Gran Premio de México de 1987

O Gran Premio de México de 1987 de Fórmula 1 celebrouse na Cidade de México o 18 de outubro de 1987. A carreira, que foi a décimo cuarta da Fórmula Un de 1987. Foi o 11º Gran Premio de México e o segundo desde o regreso ao calendario do Mundial do Autódromo Irmáns Rodríguez, logo da súa renovación.

Gran Premio de México de 1987

Nome oficial	Mexican Grand Prix
Tipo	Gran Premio de México
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987
Distancia do evento	63
Localización  e  Datas
Localización	Autódromo Hermanos Rodríguez (Iztacalco (pt) ) 19°24′15″N 99°05′19″O
Lonxitude	4,304 km
País	México
Data	18 de outubro de 1987
Competición
Primeiro posto	Nigel Mansell
Pole position	Nigel Mansell
Volta máis rápida	Nelson Piquet

Resumo

A carreira disputouse durante un total de 63 voltas ao circuíto de catro quilómetros para unha distancia de carreira de 279 quilómetros. A carreira dividiuse involuntariamente en dúas partes logo de que o piloto británico Derek Warwick chocara fortemente co seu Arrows A10 a gran velocidade na saída da curva Peraltada na volta 31. Os resultados das primeiras 30 voltas combináronse cos resultados da segunda carreira de 33 voltas para crear un resultado combinado.

A carreira foi gañada polo piloto británico Nigel Mansell pilotando un Williams FW11B. O tempo combinado de Mansell sobre as 63 voltas foi 26 segundos máis rápido que o seu compañeiro de equipo, o brasileiro e eventual campión do mundo de 1987, Nelson Piquet. Piquet en realidade foi o primeiro en chegar ao final da segunda manga, pero a vantaxe de Mansell sobre Piquet no momento do accidente de Warwick era substancialmente maior. Piquet atrasouse logo dunha colisión con Alain Prost (McLaren MP4/3) ao principio da carreira.

Foi a sexta e última vitoria nun Gran Premio de Mansell durante a tempada de 1987. Riccardo Patrese terminou en terceiro lugar pilotando un Brabham BT56. Foi o mellor resultado de Patrese desde que terminara terceiro no Gran Premio de Italia de 1984. Foi o segundo podio do ano para Brabham. Brabham só lograría outro podio antes da súa retirada en 1992.

O desgaste afectou fortemente á carreira e só quince coches tomaron a segunda saída da carreira. Ao final sobreviviron nove. O coches de aspiración natural do Jim Clark Trophy metéronse nos puntos con Philippe Alliot (Lola LC87) logrando o seu terceiro resultado top seis da tempada.

A vitoria de Mansell permitiulle achegarse a doce puntos do líder do campionato, o seu compañeiro de equipo. A falta de dúas carreiras, só os dous pilotos de Williams tiñan suficientes puntos para gañar o campionato.

Clasificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	63	1:26:24.207	1	9
2	6	Nelson Piquet	Williams-Honda	63	26.176	3	6
3	7	Riccardo Patrese	Brabham-BMW	63	1:26.879	8	4
4	18	Eddie Cheever	Arrows-Megatron	63	1:41.352	12	3
5	19	Teo Fabi	Benetton-Ford	61	2 voltas	6	2
6 (1)	30	Philippe Alliot	Lola-Ford	60	3 voltas	24	1
7 (2)	3	Jonathan Palmer	Tyrrell-Ford	60	3 voltas	22
8 (3)	4	Philippe Streiff	Tyrrell-Ford	60	3 voltas	25
9 (4)	29	Yannick Dalmas	Lola-Ford	59	4 voltas	23
Ret	12	Ayrton Senna	Lotus-Honda	54	Embrague	7
Ret	16	Ivan Capelli	March-Ford	51	Fuga auga	20
Ret	21	Alex Caffi	Osella-Alfa Romeo	50	Motor	26
Ret	26	Piercarlo Ghinzani	Ligier-Megatron	43	Fuaga auga	21
Ret	23	Adrián Campos	Minardi-Motori Moderni	32	Transmisión	19
Ret	25	René Arnoux	Ligier-Megatron	29	Temperatura	18
Ret	17	Derek Warwick	Arrows-Megatron	26	Accidente	11
Ret	8	Andrea de Cesaris	Brabham-BMW	22	Accidente	10
Ret	28	Gerhard Berger	Ferrari	20	Turbo	2
Ret	20	Thierry Boutsen	Benetton-Ford	15	Eléctrico	4
Ret	24	Alessandro Nannini	Minardi-Motori Moderni	13	Turbo	14
Ret	27	Michele Alboreto	Ferrari	12	Motor	9
Ret	9	Martin Brundle	Zakspeed	3	Turbo	13
Ret	2	Stefan Johansson	McLaren-TAG	1	Colisión	15
Ret	11	Satoru Nakajima	Lotus-Honda	1	Colisión	16
Ret	10	Christian Danner	Zakspeed	1	Colisión	17
Ret	1	Alain Prost	McLaren-TAG	0	Colisión	5
Source:

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de piloto

Pos	Piloto	Puntos
1	Nelson Piquet	73 (76)
2	Nigel Mansell	61
3	Ayrton Senna	51
4	Alain Prost	46
5	Stefan Johansson	26

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Williams-Honda	137
2	McLaren-TAG	72
3	Lotus-Honda	57
4	Ferrari	26
5	Benetton-Ford	22

Clasificación Trofeo Jim Clark

Pos	Piloto	Puntos
1	Jonathan Palmer	77
2	Philippe Streiff	68
3	Philippe Alliot	43
4	Ivan Capelli	38
5	Pascal Fabre	35

Clasificación Trofeo Colin Chapman

Pos	Construtor	Puntos
1	Tyrrell-Ford	145
2	Lola-Ford	43
3	March-Ford	38
4	AGS-Ford	35

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos nos catro grupos de clasificación.

Notas

• Os números entre parénteses refírense ás posicións dos participantes con motores normalmente aspirados que competían polo Jim Clark Trophy.

Carreira anterior: Gran Premio de España de 1987	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1987	Carreira seguinte: Gran Premio do Xapón de 1987
Carreira anterior: Gran Premio de México de 1986	Gran Premio de México	Carreira seguinte: Gran Premio de México de 1988

Véxase tamén