Pato rabilongo

O pato rabilongo^[2]^[3] (Anas acuta) é unha ave de familia dos anátidos (Anatidae) de distribución moi ampla

Pato rabilongo

Macho (esquerda) e femia (dereita)

Call (axuda · info)

Estado de conservación

Pouco preocupante^[1]

Clasificación científica

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Aves
Orde:	Anseriformes
Familia:	Anatidae
Subfamilia:	Anatinae
Xénero:	Anas
Especie:	A. acuta

Nome binomial

'Anas acuta'
Linnaeus, 1758

CríaModelo:Leftlegend Modelo:LeftlegendRed X — Vagrant

Sinonimia

Dafila acuta

Descrición

É un parrulo relativamente grande. Os machos miden entre 65 e 75 cm, as femias entre 50 e 55. Pesan entre 700 e 1.200 g. As ás teñen unha envergadura de ata 85 cm. A cola, que lle dá o seu nome á especie, é longa e en forma de punta. Nos machos pode medir 10 cm. Teñen os ollos negros e o bico e as patas grises. Na época reprodutora o macho é inconfundible: ten o corpo gris pálido, o peito branco, a cabeza negra e o pescozo branco. As femias teñen a cola máis curta, coa gorxa branca. A plumaxe ten debuxos sobre un fondo marrón. Diferénciase das femias doutras especies de parrulos polo pescozo longo e o peteiro longo e gris. Fóra da época de cría a plumaxe de femias e machos é semellante.

Distribución

Cría no hemisferio norte: norte de Europa e Asia, Canadá, Alasca e no Medio Oeste dos Estados Unidos É unha ave migratoria, que pasa o inverno en zonas ben ó sur da súa área de cría, chegando ata o Ecuador. Na época invernal é moi gregario e forma bandadas mesturado con outras especies.

É un parrulo de zonas húmidas abertas, como praderías húmidas e a tundra. Aliméntase principalmente de plantas, pero durante a estación reprodutora come tamén insectos acuáticos, moluscos e crustáceos. Ás veces come plantas e sementes en campos cultivados.

Reprodución

A época de cría vai de abril a xullo. Maduran sexualmente ó ano de idade. Durante o cortexo non son raras as persecucións aéreas, nas que varios machos acosan unha femia. O seu niño, que constrúe a femia, é unha depresión non moi fonda no chan, ben agochada na vexetación, rodeada de plantas e cuberta de plumas interiores do parrulo. Fano en sitios enxoitos, en ocasións non moi preto na auga.

Poñen de seis a doce ovos duns 5 cm de longo, de cor, en xeral, verde clara. Chócannos unhas tres semanas. Os polos poden voar cando teñen sete semanas.

Taxonomía

O seu vello nome científico era Dafila acuta.

A especie Anas eatoni, con dúas subespecies: A. eatoni eatoni (das illas Kerguelen, e A. e. drygalskyi da illa de Crozet, foron consideradas antigamente subespecies do pato rabilongo. Nesta especie os machos non desenvolven completamente a plumaxe de gala.

Ameazas

Os perigos meirandes para a súa subsistencia son as enfermidades e a perda dos espazos húmidos causada pola urbanización, a polución e as plantas invasoras. É unha das especies incluídas no "Acordo para a conservación das aves acuáticas migradoras de África e Eurasia" (AEWA).

Galería

Anas acuta

Notas

↑ BirdLife International (2013). "Anas acuta". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. Consultado o 26 de novembro de 2013.
↑ Penas Patiño, Xosé M.; Pedreira López, Carlos (setembro de 2004). Guía das aves de Galicia. Ilustrado por Calros Silvar (2ª ed.). A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-96128-69-5.
↑ Conde Teira, M. A. (1999). "Nomes galegos para as aves ibéricas: lista completa e comentada" (PDF). Chioglossa (A Coruña) 1: 121–138. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 15 de marzo de 2016. Consultado o 28 de setembro de 2016.

[IUCN-1] BirdLife International (2013). "Anas acuta". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. Consultado o 26 de novembro de 2013.

[2] Penas Patiño, Xosé M.; Pedreira López, Carlos (setembro de 2004). Guía das aves de Galicia. Ilustrado por Calros Silvar (2ª ed.). A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-96128-69-5.

[3] Conde Teira, M. A. (1999). "Nomes galegos para as aves ibéricas: lista completa e comentada" (PDF). Chioglossa (A Coruña) 1: 121–138. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 15 de marzo de 2016. Consultado o 28 de setembro de 2016.

[2]

[3]

[1]