Giovanna Amati
Giovanna Amati (pronuncia en italiano: /dʒoˈvanna ɑ.mɑ.ti/), nada en Roma o 20 de xullo de 1959,[1] é unha expiloto profesional de carreiras italiana. É a última piloto feminina en participar no Campionato Mundial de Fórmula 1.[2]
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 20 de xullo de 1959  (65 anos)Roma, Italia |
| Actividade | |
| Ocupación | piloto de automobilismo, piloto de carreiras, piloto de Fórmula Un |
| Nacionalidade deportiva | Italia |
| Deporte | automobilismo |
| Familia | |
| Pais | Giovanni Amati e Anna Maria Pancani |
Criada nunha contorna adiñeirada, a Amati secuestrárona en 1978 antes de ser liberada cun rescate de 800 millóns de liras. Comezou a súa carreira na Fórmula Abarth antes de pasar á Fórmula Tres na tempada 1985-86. Unha participación na Fórmula 3000 en 1987 trouxo pouco éxito, pero ao ano seguinte, Amati mellorou as súas actuacións. Mudouse ao Xapón en 1989 pero aínda non tivo éxito. De regreso a Europa en 1990 tivo mellores resultados que continuaron en 1991. En 1992, Amati converteuse na quinta muller que pilotou na Fórmula 1 cando asinou con Brabham.[3][4]
Traxectoria
editarÉ filla da actriz Anna Maria Pancani e un industrial do cine Giovanni Amati, eran ricos. Amati tivo unha atractiva infancia. Comprou unha motocicleta Honda cando tiña 15 anos, logrando escondela dos seus pais durante dous anos.
Secuestro
editarSecuestrárona o 12 de febreiro de 1978 tres gángsters dun grupo dirixido por Jean Daniel Nieto, quen presuntamente a violou e logo namorouse.[5]
A Amati sacárona dun automóbil no que estaba sentada preto da vila dos seus pais e levárona nunha camioneta. Os seus captores levárona a unha casa situada preto da casa dos seus pais, pero a trasladaron cando a policía comezou a busca de Amati.[6] Encerrárona nunha gaiola de madeira durante 75 días e sufriu abusos físicos e mentais, pero Nieto consolouna. Amati liberárona cun rescate de 800 millóns de liras (933.000 $ dólares en 1978) o 27 de abril utilizando recibos de billeteira para a película A guerra das galaxias[7] e a súa nai vendeu algunhas das súas xoias e conseguiu os aforros dos seus empregados para pagar o rescate. Os maxistrados ordenaran que todos os activos pertencentes á familia Amati conxeláranse para evitar o pago.[8]
Nieto, cidadán francés, foi arrestado logo dunha reunión coa ex secuestrada. Cando foi liberada, os xornais publicaron historias que detallaban a forte relación emocional entre Nieto e Amati.[9] Sentenciárono a 18 anos de prisión. Nieto escapou de prisión en 1989 e permaneceu prófugo ata que foi arrestado en abril de 2010.[10]
Carreira
editarInicios
editarPara aumentar as súas habilidades co fin de preparala para o automobilismo, Amati asistiu a unha escola de automobilismo co seu amigo, Elio de Angelis. Comezou a competir profesionalmente na serie de Fórmula Abarth en 1981, gañando varias veces nos seguintes catro anos antes de pasar á Fórmula Tres italiana en 1985-86, novamente logrou algunhas vitorias. En 1987 subira a carreiras de Fórmula 3000 tres veces, pero só clasificouse para unha carreira en Donington.[11] Amati competiu na F3000 en 1988 con Lola e logrou dúas décimas posicións en Monza e Xerez. En Xerez, terminou detrás dos futuros pilotos de Fórmula Un Jean-Denis Deletraz, Jean Alesi e Marco Apicella. Amati mudouse á F3000 xaponesa en 1989, pero non tivo éxito. En 1990, Amati regresou a Europa para a F3000 International. Nas primeiras catro roldas, correu con Roni Motorsports nun Reynard 90D Cosworth antes de pasar a Lola na quinta rolda. O seu cambio final de equipo foi para Cobra Motorsports nas últimas cinco roldas. En 1990, Amati estivo involucrada nun accidente co piloto Británico Phil Andrews, no que o sacou da estrada durante unha sesión de proba antes da carreira de Brands Hatch ese ano.[12] Nunca anotou ningún punto durante o seu paso pola Fórmula 3000.
En 1991, Amati uniuse a GJ Motorsports pilotando un Reynard 91D Cosworth durante toda a tempada. Cualificou para seis roldas e logrou terminar algunhas veces. A finais de ano, Amati probou para Benetton pilotando durante 30 voltas.[11]
Fórmula Un
editarAmati asinou co equipo Brabham en xaneiro de 1992 para asociarse con Eric van de Poele despois de que o equipo non puidera asinar ao piloto xaponés de F3000 Akihiko Nakaya, a quen non se lle concedeu unha superlicenza debido a que a FIA non recoñece a serie xaponesa F3000 como un trampolín no automobilismo. O anuncio dunha muller piloto valeulle publicidade para o equipo Brabham. Antes da primeira rolda en Suráfrica, Amati tiña pouca experiencia na condución de coches de Fórmula Un xa que os mecánicos seguían traballando no seu automóbil.[13]
En Suráfrica, a inexperiencia de Amati viuse na pista logo de trompear seis veces durante a práctica. Durante a cualificación, non puido clasificar logo de establecer un tempo nove segundos máis lento que o pole Nigel Mansell e catro segundos máis lento que o seu compañeiro Van de Poele.
En México, Amati non puido clasificarse para a segunda carreira consecutiva logrando un tempo máis de 10 segundos máis lento que Mansell.
No Brasil, Amati unha vez máis non puido clasificar para a carreira tendo un tempo 11 segundos máis lento que Mansell na cualificación do venres. Na cualificación do sábado rexistrou unha lixeira melloría, pero Amati non cualificou. Pouco despois da carreira, Amati foi despedida por Brabham e substituída por Damon Hill.[13]
PCarreira logo da ublicar Fórmula Un
editarAmati participou na Porsche SuperCup en 1993 para gañar o Campionato Europeo Feminino. De 1994 a 1996, correu no Ferrari Challenge e foi consistente na serie. Deixou a serie por un ano sabático en 1997 antes de regresar en 1998. Unha vez máis competiu na Ferrari Challenge cun Ferrari 355 e tamén competiu na Serie Internacional de Deportes cun Alfa Romeo Giudici Gaiero SPN. Amati competiu nas 12 horas de Sebring nun BMW M3, conducindo xunto a Craig Carter e Andy Petery, pero retirouse debido a problemas co embrague. Tamén competiu na carreira dos 1000 km de Monza xunto a Loic Depailler e Xavier Pompidou, pero non puido comezar, chegou 11° en Le Mans durante unha carreira de dúas horas xunto a Guido Knyca e Giovani Gulinelli.[14] En 1999, Amati competiu na SportsRacing World Cup pilotando un Tampolli RS2-RTA99 para o equipo de Campuro Tampolli xunto a Angelo Lancelotti na clase SR2. Colocouse en terceiro lugar na xeral no campionato de clase SR2 en 1999. Amati tamén se moveu nos medios, escribindo columnas en Italia para publicacións de deportes de motor e proporcionando comentarios de televisión.
Rexistro de carreiras
editarResultados completos na Fórmula 3000 International
editar(key) (Races in bold indicate pole position) (Races in italics indicate fastest lap)
| Ano | Equipo | Chasis | Motor | Pneum. | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | Pos. | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1987 | BS Automotive | Lola T87/50 | Ford Cosworth | A | SIL | VAL | SPA | PAU | DON 16 |
PER NSC |
BRH | BIR | IMO NSC |
BUG | JAR | NC | 0 |
| 1988 | Colt Racing | Lola T88/50 | Ford Cosworth | A | XER 10 |
VAL Ret |
PAU NSC |
SIL NSC |
MNZ 10 |
PER 12 |
BRH NSC |
BIR DNQ |
BUG | ZOL | DIJ | NC | 0 |
| 1990 | Roni Motorsport | Reynard 90D | Ford Cosworth | A | DON Ret |
SIL NSC |
PAU NSC |
XER NSC |
NC | 0 | |||||||
| Lola T89/50 | MNZ NSC |
||||||||||||||||
| Colin Bennett Racing | Reynard 90D | Mugen Honda | PER NSC |
HOC 15 |
BRH NSC |
BIR NSC |
BUG NSc |
NOG | |||||||||
| 1991 | GJ Motorsports | Reynard 91D | Ford Cosworth | A | VAL NSC |
PAU Ret |
XER DNQ |
MUG 14 |
PER Ret |
HOC 9 |
BRH 19 |
SPA DNQ |
BUG 7 |
NOG Ret |
NC | 0 |
Resultados completos na Fórmula Un
editar(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
| Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Pos. | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1992 | Motor Racing Developments Ltd. | Brabham BT60B | Judd 3.5 L V10 | RSA NSC |
MEX NSC |
BRA NSC |
ESP | SMR | MON | CAN | FRA | GBR | ALE | HUN | BEL | ITA | POR | XPN | AUS | NC | 0 |
Notas
editar- ↑ "Giovanna Amati". oldracingcars.com. Consultado o 18 de novembro de 2012.
- ↑ Diepraam, Mattijs. "8W – Who – Giovanna Amati". 8W Forix. Consultado o 26 de xaneiro de 2016.
- ↑ "Giovanna Amati". Silhouet. Consultado o 26 de xaneiro de 2016.
- ↑ "Queens of Speed". ESPN. Consultado o 4 de abril de 2011.
- ↑ "A Disillusioned Italian Kidnap Victim Discovers That Home May Not Be Where the Heart Is". PEOPLE.com (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 2018-06-27.
- ↑ "How "Star Wars" Once Saved a Grand Prix Driver". formula1blog. Arquivado dende o orixinal o 08 de decembro de 2010. Consultado o 08 de febreiro de 2018.
- ↑ "Tearful reunion with victim brings kidnap confession". The Montreal Gazette. 29 de maio de 1978. p. 6.
- ↑ "Man arrested on date with girl he kidnapped". The Montreal Gazette. 26 de maio de 1978.
- ↑ "Love leads to French gangster's arrest". The Modesto Bee (en inglés). 26 de maio de 1978. p. C6. Arquivado dende o orixinal o 24 de xaneiro de 2013.
- ↑ "The Kidnapping of Giovanna Amati". F1 Rejects. Arquivado dende o orixinal o 07 de abril de 2014. Consultado o 8 de xuño de 2010.
- ↑ 11,0 11,1 "Giovanna Amati Biography (Before Formula One)". F1 Rejects. Arquivado dende o orixinal o 25 de xullo de 2008. Consultado o 5 de marzo de 2016.
- ↑ Smith, Sam The Amati-ville Horror: Surviving an 160mph F3000 crash Motorsport. 4 de xaneiro de 2016
- ↑ 13,0 13,1 "Giovanna Amati Biography (Formula One)". F1 Rejects. Arquivado dende o orixinal o 25 de xullo de 2008. Consultado o 5 de marzo de 2016.
- ↑ "Giovanna Amati Biography (After Formula One)". F1 Rejects. Arquivado dende o orixinal o 25 de xullo de 2008. Consultado o 5 de marzo de 2016.
Véxase tamén
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Giovanna Amati |
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |