Gran Premio do Reino Unido de 1983
O Gran Premio do Reino Unido de 1983 (oficialmente o XXXVI Marlboro British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1983 no circuíto de Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Inglaterra. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1983, disputada sobre 67 voltas.
| ||
| Nome oficial | XXXVI Marlboro British Grand Prix  | |
|---|---|---|
| Tipo | Gran Premio do Reino Unido | |
| Deporte | automobilismo | |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1983 | |
| Distancia do evento | 67 | |
| Localización e Datas | ||
| Localización | Circuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167 | |
| Lonxitude | 5,891 km | |
| País | Reino Unido | |
| Data | 16 de xullo de 1983 | |
| Competición | ||
| Primeiro posto | Alain Prost | |
| Pole position | René Arnoux | |
| Volta máis rápida | Alain Prost | |
Resumo da carreira
editarA cualificación viu aos Ferrari copando a primeira fila con René Arnoux que bateu a Patrick Tambay por máis de 0,6 segundos. O líder do campionato Alain Prost co Renault foi terceiro, con Elio de Angelis co Lotus xunto a el na segunda fila. Os dous Brabham formaron a terceira fila con Riccardo Patrese diante de Nelson Piquet, mentres que na cuarta fila estaban Eddie Cheever no segundo Renault e Manfred Winkelhock no ATS. Completando os dez primeiros estaban Andrea de Cesaris no Alfa Romeo e Derek Warwick no Toleman. Máis abaixo na grella, o equipo Spirit co seu Honda con motor turbo fixo un impresionante debut con Stefan Johansson décimo cuarto clasificado, por diante de ambos McLarens e só un posto por detrás do vixente Campión do Mundo Keke Rosberg no Williams.
Ao comezo da carreira, Tambay superou a Arnoux, mentres que de Angelis retirouse pronto co turbo roto. O motor de Cheever fallou dúas voltas máis tarde, mentres que Johansson retirouse na volta 5 con problemas no sistema de combustible. Cando o turbo de Patrese rompeu na volta 9, Piquet quedou no cuarto lugar detrás dos Ferrari e Prost, con de Cesaris quinto e Winkelhock sexto. Prost superou a Arnoux na volta 14, seguido de Piquet cinco voltas máis tarde. Logo, na volta 20, Prost pasou a Tambay e púxose líder, Piquet situouse segundo na volta 31. Nas últimas etapas da carreira, o motor de Winkelhock fallou e de Cesaris caeu detrás do seu compañeiro Mauro Baldi, mentres que Nigel Mansell, que cualificara 18º no segundo Lotus, fixo unha gran remontada, e pasou a Arnoux na volta 48 para poñerse 4º. Na bandeira a cadros, Prost estaba 19 segundos por diante de Piquet con Tambay, Mansell, Arnoux e Niki Lauda completando os seis primeiros.
No campionato de pilotos, Prost duplicou a súa vantaxe sobre Piquet a seis puntos, con Tambay dous puntos máis atrás. Renault logrou o liderado absoluto do Campionato de Construtores, tres puntos por diante de Ferrari.
Clasificación
editarCualificación
editar| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 28 |  René Arnoux
|
Ferrari | 1:10.436 | 1:09.462 | — |
| 2 | 27 | Patrick Tambay
|
Ferrari | 1:10.874 | 1:10.104 | 0.642 |
| 3 | 15 | Alain Prost
|
Renault | 1:10.170 | 1:10.808 | 0.708 |
| 4 | 11 |  Elio de Angelis
|
Lotus-Renault | 1:10.771 | 1:11.114 | 1.309 |
| 5 | 6 | Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 1:11.246 | 1:10.881 | 1.419 |
| 6 | 5 |  Nelson Piquet
|
Brabham-BMW | 1:11.098 | 1:10.933 | 1.471 |
| 7 | 16 |  Eddie Cheever
|
Renault | 1:11.055 | 1:11.520 | 1.593 |
| 8 | 9 |  Manfred Winkelhock
|
ATS-BMW | 1:13.493 | 1:11.687 | 2.225 |
| 9 | 22 | Andrea de Cesaris
|
Alfa Romeo | 1:13.163 | 1:12.150 | 2.688 |
| 10 | 35 |  Derek Warwick
|
Toleman-Hart | 1:12.528 | 1:12.541 | 3.066 |
| 11 | 23 | Mauro Baldi
|
Alfa Romeo | 1:14.006 | 1:12.860 | 3.398 |
| 12 | 36 | Bruno Giacomelli
|
Toleman-Hart | 1:13.792 | 1:13.422 | 3.960 |
| 13 | 1 |  Keke Rosberg
|
Williams-Ford | 1:13.755 | — | 4.293 |
| 14 | 40 |  Stefan Johansson
|
Spirit-Honda | 1:15.535 | 1:13.962 | 4.500 |
| 15 | 8 |  Niki Lauda
|
McLaren-Ford | 1:14.267 | 1:15.118 | 4.805 |
| 16 | 3 | Michele Alboreto
|
Tyrrell-Ford | 1:14.651 | 1:14.970 | 5.189 |
| 17 | 30 |  Thierry Boutsen
|
Arrows-Ford | 1:14.964 | 1:15.686 | 5.502 |
| 18 | 12 | Nigel Mansell
|
Lotus-Renault | 1:16.377 | 1:15.133 | 5.671 |
| 19 | 29 |  Marc Surer
|
Arrows-Ford | 1:15.135 | 1:15.350 | 5.673 |
| 20 | 2 | Jacques Laffite
|
Williams-Ford | 1:15.234 | 1:16.762 | 5.772 |
| 21 | 33 |  Roberto Guerrero
|
Theodore-Ford | 1:15.441 | 1:15.317 | 5.855 |
| 22 | 26 | Raul Boesel
|
Ligier-Ford | 1:15.386 | 1:16.134 | 5.924 |
| 23 | 4 | Danny Sullivan
|
Tyrrell-Ford | 1:15.449 | 1:16.347 | 5.987 |
| 24 | 7 | John Watson
|
McLaren-Ford | 1:15.609 | 1:16.091 | 6.147 |
| 25 | 25 | Jean-Pierre Jarier
|
Ligier-Ford | 1:15.383† | 1:15.767 | 6.305 |
| 26 | 32 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Alfa Romeo | 1:17.162 | 1:16.544 | 7.082 |
| 27 | 34 |  Johnny Cecotto
|
Theodore-Ford | 1:16.714 | 1:16.786 | 7.252 |
| 28 | 31 | Corrado Fabi
|
Osella-Alfa Romeo | 1:20.400 | 1:17.863 | 8.132 |
| 29 | 17 | Kenny Acheson
|
RAM-Ford | 1:19.267 | 1:18.103 | 8.641 |
Fonte:[1]
| ||||||
- † — Tempo anulado.
Carreira
editarPosicións logo da carreira
editar
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio do Canadá de 1983 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1983 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1983 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1982 |
Gran Premio do Reino Unido | Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1984 |
Notas
editarA menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Arquivado dende o orixinal o 21 de outubro de 2014. Consultado o 2007-06-17.
- ↑ Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 174. ISBN 0-905138-25-2.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio do Reino Unido de 1983  |
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |