A gutación[1] é a exsudación de gotas de zume de xilema nas puntas ou bordos das follas dalgunhas plantas vasculares, como as gramíneas, e unha serie de fungos, que non son plantas pero que antes eran categorizadas como tales e estudadas como parte da botánica. Guttación (do latín gutta "gota") non debe confundirse co orballo, que se condensa do aire húmido e na superficie da planta ou do fungo e non se orixina no seu interior. Tampouco é o mesmo que a transpiración, que libera vapor. A gutación xeralmente ocorre pola noite.

Gutación en Equisetum sp.

Os hidatodos, que probablemente evolucionaron a partir de estomas e extremos de feixes vasculares modificados, están conectados ao sistema vascular da planta por un feixe vascular. A liberación de auga líquida nos puntos máis altos da planta durante a gutación contribúe ao ascenso do zume bruto polo xilema da planta.

Proceso

editar
 
Gotas de gutación carmesí sobre o fungo dos dentes, Hydnellum peckii
 
Gutación nunha folla de amorodo
 
Gutación nunha planta de oración (Calathea)

Pola noite, a transpiración vexetal normalmente non ocorre, porque a maioría das plantas teñen os estomas pechados. Cando hai un alto nivel de humidade do chan, a auga entrará nas raíces das plantas, porque o potencial hídrico das raíces é menor que na solución do solo. A auga acumularase na planta, creando unha lixeira presión na raíz . A presión da raíz obriga a que algo de auga exuda a través de estruturas especiais de punta ou bordo da folla, hidatodos ou glándulas de auga, formando gotas. A presión da raíz proporciona o impulso para este fluxo, en lugar de atraer a transpiración. A gutación é máis perceptíbel cando se suprime a transpiración e a humidade relativa é alta, como durante a noite.

A formación de gutación nos fungos é importante para a identificación visual, pero descoñécese o proceso que a causa. Con todo, debido á súa asociación a etapas de crecemento rápido no ciclo vital dos fungos, formulouse a hipótese de que durante o metabolismo rápido se exuda o exceso de auga producida pola respiración.[2]

Contido químico

editar

O fluído de gutación pode conter unha variedade de compostos orgánicos e inorgánicos, principalmente azucres e potasio.[3] Ao secar, queda unha cortiza ou costra branca na superficie da folla.

Girolami et al. (2005) descubriron que as gotas de gutación das plantas de millo xerminadas a partir de sementes recubertas de neonicotinoides poderían conter cantidades de insecticida constantemente superiores a 10 mg/L e até 200 mg/L para o neonicotinoide imidacloprid. As concentracións tan altas están próximas ás dos ingredientes activos aplicados en pulverizacións de campo para o control de pragas e ás veces mesmo superiores. Descubriuse que cando as abellas consomen gotas de gutación recollidas de plantas cultivadas a partir de sementes recubertas de neonicotinoides, morren en poucos minutos.[4] Este fenómeno pode ser un factor na morte de abellas e, en consecuencia, no trastorno do colapso das colonias (véxase tamén pesticidas na apicultura)

Niveis de nitróxeno

editar

Se aparecen altos niveis de nitróxeno no fluído, é un sinal de queimadura de fertilizantes.[Cómpre referencia]

  1. "gutación". aplicacions.usc.es; bUSCatermos. Consultado o 2023-06-12. 
  2. Parmasto, Erast, Voitk, Andrus (2010). "Why do mushrooms weep?". FUNGI 3. 
  3. "Composition of Guttation Fluid from Rye, Wheat, and Barley Seedlings". academic.oup.com. PMC 1086351. PMID 16656266. doi:10.1104/pp.41.3.373. Consultado o 2023-06-12. 
  4. "Translocation of Neonicotinoid Insecticides From Coated Seeds to Seedling Guttation Drops: A Novel Way of Intoxication for Bees". academic.oup.com (en inglés). doi:10.1603/029.102.0511. Consultado o 2023-06-12. 

Véxase tamén

editar

 
 Este artigo sobre bioloxía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.