Nicolao II, papa

Nicolao II, papa
	;
Nome orixinal	(la) Nicolaus PP. II
Biografía
Nacemento	década de 990 ; Château de Chevron (Reino de Arles)
Morte	27 de xullo de 1061 (61/71 anos); Florencia (Sacro Imperio Romano Xermánico)
Causa da morte	malaria
Lugar de sepultura	Santa María del Fiore
155º Papa
	30 de xaneiro de 1059 – 27 de xullo de 1061 (Gregoriano) ; ← Estevo X – Alexandre II →
Roman Catholic Bishop of Florence (en)
	xaneiro de 1045 – – Giulio (pt) → ; Diocese: Roman Catholic Diocese of Florence (en)
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Lugar de traballo	Roma ; Estados Pontificios
Ocupación	sacerdote católico, escritor, bispo católico
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Novo Dicionario Enciclopédico, 1911-1916; Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Nicolao II, nado cara ao ano 990 e finado en Florencia o 27 de xullo de 1061 foi o papa n.º 155 da Igrexa católica de 1059 a 1061.

Biografía

Do papa Nicolao II, non coñecemos máis que o seu nome: Gérard, Gérald, Gherard, Gerardus, Giroldus ou Gerhard de Borgoña. Puidera que nacera entre 990 e 995, en Chevron, antiga cidade da rexión histórica de Savoia, e sería da familia dos Chevron Villette. Os antigos textos desígnano como Allobrox, Allobroge, natione Burgondio, sive Sabaudiensis (nación Borgoñoa ou savoiana); foi chamado tamén Gérard de Borgoña e mesmo Gerald de Lorraine.

Pontificado

No marco do que os historiadores chamaron a posteriori a reforma gregoriana, prohibe aos clérigos recibir unha igrexa das mans dun laico e obter cargas eclesiásticas con diñeiro (simonía). Tamén prohibe o nomeamento dos bispos sen a autorización papal. Ordenou a excomuñón dos sacerdotes casados que non repudiaran as súas esposas e prohibiu aos laicos participar en misas celebradas por eles.

Sínodo de Melfi

Baixo a influencia do frade Hildebrand, o futuro papa Gregorio VII, promulgou o 13 de abril de 1060, o decreto que poñía a elección do papa en só as mans do colexio dos cardeais, confirmando o sínodo de Melfi. Non obstante, o emperador gardaba o dereito de confirmar o candidato para o asento pontifical.

No ano 1059 convoca o sínodo de Melfi (no sur de Italia) que reúne os bispos italianos e determina a elección do Papa que será elixido de agora en diante polos cardeais. O resultado dese sínodo será confirmado polo decreto do 13 de abril de 1060. O papa Nicolao II foi a Italia do sur e recibiu os xuramentos de fidelidade dos príncipes normandos Ricardo I de Aversa e Robert Guiscard, a cambio da súa investidura e da súa fidelidade. O papa contaba co apoio normando para contrapesar a potencia do Imperio.

Primeiro Concilio de Latrán

No ano 1060, convocou o I Concilio de Latrán en Roma, e renovou a prohibición feita aos belixerantes de atacar os viaxeiros, os clérigos, os frades e os pobres.

Véxase tamén

Ligazóns externas

(en inglés) Nicolao II (The original catholic enciclopedia)

Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.