Friedrich Miescher

Johan Friedrich Miescher, nado en Basilea o 13 de agosto de 1844 e finado en Davos o 26 de agosto de 1895, foi un biólogo suízo.

Friedrich Miescher

Biografía
Nacemento	(de) Johannes Friedrich Miescher 13 de agosto de 1844 Basilea, Suíza
Morte	26 de agosto de 1895 (51 anos) Davos, Suíza
Causa da morte	tuberculose
Reitor da Universidade de Basilea
Datos persoais
Educación	Universidade de Gotinga
Actividade
Lugar de traballo	Tubinga Basilea
Ocupación	biólogo, profesor universitario, bioquímico, fisiólogo
Empregador	Universidade de Tubinga Universidade de Basilea
Membro de	Leopoldina Zofingia
Profesores	Felix Hoppe-Seyler
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Obálky knih, Novo Dicionario Enciclopédico, 1911-1916

Traxectoria

Illou varias moléculas ricas en fosfatos, ás cales chamou nucleínas (actualmente ácidos nucleicos), a partir do núcleo dos glóbulos brancos en 1869, preparando o camiño para a súa identificación como os portadores da información hereditaria, o ADN. Este descubrimento, que se publicou por primeira vez en 1871, ó principio non asemellou relevante, ata que Albrecht Kossel fixo as súas primeiras investigacións na súa estrutura química.

O descubrimento dos ácidos nucleicos foi realizado no laboratorio de Felix Hoppe-Seyler situado no castelo de Tuebingen. Miescher tamén demostrou que a regulación da respiración depende da concentración de CO₂ no sangue.

Miescher e o ADN

Miescher era estudante de medicina e no laboratorio de Hoppe-Seyler, o seu mestre, comezou a analizar os restos de pus dos refugallos cirúrxicos, illando os núcleos dos glóbulos brancos e extraendo unha substancia aceda e cargada de fósforo á que denominou "nucleína" (hoxe sabemos que esta substancia é a nucleoproteína). Logo de tratar as células con solucións salinas, alcol, solucións acidas e solucións alcalinas, viu que as células tratadas cunha solución salina daban un precipitado xelatinoso e que as células tratadas cunha solución salina daban un precipitado cando se acidificaba a solución. Miescher supuxo que o precipitado podería estar asociado co núcleo celular. Para ensaiar esta posibilidade dedicouse a illar núcleos. Cando tratou os núcleos illados cunha solución alcalina e logo acidifícouna, observou un precipitado. A análise deste precipitado mostrou que se trataba dun material complexo que contiña entra outras cousas nitroxeno e fósforo. As proporcións eran diferentes a calquera outro material biolóxico estudado polo que concluio que illara un compoñente biolóxico non descrito previamente, asociado case exclusivamente co núcleo.

En 1874, Miescher, que se trasladou a Basilea, comezou as súas investigacións co esperma dos salmóns, e descubriu a presenza dunha serie de substancias, unha aceda (ácido nucléico ou "nucleína") e unha fortemente básica, á que denominou "protamina" e que se identifica coas histonas.

Os estudos de Miescher foron un papel moi importante na bioloxía molecular, que abriu as portas a numerosas probas e experimentos que realizaron varias personalidades diferentes, aínda que na súa época o termo nucleína era moi pouco coñecido e el nunca o propuxo como o ADN que coñecemos hoxe.

Véxase tamén

Bibliografía

• Dahm, Ralf (2008). "Discovering DNA: Friedrich Miescher and the early years of nucleic acid research.". Human Genetics 122 (6): 565–81. doi:10.1007/s00439-007-0433-0. PMID:17901982. Consultado o 15/12/2009. 
• Dahm, Ralf (2005). "Friedrich Miescher & the discovery of DNA". Human Genetics 278 (2): 274–88. doi:10.1016/j.ydbio.2004.11.028. PMID:15680349. Consultado o 15/12/2009. 
• Meyer Friedman & Gerald W. Friedland, Medicine's 10 Greatest Discoveries, ISBN 0-300-08278-9, pp. 194–196