Gran Premio de México de 1991
O Gran Premio de México de 1991 de Fórmula 1 celebrouse na Cidade de México o 16 de xuño de 1991. A carreira, foi a sexta da Fórmula Un de 1991. Foi o 15º Gran Premio de México e o sexto desde o regreso ao calendario do Mundial do Autódromo Irmáns Rodríguez, logo da súa renovación. Celebrouse sobre 69 voltas ao circuíto de catro quilómetros por unha distancia de carreira de 305 quilómetros. Ata 2017 é a carreira de F1 máis recente en ofrecer un vehículo propulsado por Porsche.
| Tipo | Gran Premio de México  |
|---|---|
| Deporte | automobilismo |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991 |
| Distancia do evento | 69 |
| Localización e Datas | |
| Localización | Autódromo Hermanos Rodríguez (Iztacalco (pt)  ) 19°24′15″N 99°05′19″O / 19.404197222222, -99.088747222222 |
| Lonxitude | 4,304 km |
| País | México |
| Data | 16 de xuño de 1991 |
| Competición | |
| Primeiro posto | Riccardo Patrese |
| Pole position | Riccardo Patrese |
| Volta máis rápida | Nigel Mansell |
Informe
editarNo período previo á carreira, Tyrrell perdera ao talentoso deseñador Harvey Postlethwaite que marchara para o equipo deportivo de Mercedes-Benz. Mentres tanto, Ayrton Senna resultara ferido nun incidente de moto acuática, pero tamén sufriu un grande accidente na curva de alta velocidade Peraltada durante a cualificación (na que o auto envorcou e aterrou boca abaixo) pero afortunadamente saíu indemne.
Por segunda carreira consecutiva, o equipo Williams encheu a primeira fila con Riccardo Patrese diante de Nigel Mansell. Senna recuperouse do seu dramático accidente o venres para tomar o terceiro lugar o sábado, con Jean Alesi en cuarto lugar para Ferrari. O compañeiro de equipo de Senna en McLaren Gerhard Berger foi quinto por diante do Benetton de Nelson Piquet, o gañador da carreira anterior en Canadá. O top ten completouse con Alain Prost no segundo Ferrari, Stefano Modena no Tyrrell, Roberto Moreno no segundo Benetton e un notable, Olivier Grouillard no Fondmetal. Os últimos sete condutores estaban separados por pouco máis de 0´3 segundos.
A carreira real necesitou tres intentos para poñerse en marcha: a primeira saída abortouse cando un xefe de bombeiros pensou que ollara un incendio na parte posterior do Dallara de JJ Lehto e saltou á pista, mentres Grouillard calou o coche na segunda saída e foi relegado á parte posterior da grella.
No terceiro comezo, Patrese fixo unha mala saída e caeu ao cuarto lugar detrás de Mansell, Alesi e Senna. Senna rapidamente superou a Alesi, mentres que máis atrás, Piquet e Prost caeron detrás de Modena e Prost tamén quedou detrás do Jordan de Andrea de Cesaris. Mentres tanto, Berger sufriu a súa terceira retirada anticipada consecutiva cando o seu motor estalou na volta 5, e o aceite resultante provocou que Pierluigi Martini trompease no seu Minardi. Patrese comezou a súa recuperación superando a Alesi e logo superando a Senna na curva 1, poñéndoo en segundo lugar detrás de Mansell. Na volta 15, Patrese superou ao seu compañeiro de equipo, que estaba tendo problemas de sobrequecemento do motor, polo liderado. Mansell caeu cara a Senna, Piquet, de Cesaris, Moreno e Alesi (que trompeara), pero finalmente as preocupacións desvanecéronse e o inglés afastouse novamente. Alesi superou a Moreno e de Cesaris polo quinto, só porque o seu embrague fallou na volta 43, o seu compañeiro de equipo Prost retirouse na volta 17 cunha falla do alternador. A carreira de Piquet terminou na volta 45 cunha roda rota, e cando Moreno tivo unha parada en boxes, Bertrand Gachot atopouse quinto no segundo Jordan, antes de trompear.
Patrese finalmente terminou 1.3 segundos por diante de Mansell, con Senna case un minuto máis atrás. De Cesaris mantívose no cuarto lugar despois de que o seu acelerador fallou na última volta e empuxou o seu auto á meta, os comisarios decidiron que non rompera as regras ao comezar a empuxar despois de que a carreira terminara. Moreno recuperouse da súa errada parada en pits para tomar o quinto lugar, mentres que o Larrousse de Éric Bernard finalizou sexto, o último punto anotado por un chasis fabricado por Lola Cars.
Clasificación
editarCualificación Previa
editar| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 22 |  JJ Lehto
|
Dallara-Judd | 1:28.381 | — |
| 2 | 14 |  Olivier Grouillard
|
Fondmetal-Ford | 1:28.959 | 0.578 |
| 3 | 33 |  Andrea de Cesaris
|
Jordan-Ford | 1:29.545 | 1.164 |
| 4 | 32 |  Bertrand Gachot
|
Jordan-Ford | 1:30.599 | 2.218 |
| 5 | 35 | Eric van de Poele
|
Lambo-Lamborghini | 1:30.655 | 2.274 |
| 6 | 31 |  Pedro Chaves
|
Coloni-Ford | 1:37.144 | 8.763 |
| 7 | 21 | Emanuele Pirro
|
Dallara-Judd | 1:40.164 | 11.783 |
| 8 | 34 | Nicola Larini
|
Lambo-Lamborghini | Descalificado |
Cualificación
editar| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 6 | Riccardo Patrese
|
Williams-Renault | 1:16.696 | 1:17.192 | |
| 2 | 5 |  Nigel Mansell
|
Williams-Renault | 1:16.978 | 1:18.346 | 0.282 |
| 3 | 1 |  Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:17.264 | 1:18.711 | 0.568 |
| 4 | 28 | Jean Alesi
|
Ferrari | 1:18.129 | 1:19.581 | 1.433 |
| 5 | 2 |  Gerhard Berger
|
McLaren-Honda | 1:18.156 | 1:18.980 | 1.460 |
| 6 | 20 | Nelson Piquet
|
Benetton-Ford | 1:18.168 | 1:19.117 | 1.472 |
| 7 | 27 | Alain Prost
|
Ferrari | 1:18.183 | 1:20.778 | 1.487 |
| 8 | 4 | Stefano Modena
|
Tyrrell-Honda | 1:18.911 | 1:18.216 | 1.520 |
| 9 | 19 | Roberto Moreno
|
Benetton-Ford | 1:18.589 | 1:18.375 | 1.679 |
| 10 | 14 | Olivier Grouillard
|
Fondmetal-Ford | 1:18.453 | 1:29.560 | 1.757 |
| 11 | 33 | Andrea de Cesaris
|
Jordan-Ford | 1:20.053 | 1:18.935 | 2.239 |
| 12 | 8 | Mark Blundell
|
Brabham-Yamaha | 1:19.064 | 49:28.503 | 2.368 |
| 13 | 3 |  Satoru Nakajima
|
Tyrrell-Honda | 1:19.971 | 1:19.092 | 2.396 |
| 14 | 25 | Thierry Boutsen
|
Ligier-Lamborghini | 1:20.978 | 1:19.201 | 2.505 |
| 15 | 23 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Ferrari | 1:19.215 | 1:19.878 | 2.519 |
| 16 | 22 | JJ Lehto
|
Dallara-Judd | 1:19.291 | 1:20.029 | 2.595 |
| 17 | 7 | Martin Brundle
|
Brabham-Yamaha | 1:20.378 | 1:19.647 | 2.951 |
| 18 | 29 | Éric Bernard
|
Lola-Ford | 1:20.442 | 1:19.785 | 3.089 |
| 19 | 30 | Aguri Suzuki
|
Lola-Ford | 1:21.737 | 1:20.049 | 3.353 |
| 20 | 32 | Bertrand Gachot
|
Jordan-Ford | 1:20.050 | 1:20.551 | 3.354 |
| 21 | 15 | Maurício Gugelmin
|
Leyton House-Ilmor | 1:20.200 | 1:20.535 | 3.504 |
| 22 | 16 | Ivan Capelli
|
Leyton House-Ilmor | 1:20.252 | 1:21.053 | 3.556 |
| 23 | 24 | Gianni Morbidelli
|
Minardi-Ferrari | 1:21.257 | 1:20.322 | 3.626 |
| 24 | 11 | Mika Häkkinen
|
Lotus-Judd | 1:20.823 | 1:22.072 | 4.127 |
| 25 | 12 | Johnny Herbert
|
Lotus-Judd | 1:20.830 | 1:22.964 | 4.134 |
| 26 | 9 | Michele Alboreto
|
Footwork-Porsche | 1:21.429 | 1:21.178 | 4.482 |
| 27 | 26 | Érik Comas
|
Ligier-Lamborghini | 1:21.737 | 1:21.225 | 4.529 |
| 28 | 17 | Gabriele Tarquini
|
AGS-Ford | 1:22.258 | 1:22.398 | 5.562 |
| 29 | 10 |  Stefan Johansson
|
Footwork-Porsche | 1:22.938 | 1:22.598 | 5.902 |
| 30 | 18 | Fabrizio Barbazza
|
AGS-Ford | 1:22.899 | 1:23.920 | 6.203 |
Carreira
editarPosicións logo da carreira
editar
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos de ambos grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio do Canadá de 1991 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1991 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Francia de 1991 |
| Carreira anterior: Gran Premio de México de 1990 |
Gran Premio de México | Carreira seguinte: Gran Premio de México de 1992 |
Referencias
editar- ↑ "1991 Mexican Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015.
Véxase tamén
editarLigazóns externas
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de México de 1991 |
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |