Lago Manicouagan

O lago Manicouagan (tamén coñecido como encoro Manicouagan) é un lago anular alimentado polas augas do río Manicouagan, no centro do Quebec (Canadá). No seu interior destaca unha grande illa circular coñecida como René-Levasseur, cuxo punto máis alto é o monte Babel. Tanto o lago como a illa son claramente visibles dende o espazo, razón pola que reciben o nome de "ollo de Quebec". O lago é accesible a través da estrada Quebec Route 389, que discorre xunto á beira oriental.

Lago Manicouagan

Tipo	encoro lago de cráter volcánico
Localización
País da cunca	Canadá
División administrativa	Manicouagan, Canadá (pt) e Caniapiscau, Canadá (pt)
Localización	Rivière-aux-Outardes (en)
51°07′38″N 68°44′50″O
Afluentes	Rivière Mouchalagane (en) ,Rivière Seignelay (en) ,Rivière Hart Jaune (en)
Efluente do lago	Rivière Manicouagan (en)
Conca hidrográfica	Manicouagan basin (en)
Represado por	Daniel-Johnson Dam (en)
Características
Altitude	359 m 346 m
Profundidade	máximo: 350 m Media: 85 m
Superficie	1.942 km²

Orixe

As augas do lago ocupan os restos dun antigo cráter de impacto, orixinado polo impacto dun asteroide de 5 km de diámetro, que escavou un cráter duns 100 km de diámetro orixinalmente. Na actualidade o diámetro do cráter reduciuse a 72 km debido á erosión e ós procesos sedimentarios, aínda que as súas dimensións convérteno no quinto cráter coñecido da Terra por tamaño. O Monte Babel interprétase como un cumio orixinado polo rebote do chan fundido tralo impacto.

As investigacións recentes demostraron que o cráter ten unha idade de 214 ± 1 millóns de anos. Xa que esta data é 12 ± 2; millóns de anos anterior ó final do Triásico, este impacto non puido ser a causa da extinción masiva do Triásico-Xurásico.

Proxecto hidroeléctrico

O tamaño do lago foi ampliado debido ás novas achegas de auga causadas por unha serie de presas (denominadas Manic 1 e Manic 2), un proxecto hidroeléctrico desenvolvido por Hydro-Québec, a entidade eléctrica provincial, durante a década dos 60. O complexo de presas é tamén denominado como Proxecto Manic-Outardes, debido a que recolle as augas dos ríos Manicouagan e Outardes.

O lago Manicouagan actúa como unha xigantesca batería hidráulica para Hydro-Québec. No momento álxido do frío invernal, o nivel superficial do lago é normalmente máis baixo, debido a que as turbinas están en funcionamento continuo e á súa máxima potencia para xerar o fluído eléctrico necesario para as calefaccións de toda a provincia. O nivel do lago tamén sofre descensos en períodos de extrema calor durante o verán, posto que durante esa estación Hydro-Québec vende enerxía eléctrica á rede eléctrica completa de Nova Inglaterra e mesmo a usuarios particulares dos Estados Unidos. O potencial eléctrico de todo o complexo é de 2.592 MW.