Julio Romero de Torres

Julio Romero de Torres, nado en Córdoba o 9 de novembro de 1874 e finado na mesma cidade o 10 de maio de 1930, foi un pintor español, membro da Real Academia de Córdoba e da Real Academia de Belas Artes de San Fernando.

Julio Romero de Torres

Biografía
Nacemento	9 de novembro de 1874 Córdoba, España
Morte	10 de maio de 1930 (55 anos) Córdoba, España
Lugar de sepultura	Cementerio de San Rafael
Actividade
Ocupación	pintor
Xénero artístico	Retrato
Movemento	Simbolismo
Obra
Obras destacables (1907) Our lady of Andalusia (en) (1929) La Fuensanta (pt) (1930) La chiquita piconera (en)
Familia
Cónxuxe	Francisca Pellicer López
Fillos	Rafael Romero de Torres Pellicer
Pai	Rafael Romero Barros
Irmáns	Rafael Romero de Torres Enrique Romero de Torres María de los Ángeles Romero de Torres
Sinatura

Biografía

Infancia

Fillo do tamén pintor Rafael Romero Barros, director do Museo de Belas Artes de Córdoba, comezou a súa aprendizaxe ás ordes do seu pai na Escola de Belas Artes de Córdoba á idade de 10 anos. Grazas ao seu afán por aprender, viviu intensamente a vida cultural cordobesa de finais do século XIX e coñeceu xa desde moi novo todos os movementos artísticos dominantes desa época.

A época das Exposicións Nacionais

Os problemas familiares, a partir da morte do pai en 1895, obrigáronlle a el e aos seus irmáns, que acabaron retornando a Córdoba, a apoiarse economicamente de maneira mutua. Na casa anexa ao Museo viviron varios dos seus irmáns, até que morreron tamén moi novos Rafael e Enrique, os fillos destes e algunha das viúvas. Para contribuír á economía familiar e conseguir unha certa relevancia artística, Julio Romero de Torres, participou intensamente en todos os acontecementos artísticos da súa cidade e mesmo da España da súa época como eran as Exposicións Nacionais de Belas Artes.

Así, xa no ano 1895 participou na Exposición Nacional de Madrid, onde recibiu un nomeamento honorífico. Tamén participou nas edicións de 1899 e de 1904, nas que recibiu o terceiro premio. Nesa época iniciou a súa experiencia docente na Escola de Belas Artes de Córdoba e, posteriormente, na de Artes Industriais. En 1906, o xurado da Exposición Nacional de Belas Artes rexeitou o seu cadro Vividoras del Amor, o cal provocou que a sala onde se expuñan as obras rexeitadas fose máis visitada que as salas oficiais da exposición. Ese mesmo ano realizou viaxes por toda Italia, Francia, Inglaterra e os Países Baixos.

En 1907 concorreu en Madrid, xunto cos pintores de máis sona da época, na exposición dos independentes no Círculo de Belas Artes. Pouco despois obtivo a súa primeira medalla de ouro na Exposición Nacional do ano 1908, co seu cadro Musa gitana. Tamén recibiu o primeiro premio na Exposición de Barcelona de 1911, con El Retablo del Amor, e dous anos despois na Internacional de Múnic. Na Exposición Nacional de 1912, cando Romero de Torres aspiraba á medalla de honra, a súa obra non foi recoñecida, o que motivou que os seus admiradores lle outorgasen unha medalla de ouro cicelada polo escultor Julio Antonio. Cando os seus cadros tampouco foron premiados na Exposición de 1915 coa medalla de honra, decidiu retirarse definitivamente das Exposicións Nacionais.

Madureza

En 1916 converteuse en catedrático de Vestidura na Escola de Belas Artes de Madrid, e instalouse definitivamente nesa cidade, onde estableceu amizade, entre outros, co escultor galego Francisco Asorey e co pintor compostelán Juan Luis. A partir de aquí, a súa obra comezou a representar o pavillón español de diversos certames internacionais, convocados en cidades como París ou Londres, entre outras. Porén, o momento do grande éxito produciríase en Bos Aires, no ano 1922. No mes de agosto, Julio Romero de Torres viaxou á República Arxentina na compaña do seu irmán Enrique, e os derradeiros días dese mesmo mes inaugurouse a súa exposición, cun catálogo prologado cun texto de Ramón María del Valle-Inclán. A mostra constituíu un éxito sen precedentes. Tamén exhibiu a súa obra na Exposición Iberoamericana de Sevilla no ano 1929 e en múltiples exposicións individuais en España e no estranxeiro. A principios de 1930, Julio Romero de Torres, esgotado polo exceso de traballo e afectado por unha doenza hepática, volveu á súa Córdoba natal para tratar de recuperarse. No seu estudio da praza de El Potro realizou entre os meses de xaneiro e febreiro a que sería a súa derradeira obra e máis popularmente coñecida, La chiquita piconera.

Billete español de 100 pesetas de 1953, en cuxo anverso se amosa o retrato do autor e no reverso unha das súas obras.

El 10 de maio de 1930 morría Julio Romero de Torres na súa casa de Córdoba, feito que commocionou toda a cidade. As manifestacións de dó xeral que produciu a súa morte, nas que participaron masivamente desde as clases traballadoras máis humildes ata a aristocracia cordobesa, evidenciaron a immensa popularidade do pintor.

As súas obras

Fachada do Museo Julio Romero de Torres, en Córdoba.

En 1890 pintou a que sería a súa primeira obra coñecida: La huerta de los Morales.

O groso da súa obra atópase en Córdoba no Museo Julio Romero de Torres, onde se pode admirar o amplo repertorio de cadros que foron doados pola súa familia e por coleccionistas privados, ou comprados polo Concello. Entre as obras máis salientables deste mestre figuran Naranjas y limones, Amor místico y amor profano, Poema de Córdoba, Marta y María, La saeta, Cante hondo, La consagración de la copla, Carmen e, por suposto, La chiquita piconera ou El retablo del amor.

Outras obras, como La buenaventura, Feria de Córdoba ou La Monja, poden contemplarse no Museo Carmen Thyssen de Málaga.

Características da súa obra

Como escribe no seu ensaio Francisco Zueras Torrens, as características principais da súa obra están repletas de contido e profuso estudo de cada elemento presente no cadro. Así, estas pódense resumir en:

• Simbolismo.
• Precisión de forma e debuxo.
• Luz suave en roupaxes e carnes.
• Estraña luz de escenarios.
• Poética artificiosidade de escenarios.
• Dominio da morbidez.
• Capacidade enorme para representar a figura humana.
• Paisaxes que reforzan o simbolismo.
• Paisaxes onde a realidade se converte en alegoría.
• Paisaxes listas para seren degustadas pola alma "sen se deter na superficie coriácea das cousas.
• Paisaxes desmaterializadas para a súa derradeira vivencia co espectador.

Galería

• 
  El pecado, 1913
• 
  Venus da poesía, 1913
• 
  Familia Basabe, 1919
• 
  Encendiendo la mecha, 1924
• 
  Consultando el sino, 1926
• 
  La Fuensanta, 1929
• 
  Escopeta de caza, 1929
• 
  La chiquita piconera, 1930

Véxase tamén

Bibliografía

• Báez, José María (febreiro 2022). Art Duomo Global, ed. "La pintura en el jardín con senderos que se bifurcan". Descubrir el Arte (Madrid). XXIII (276): 24–32. ISSN 1578-9047. 
• García de la Torre, Fuensanta. Julio Romero de Torres. Arco Libros, 2008. ISBN 9788476357194
• VV.AA. Julio Romero de Torres: símbolo, materia y obsesión. TF Editores, 2015. ISBN 9788489162037
• Calvo Serraller, Francisco, "La hora de iluminar lo negro: tientos sobre Julio Romero de ­Torres", Julio Romero de Torres (1874-1930). Catálogo de exposición. Madrid, Fundación Cultural Mapfre vida, 1993.
• Zueras Torrent, Francisco, Julio Romero de Torres, su vida y su mundo, Córdoba, Ayuntamiento, Delegación de Cultura, 1974.

Ligazóns externas

• Obras de Julio Romero de Torres no Museo Nacional de Arte Reina Sofía.
• Obras de Julio Romero de Torres no Museo Carmen Thyssen de Málaga.
• Visita virtual. Museo Julio Romero de Torres. Málaga.