Lei de Ohm

A lei de Ohm, que recibe o nome do físico alemán Georg Simon Ohm, establece a proporcionalidade, a temperatura constante, entre a caída de potencial (V) entre os extremos dun condutor e a corrente eléctrica (I) que circula ao seu través, isto é

{\frac {V}{I}}=R

R é unha constante de proporcionalidade que vai depender da temperatura, e das características do condutor (material e dimensións). Recibe o nome de resistencia, e para comprender o seu significado pódese dicir que dá conta da dificultade que opón un condutor determinado ao paso das cargas (a corrente) para unha diferenza de potencial dada.

Descrición



Matematicamente: ${\frac {U}{R\cdot I}}=1$
Triángulo coa lei de Ohm.

Esta lei cúmprese nas denominadas resistencias óhmicas, ou tamén resistencias ideais. A maior parte dos materiais condutores en condicións non extremas exhiben un comportamento aproximadamente óhmico que permite o emprego desta lei sen maiores problemas. Un exemplo de que non se cumpre a lei atópase na deterioración do material que pode provocar un paso de corrente, repercutindo nunha variación da resistencia que rompe esta proporcionalidade.

Véxase tamén

Ligazóns externas

"Medida de resistencia a 4 hilos "Método Kelvin"" (en castelán).

Este artigo sobre física é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.