		8	129.312	16.164
1993-1994	17.537		41	685.589	16.714		3	46.412	15.471
1994-1995	17.181		24	386.599	16.108		7	114.894	16.413
1995-1996	17.181		41	665.790	16.239		10	171.597	17.159
1996-1997	17.181		41	684.346	16.691		2	34.710	17.355
1997-1998	16.958		41	617.815	15.069		3	48.437	16.146
1998-1999	16.958		41	607.822	14.825		6	99.787	16.631
1999-2000	16.958		41	636.199	15.517		5	84.924	16.984
2000-2001	16.958		40	655.926	16.398		8	137.184	17.148
2001-2002	16.958		41	641.641	15.650		Non clasificado
2002-2003	16.958		41	604.749	14.749		Non clasificado
2003-2004	16.958		41	486.961	11.877		Non clasificado
2004-2005	16.940		Tempada cancelada				Tempada cancelada
2005-2006	16.940		41	647.975	15.804		Non clasificado
2006-2007	16.940		41	673.395	16.424		2	34.264	17.132
2007-2008	16.940		41	700.137	17.076		11	188.452	17.132
2008-2009	16.940		40'	682.298	17.058		11	188.452	17.132
2009-2010	16.940		41	700.211	17.078		7	119.224	17.132

Consol Energy Center

O Consol Energy Center en construción en maio de 2009.

O novo pavillón dos Penguins custou 290 millóns de dólares e foi cofinanciado por varias partes incluídos dos Pittsburgh Penguins. O 22 de marzo de 2008, realizouse a demolición do antigo hospital St. Francis Central. Esta demolición formou parte dun grupo de demolicións que se realizaron na localización do futuro pavillón dos Penguins. En decembro de 2008, o pavillón foi chamado oficialmente Consol Energy Center a causa da compra dos dereitos por parte da compañía CONSOL Energy por 21 anos.

Mosaico en homenaxe a Mario Lemieux no Consol Energy Center.

O novo pavillón pode acoller a 18.087 espectadores con 267 palcos de luxo e espazos adicados aos xogadores estrela da historia da franquía. Deste xeito, con motivo da finalización da construción, o equipo revelou unha listaxe dos 15 mellores xogadores da historia da franquía, segundo o voto dos seareiros e tamén de directivos e xornalistas. Hai un espazo interactivo adicado a estes xogadores nunha das salas do Consol Energy Center, amais de lembrar os mellores momentos dos Penguins e os títulos conseguidos na historia da franquía. O día do seu aniversario, o 5 de outubro de 2010, Mario Lemieux revelou un mosaico realizado con 21.000 fotografícas de seareiros e traballadores da construción do pavillón. este mosaico representa unha montaxe de seis fotografías de Lemieux entre o seu debut e a consecución da Stanley Cup en 2009. Cada un dos seareiros doou 66 dólares para que a súa fotografía aparecera no mosaico, e eses fondos foron destinados á Mario Lemieux Foundation. Os obreiros e persoas que traballaron na construción do complexo teñen todos a súa fotografía formando o bordo da imaxe.

O primeiro encontro oficial da NHL disputado no Consol Energy Center tivo lugar na tempada 2010-11, o 7 de outubro de 2010, nun partido no que os Penguins enfrontáronse aos Philadelphia Flyers, caendo derrotados por 3 goles a 2. Con todo, o primeiro partido dos Penguins no novo pavillón foi un partido preparatorio fronte aos Detroit Red Wings o 7 de outubro de 2010, no que os locais gañaron 5-1.

Datos de asistencia ao Consol Energy Center

Tempada	Capacidade		Liga regular				Play-offs
			PX	Total	Med		PX	Total	Med
2010-2011	18.087		40	729.628	18.241		4	73.939	18.485
2011-2012	18.387		41	761.224	18.567		3	55.819	18.606
2012-2013	18.387		24	447.560	18.648		8	149.041	18.630
2013-2014	18.387		41	763.334	18.618		7	130.411	18.630
2014-2015	18.387		41	763.319	18.618		2	37.264	18.632

Equipos afiliados

Brad Thiessen en 2012 coa camiseta dos Wilkes-Barre/Scranton Penguins.

Dende o debut dos Penguins, as franquías da NHL están asociadas a franquías de ligas menores. Estas franquías constitúen un viveiro para os equipos da NHL e son frecuentemente chamados equipo-escola. A seguinte lista mostra os equipos que estiveron asociados aos Pinguins dende a súa formación en 1967:

Equipos afiliados dos Pittsburgh Penguins

Período	Equipo	Liga
1967-1968	Baltimore Clippers	AHL
1968-1969	Amarillo Wranglers	CHL
1969-1970	Baltimore Clippers	AHL
1970-1971	Clippers de Baltimore Amarillo Wranglers	AHL CHL
1971 a 1975	Fort Wayne Komets Hershey Bears	IHL AHL
1974-1975	Johnstown Jets	NAHL
1975 a 1977	Hershey Bears	AHL
1977 a 1979	Binghampton Dusters Grand Rapids Owls	AHL IHL
1980-1981	Binghamton Dusters	AHL
1981-1982	Erie Blades Muskegon Mohawks	AHL IHL
1982-1983	Baltimore Skipjacks	AHL
1987 a 1990	Muskegon Lumberjacks	IHL
1990 a 1992	Knowville Cherokees	ECHL
1992 a 1997	Cleveland Lumberjacks	IHL
1993-1994	Louisville Ice Hawks	ECHL
1995-1996	Hampton Roads Admirals	ECHL
1996 a 1998	Johnstown Chiefs	ECHL
1997 a 1999	Syracuse Crunch	AHL
1999-	Wilkes-Barre/Scranton Penguins Wheeling Nailers	AHL ECHL

Personalidades

Xogadores

Capitáns do equipo

Crosby co C de capitán en decembro de 2007.

Ab McDonald foi o primeiro capitán na historia do equipo durante a súa primeira tempada. o 31 de maio de 2007, Sidney Crosby foi nomeado capitán do equipo, título que quedara vacante logo do retiro de Mario Lemieux o 25 de xaneiro de 2006. Crosby converteuse no capitán permanente da historia dos Penguins e tamén da NHL.

Capitáns na historia dos Penguins Nome(s) Período Ab McDonald 1967-1968 Earl Ingarfield 1968-1969 Ningún capitán 1969 a 1973 Ron Schock 1973 a 1977 Jean Pronovost 1977-1978 Orest Kindrachuk 1978 a 1981 Randy Carlyle 1981 a 1984 Mike Bullard 1984 a 1986 Mike Bullard e Terry Ruskowski 1986-1987 Dan Frawley e Mario Lemieux 1987-1988 Mario Lemieux 1988 a 1994 Ron Francis 1994-1995 Mario Lemieux 1995 a 1997 Ron Francis 1997-1998 Jaromír Jágr 1998 a 2000 Jaromír Jágr 2000-2001 Mario Lemieux 2001 a xaneiro de 2006 Ningún capitán Xaneiro de 2006 a 2007 Sidney Crosby Dende 2007

Eleccións na primeira rolda do draft

Artigo principal: Lista de eleccións no Draft dos Pittsburgh Penguins.

Cada ano dende 1963, os xogadores das ligas menores teñen a posibilidade de asinar contratos coas franquías da NHL. Ao longo da súa historia, os Penguins escolleron tres veces en primeira posición, seleccionando a Mario Lemieux (1984), Marc-André Fleury (2003), e Sidney Crosby (2005). A continuación móstranse as eleccións na primeira rolda do draft da NHL dos Pittsburgh Penguins:

1967 a 1985 Ano Nome do xogador Posto Equipo (liga) 1967 Steve Rexe 2º Belleville Seniors 1968 Garry Swain 4º Niagara Falls Flyers (OHA) 1969 Ningunha elección na primeira rolda 1970 Greg Polis 7º Estevan Bruins (WHL) 1971 Ningunha elección na primeira rolda 1972 Ningunha elección na primeira rolda 1973 Blaine Stoughton 7º Flin Flon Bombers (WHL) 1974 Pierre Larouche 8º Sorel Éperviers (LHJMQ) 1975 Gordon Laxton 15º New Westminster Bruins (WHL) 1976 Blair Chapman 2º Saskatoon Blades (WHL) 1977 Ningunha elección na primeira rolda 1978 Ningunha elección na primeira rolda 1979 Ningunha elección na primeira rolda 1980 Mike Bullard 9º Brantford Alexanders (AHO) 1981 Ningunha elección na primeira rolda 1982 Rich Sutter 10º Lethbridge Broncos (WHL) 1983 Bob Errey 5º Peterborough Petes (OHL) 1984 Mario Lemieux 1º Laval Voisins (LHJMQ) 1985 Craig Simpson 2º Michigan Wolverines (NCAA) 1986 Zarley Zalapski 4º Equipo Nacional do Canadá 1987 Chris Joseph 5º Seattle Thunderbirds (WHL) 1988 Darrin Shannon 4º Windsor Spitfires (OHL) 1989 Jamie Heward 16º Regina Pats (WHL) 1990 Jaromír Jágr 5º Poldi SONP Kladno (1. liga) 1991 Markus Näslund 16º MODO Hockey (Elitserien) 1992 Martin Straka 16º HC Škoda Plzeň (1. liga)

Dende 1982 Ano Nome do xogador Posto Equipo (liga) 1993 Stefan Bergkvist 26º Leksands IF (Elitserien) 1994 Chris Wells 24º Seattle Thunderbirds (WHL) 1995 Alekseï Morozov 24º Krylia Sovetov (Superliga) 1996 Craig Hillier 23º Ottawa 67's (OHL) 1997 Robert Döme 17º Las Vegas Thunder (IHL) 1998 Milan Kraft 23º HC Keramika Plzeň (Extraliga) 1999 Konstantin Koltsov 18º Severstal Cherepovets (Superliga) 2000 Brooks Orpik 18º Boston College Eagles (NCAA) 2001 Colby Armstrong 21º Red Deer Rebels (WHL) 2002 Ryan Whitney 4º Boston Terriers (NCAA) 2003 Marc-André Fleury 1º Cape Breton Screaming Eagles (LHJMQ) 2004 Ievgueni Malkine 2º Metallurg Magnitogorsk (Superliga) 2005 Sidney Crosby 1º Rimouski Oceanic (LHJMQ) 2006 Jordan Staal 2º Peterborough Petes (OHL) 2007 Angelo Esposito 20º Quebec Remparts (LHJMQ) 2008 Ningunha elección na primeira rolda 2009 Simon Després 30º Saint-Jean Sea Dogs (LHJMQ) 2010 Beau Bennett 20º Penticton Vees (BCHL) 2011 Joe Morrow 23º Portland Winterhawks (WHL) 2012 Derrick Pouliot 8º Portland Winterhawks (WHL) 2013 Ningunha elección na primeira rolda 2014 Kasperi Kapanen 22º KalPa (Liiga) 2015 Ningunha elección na primeira rolda 2016

Líderes históricos

Esta sección presenta as estatísticas dos xogadores dos Penguins que superaron os 500 puntos nas súas carreiras, se ben o líder en partidos xogados, goles, asistencias e puntos da franquía é Mario Lemieux, tan só o propio Lemieux e Jaromír Jágr teñen superado os 1.000 puntos, mentres que tan só Lemieux superou os 500 goles e as 1.000 asistencias. As estatísticas refírense só aos puntos conseguidos cos Pittsburgh Penguins, os mellores rexistros en cada campo son sinalados en letra grosa e os xogadores aínda en activo na franquía están resaltados en verde:

Para os significados das abreviaturas véxase estatísticas do hóckey sobre xeo.

Líderes históricos dos Pittsburgh Penguins

Xogador	Pos	PX	G	A	Pts
Mario Lemieux	C	915	690	1.033	1.723
Jaromír Jágr	RW	806	439	640	1.079
Sidney Crosby	C	627	302	551	853
Evgeni Malkin	C	587	268	434	702
Rick Kehoe	RW	722	312	324	636
Ron Francis	C	533	164	449	613
Jean Pronovost	RW	753	316	287	603
Kevin Stevens	LW	522	260	295	555
Syl Apps, Jr.	C	495	151	349	500

Polo que respecta aos porteiros, Marc-Andre Fleury é o que máis partidos defendeu a portería dos Pens cun total de 595 partidos. Fleury domina tamén en vitorias, cun total de 322 na súa carreira na franquía de Pittsburgh, e en shootouts, tendo rexistrado 38 partidos sen encaixar ningún gol ata a tempada 2015-16.

Números retirados

Números retirados dos Pittsburgh Penguins

Nº	Xogador	Posición	Carreira	Data da retirada
66	Mario Lemieux 1	C	1926–40	19 de novembro de 1997
21	Michel Brière	C	1925–34	5 de xaneiro de 2001

Notas:

• ¹ O número 66 de Lemieux foi retirado entre o 19 de novembro de 1997 ata o 27 de decembro de 2000. O dorsal de Lemieux foi retirado oficialmente o 24 de xaneiro de 2006 e for reelevado durante a tempada 2006-07.
• ² O número 21 de Brière estivo fóra de circulación despois da morte de Brière en 1971, mais non foi oficialmente retirado ata o 5 de xaneiro de 2001.
• ³ O número 99 de Wayne Gretzky foi retirado de todos os equipos pola NHL; nunca xogou nos Penguins.

Adestradores

Michel Therrien, antigo adestrador do equipo.

Dan Bylsma adestrador campión da Stanley Cup en 2009.

Os Penguins tiveron 22 adestradores diferentes dende o seu debut na NHL. Ken Schinkel, Craig Patrick e Eddie Johnston adestraron a franquía en dúas etapas.

Bob Johnson, Scotty Bowman e Dan Bylsma son os tres adestradores que dirixiron a franquía cara a vitoria na final da Stanley Cup. Bob Johnson tivo que deixar o seu posto a Scotty Bowman pouco despois do título a causa dun tumor cerebral. Despois da súa morte, a súa frase mítica de 1991 e da vitoria - It’s a great day for hockey! (É un gran día para o hóckey!) - está inscrita baixo o xeo do Mellon Arena dende a tempada 1991-92.

Lista de adestradores da franquía

Nº	Nome	Primeiro partido	Derradeiro partido	PX	V	D	E	DPr
1	George Sullivan	6 de xuño de 1967	31 de marzo de 1969	150	47	79	24	-
2	Red Kelly	2 de xullo de 1969	13 de xaneiro de 1973	274	90	132	52	-
3	Ken Schinkel	13 de xaneiro de 1973	6 de febreiro de 1974	86	29	49	8	-
4	Marc Boileau	6 de febreiro de 1974	17 de xaneiro de 1976	151	66	61	24	-
5	Ken Schinkel	17 de xaneiro de 1976	19 de maio de 1977	117	54	43	20	-
6	Johnny Wilson	13 de xuño de 1977	8 de maio de 1980	240	91	105	44	-
7	Eddie Johnston	15 de xullo de 1980	20 de xullo de 1983	240	79	126	45	-
8	Lou Angotti	20 de xullo de 1983	4 de xuño de 1984	80	16	58	6	-
9	Bob Berry	4 de xuño de 1984	13 de abril de 1987	240	88	127	25	-
10	Pierre Creamer	4 de xuño de 1987	14 de xuño de 1988	80	36	35	9	-
11	Gene Ubriaco	28 de xuño de 1988	5 de decembro de 1989	106	50	47	9	-
12	Craig Patrick	5 de decembro de 1989	12 de xuño de 1990	54	22	26	6	-
13	Bob Johnson	12 de xuño de 1990	1 de outubro de 1991	80	41	33	6	-
14	Scotty Bowman	1 de outubro de 1991	28 de maio de 1993	164	95	53	16	-
15	Eddie Johnston	22 de xuño de 1993	3 de marzo de 1997	276	153	98	25	-
16	Craig Patrick	3 de marzo de 1997	26 de abril de 1997	20	7	10	3	-
17	Kevin Constantine	14 de xuño de 1997	9 de decembro de 1999	189	86	67	35	4
18	Herb Brooks	9 de decembro de 1999	9 de maio de 2000	57	29	24	5	2
19	Ivan Hlinka	21 de xuño de 2000	14 de outubro de 2001	86	42	32	9	3
20	Rick Kehoe	14 de outubro de 2001	15 de abril de 2003	160	55	81	14	0
21	Ed Olczyk	11 de xuño de 2003	15 de decembro de 2005	113	31	64	14	4
22	Michel Therrien	15 de decembro de 2005	15 de febreiro de 2009	272	135	105	-	27
23	Dan Bylsma	15 de febreiro de 2009	6 de xuño de 2014	401	252	117	-	32
24	Mike Johnston	25 de xuño de 2014	12 de decembro de 2015	28	15	10	-	3
25	Mike Sullivan	12 de decembro de 2015	Adestrador actual

Propietarios

Dende a creación da franquía foron sucedéndose distintos propietarios:

Propietarios dos Pittsburgh Penguins

Propietario(s)	Inicio	Fin
Jack McGregor e Peter Block	Xuño de 1965	Marzo de 1968
Donald Parsons	Marzo de 1968	Abril de 1971
Peter Block, Elmore Keen e Peter Burchfield	Abril de 1971	13 de xuño de 1975
National Hockey League	13 de xuño de 1975	11 de xullo de 1975
Al Savill, Otto Frenzel e Wren Blair	11 de xullo de 1975	Febreiro de 1976
Al Savill e Otto Frenzel	Febreiro de 1976	Febreiro de 1977
Edward J. DeBartolo sénior	Febreiro de 1977	Novembro de 1991
Howard Baldwin, Moris Belzberg e Thomas Ruta	Novembro de 1991	Maio de 1997
Howard Baldwin, Moris Belzberg, Thomas Ruta e Roger Marino	Maio de 1997	Setembro de 1999
Mario Lemieux (Lemieux Group LP) e Ron Burkle	Setembro de 1999

Membros do Hall of Fame

Xogadores

10 xogadores dos Pens forman parte do Hall of Fame:

Xogadores incluídos no Hockey Hall of Fame Nome(s) Posición Período nos Penguins Ano de entrada Andy Bathgate RW 1967–68, 1970–71 1978 Leo Boivin D 1967–69 1986 Paul Coffey D 1987–92 2004 Ron Francis C 1990–98 2007 Tim Horton D 1971–72 1977 Mario Lemieux C 1984–97, 2000–06 1997 Joe Mullen RW 1990–95, 1996–97 2000 Larry Murphy D 1990–95 2004 Luc Robitaille LW 1995 2009 Bryan Trottier C 1990–94 1997

Outras personalidades no Hall of Fame

As seguintes personalidades son membros do Hockey Hall of Fame na categoría de Builders, que inclúen presidentes, propietarios de franquías, adestradores ou membros dos medios de comunicación. O primeiro introducido foi o adestrador Scotty Bowman en 1991. Os xornalistas relacionados coa franquía Mike Lange e Dave Molinari recibiron o Foster Hewitt Memorial Award e o Elmer Ferguson Memorial Award respectivamente en 2001 e 2009.

Xogadores incluídos no Hockey Hall of Fame Nome(s) Posto Período de relación cos Penguins Ano de entrada Scotty Bowman Adestrador 1990–93 1991 Bob Johnson Adestrador 1990–91 1992 Craig Patrick Xerente xeral Adestrador 1989–06 2001 Mike Lange Xornalista 1974–75, 1976–presente 2001 – Foster Hewitt Memorial Award Herb Brooks Adestrador Scout xefe 1999–00 1994–99, 2000–03 2006 Dave Molinari Xornalista do Pittsburgh Post-Gazette 2009

Honores do equipo

Pittsburgh Penguins Hall of Fame

O 22 de outubro de 1992, na tempada seguinte á consecución da segunda Stanley Cup consecutiva dos Pens consagráronse os primeiros membros do Hall of Fame da franquía de Pittsburgh. Dende aquela foron homenaxeadas 18 personalidades relacionadas co equipo, tanto xogadores, como adestradores, directivos, ou outros membros do persoal do equipo.

Membros do Pittsburgh Penguins Hall of Fame

Nome	Posto (período)	Ano de entrada
Bob Johnson	Adestrador (1990–91)	1992
Jean Pronovost	RW (1968–78)	1992
Rick Kehoe	RW (1974–85)	1992
Syl Apps, Jr.	C (1970–78)	1994
Edward J. DeBartolo Sr.	Propietario (1977–91)	1996
Dave Burrows	D (1971–78, 1980–82)	1996
Elaine Heufelder	Asistente executiva (1967–03)	1996
Mario Lemieux	C (1984–97, 2000–06) Propietario (1999–presente)	1999
Jack Riley	Xerente xeral (1967–70, 1972–74)	1999
Joe Mullen	RW (1990–95, 1996–97)	2000
Craig Patrick	Xerente xeral (1989–06)	2001
Mike Lange	Locutor (1974–75, 1976–presente)	2001
Anthony "A.T." Caggiano	Asistente de vestiario (1967–00)	2001
Les Binkley	G (1967–72)	2003
Ulf Samuelsson	D (1991–95)	2003
Vince Lascheid	Organista (1970–03)	2003
Paul Coffey	D (1987–92)	2007
Frank Sciulli	Asistente de vestiario (1967–07)	2007

Ring of Honour

O Ring of Honour é un mural que honra aos membros do "Millennium Team" da franquía, foi despreado por primeira vez o 26 de setembro de 2003. Inspirado libremente no Ring of Honour do Texas Stadium, foi un despregable permanente no Mellon Arena ata a súa demolición, deseñado para homenaxear ás personalidades máis destacadas da franquía sen ter retirado o seu número. Os membros actuais son:

• Tom Barrasso (G)
• Les Binkley (G)
• Herb Brooks (Adestrador)
• Dave Burrows (D)
• Paul Coffey (D)
• Ron Francis (F)
• Jaromir Jagr (F)
• Bob Johnson (Adestrador)

• Rick Kehoe (F)
• Mario Lemieux (F)
• Larry Murphy (D)
• Craig Patrick (Xerente xeral, adestrador)
• Jean Pronovost (F)
• Ulf Samuelsson (D)
• Kevin Stevens (F)
• Mark Recchi (F)

Trofeos da NHL e internos

Trofeos colectivos

O equipo da tempada 2008-09 dos Penguins inscrito na Stanley Cup.

Copa Stanley

Premio final da National Hockey League, coroa ao mellor equipo das series eliminatorias. Os Pittsburgh Penguins gañaron o trofeo en cinco ocasións ao longo da súa historia, tendo chegado en seis ocasións á final da Stanley Cup:

• 1991, 1992, 2009, 2016 e 2017.

Presidents' Trophy

A primeira vez que se entregou este trofeo ao mellor equipo da liga regular foi na tempada 1985-86. Dende aquela os Penguins gañaron tan só unha vez o Presidents' Trophy:

• 1993.

Prince of Wales Trophy

O Prince of Wales Trophy é o trofeo da NHL qué máis veces mudou o seu significado. Os Penguins gañaron en numerosas ocasións este trofeo como campións da Conferencia Leste (anteriormente Conferencia Prince of Wales):

• 1991, 1992, 2008, 2009, 2016, 2017

Campións de división

Na maioría dos títulos citados, a franquía rematou na primeira posición da súa división na liga regular:

• Patrick Division: 1991, 1993.
• Northeast Division: 1994, 1996, 1998, 2008
• Metropolitan Division: 2013, 2014

Trofeos individuais

Art Ross Trophy

O trofeo Art Ross é outorgado ao xogador que máis puntos conseguiu na liga regular. Foi entregado por primeira vez na tempada 1947-48, e catro xogadores dos Penguins teñen recibido este trofeo:

• Mario Lemieux: 1987–88, 1988–89, 1991–92, 1992–93, 1995–96, 1996–97
• Jaromir Jagr: 1994–95, 1997–98, 1998–99, 1999–00, 2000–01
• Sidney Crosby: 2006–07, 2013–14
• Evgeni Malkin: 2008–09, 2011–12

Trofeo Bill Masterton

O trofeo Bill Masterton é un premio outorgado ao xogador que mellor exemplifica os valores de perseveranza e espírito de equipo. O trofeo é decidido por votación dos membros da asociación de xornalistas de hóckey profesional. Dous xogadores dos Penguins conseguiron este galardón:

• Lowell MacDonald: 1972–73
• Mario Lemieux: 1992–93

Trofeo Calder

O trofeo Calder premia o mellor rookie da tempada. Para ser elixible, un xogador non debe ter xogado máis de 25 partidos na tempada regular anterior á cal foi elixido e non máis de seis partidos durante as dúas tempadas anteriores en calquera liga profesional. O xogador non pode ter máis de 26 anos. Ao longo da súa historia dous xogadores dos Penguins teñen conseguido este galardón:

• Mario Lemieux: 1984–85
• Evgeni Malkin: 2006–07

Trofeo Conn Smythe

O trofeo Conn Smythe é outorgado dende 1964 ao mellor xogador dos play-offs (MVP). Ao longo da súa historia dous xogadores dos Penguins conseguiron este galardón:

• Mario Lemieux: 1990–91, 1991–92
• Evgeni Malkin: 2008–09

Trofeo Frank J. Selke

O trofeo Frank J. Selke é outorgado pola NHL ao mellor atacante que demostrara máis competencias defensivas dende a tempada 1977-1978. Tan só un xogador da franquía de Pittsburgh, Ron Francis, conseguiu o galardón:

• Ron Francis: 1994–95

Trofeo Hart

Creado en 1923, o trofeo Hart é entregado anualmente ao xogador considerado polos membros da asociación de xornalistas de hóckey profesional como o máis valioso para o seu equipo. En total, catro xogadores dos Penguins teñen gañado este trofeo en sete ocasións:

• Mario Lemieux: 1987–88, 1992–93, 1995–96
• Jaromir Jagr: 1998–99
• Sidney Crosby: 2006–07, 2013–14
• Evgeni Malkin: 2011–12

Trofeo James Norris

Cada ano dende 1954, os membros da Professional Hockey Writers' Association votan o mellor defensor da liga. O único defensa dos Penguins que ten conseguido o título foi Randy Carlyle en 1981:

• Randy Carlyle: 1980–81

Trofeo Lady Byng

O trofeo Lady Byng é outorgado ao xogador que se considera que ten o mellor espírito deportivo, mantendo un rendemento excepcional no xeo; a Professional Hockey Writers' Association outorga os votos para atribuír o trofeo tendo en conta tanto o rendemento no xeo como o número de minutos de penalización acumulados. Os seguintes xogadores teñen conseguido o galardón cando xogaban na franquía de Pittsburgh:

• Rick Kehoe: 1980–81
• Ron Francis: 1994–95, 1997–98

Lester B. Pearson/Ted Lindsay Award

Entregado por primeira vez en 1971 baixo o nome de trofeo Lester B. Pearson, o trofeo Ted Lindsay é outorgado cada ano ao mellor xogador da NHL por votación dos membros da National Hockey League Players' Association:

• Mario Lemieux: 1985–86, 1987–88, 1992–93, 1995–96
• Jaromir Jagr: 1998–99, 1999–00
• Sidney Crosby: 2006–07, 2012–13. 2013–14
• Evgeni Malkin: 2011–12

Trofeo Lester Patrick

O Trofeo Lester Patrick foi un trofeo que se entregaba anualmente á personalidadeque máis destacara polo seu servizo ao hóckey sobre xeo nos Estados Unidos. O campión é elixido por un comité formado polo Presidente da NHL, un Gobernador da NHL, un representante dos New York Rangers, un membro da sección de "Construtores" do Hockey Hall of Fame, un xogador do Hockey Hall of Fame, un membro do Hockey Hall of Fame dos Estados Unidos, un membro da NHL Broadcasters' Association, e un membro da Professional Hockey Writers' Association. Todos os membros do comité ían rotando anualmente, coa excepción do presidente da NHL. Catro xogadores dos Penguins conseguiron este galardón na historia da franquía:

• Joe Mullen: 1994–95
• Mario Lemieux: 1999–00
• Craig Patrick: 1999–00
• Herb Brooks: 2001–02

Trofeo Mark Messier

Entregado ao xogador que liderou coas súas actuacións no xeo, a motivación aos membros do equipo, e a súa adicación ás actividades da comunidade e obras de caridade, só Sidney Crosby gañou o Mark Messier Leadership Award:

• Sidney Crosby: 2009–10

Trofeo Maurice Richard

O trofeo Maurice Richard premia o xogador que marcou máis goles durante a liga regular. Tan só un xogador dos Penguins conseguiu facerse co galardón.

• Sidney Crosby: 2009–10 (compartido con Steven Stamkos dos Tampa Bay Lightning)

Trofeo Jack Adams

Outorgado dende a tempada 1973-74, o trofeo Jack Adams premia anualmente o adestrador que máis contribuíu ao éxito do seu equipo. O gañador é elixido por votación dos membros da NHL Broadcasters' Association. Un adestrador dos Penguins conquistou o galardón:

• Dan Bylsma: 2010–11

NHL General Manager of the Year Award

Dende que se creou na tempada tempada 2009-10, un director xeral da franquía gañou o NHL General Manager of the Year Award:

• Ray Shero: 2012–13

NHL Plus/Minus Award

O premio Plus/Minus da NHL foi concedido entre 1983 e 2007 ao xogador con mellor rexistro de plus/minus. Os seguintes xogadores dos Penguins teñen conseguido o galardón na historia da franquía:

• Mario Lemieux: 1992–93
• Ron Francis: 1994–95

MVP All Star Game

Dende que se creou en 1947, tres xogadores dos Penguins foron nomeados MVP do All-Star Game da NHL:

• Greg Polis: 1973
• Mario Lemieux: 1985, 1988, 1990

Trofeos internos

Artigo principal: Lista dos trofeos dos Pittsburgh Penguins.

Como outros moitos equipos da NHL, os Pittsburgh Penguins outorgan cada ano a finais da liga regular trofeos aos xogadores máis destacados do equipo.

Os trofeos máis antigos outorgados pola franquía de Pittsburgh a un xogador foron os que premian ao xogador máis valioso do equipo (MVP) ao finalizar a tempada, sendo Les Binkley o primeiro xogador en recibilo tras finalizar a tempada 1967-68. Esa mesma tempada foron entregados o Michel Briere Memorial Trophy ao mellor rookie da tempada (foi entregado tamén a Les Binkley), e o Players' Player Award ao mellor xogador elixido polos propios xogadores e que foi presentado esa tempada, mais non outorgado.

Posteriormente a franquía presentou o A.T. Caggiano Booster Club Award entregado ao xogador estrela do equipo dende a tempada 1974-75, na tempada 1983-84 o Baz Bastien Memorial - Good Guy Award ao xogador máis cooperativo coa prensa, o The Edward J. DeBartolo Community Service Award ao xogador que máis participara na vida extradeportiva e caritativa dende a tempada 1991-92, o Bob Johnson Memorial ou Badger Bob Award apareceu na tempada 1994-95 para premiar aos xogadores que personalicen o espírito do antigo adestrador do equipo Bob Johnson, e na tempada 2008-09 o Defensive Player of the Year ao mellor defensor do equipo na tempada.

Ademais destes trofeos, dende a tempada 1982-83, os Penguins presentan a un dos seus xogadores como candidato ao Bill Masterton Memorial Trophy, galardón que é outorgado ao xogador que mellor exemplifica os valores de perseveranza e espírito de equipo.

Notas

Referencias

Véxase tamén

Bibliografía

• Harrap's (2003). Harrap's Compact Dictionnary (en inglés). Chambers harraps Publisher Ltd. ISBN 2744121649. 
• Starkey, Joe (2006). Tales from the Pittsburgh Penguins (en inglés). Sports Publishing Llt. ISBN 1-58261-199-8. 
• Goyens, Chrys; Orr, Frank (2001). Mario Lemieux: Over Time (en inglés). Universe Publishing. ISBN 0-7893-0663-8. 
• Richer, Shawna (2008). The Kid: A Season With Sidney Crosby and the New NHL (Broché) (en inglés). Triumph Books (IL). ISBN 978-1600781230. 
• Podnieks, Andrew (2009). The Year of the Penguins. Celebrating Pittsburgh's 2008-09 Stanley Cup Championship Season (en inglés). Fenn Publishing Company. p. 184. ISBN 978-1-55168-333-1. 
• NHL (2010). Official Guide & Record Book / 2010 (en inglés). Triumph books. p. 664. ISBN 978-1-60078-303-6. NHLrecords. 
• Pittsburgh Penguins (2013). 2013.14 Pittsburgh Penguins Media Guide (en inglés). p. 418. offpens2013. 
• NHL (2015). Official Guide & Record Book / 2016 (en inglés). Dan Diamond and Associates, Inc. p. 672. ISBN 978-1-894801-30-0. NHLrecords2. 

Ligazóns externas

• Web oficial do equipo (en inglés)