Fernand Braudel
Fernand Braudel nado en Lumeville-en-Ornois (Mosa) o 24 de agosto de 1902 e finado en Cluses (Alta Savoia) o 27 de novembro de 1985, foi un historiador francés, que revolucionou a historiografía do século XX, ao considerar os efectos da economía e a xeografía na historia total. Foi tamén un dos membros máis destacados da escola dos Annales.
.jpg)
Traxectoria
editarDe neno viviu coa súa avoa paterna. Vivir na zona rural de Lorena marcoulle, recordaría na súa vellez, a importancia do estudo da vida cotiá das persoas. "Sigo sendo un historiador de orixe campesiña, que o pode dicir con orgullo". De mozo inclinouse pola medicina, pero o seu pai, profesor de matemáticas, convenceuno de optar pola historia, a cal finalmente aceptou. Foi bo estudante de grego e latín, así como poeta.
En 1923 iniciouse como profesor de historia en Bar-Le-Duc. Despois viaxou a Alxer, entón unha colonia francesa, a ensinar historia. Durante devandita estancia coñeceu por diversos seminarios a Henri Berr e Henri Hauser. De regreso en Francia en 1932, traballou como profesor de escola secundaria, e atopouse con Lucien Febvre, o cofundador da publicación Annales, mestre que tería unha grande influencia no seu traballo. É nesta estancia onde se interesou e fascinou por vez primeira polo Mediterráneo. Despois regresou a París e entre 1932 e 1935 a dar clases nos liceos Pasteur, Condorcet e Henry IV.
Brasil
editarCara a 1935 viaxou a São Paulo para fundar a cátedra universitaria de historia, invitado por Julio de Mesquita Filho, quen invitou tamén a Claude Lévi-Strauss. O resultado de devanditos esforzos colectivos foi a Universidade de São Paulo. Braudel aseguraría que foi un dos períodos máis felices da súa vida a estancia en América Latina, a cal estivo presente durante toda a súa vida nas súas apreciacións e comentarios.
Volta a Europa e participación na guerra
editarEn 1939, ao estalar a Segunda guerra mundial alistouse no exército, pero foi capturado en 1940 e feito prisioneiro de guerra en Alemaña, nun campamento preto de Lübeck, tamén na cidadela de Maguncia,[1] onde, traballando só coa propia memoria, sentou as bases do seu futuro gran traballo La Méditerranée et le Monde Méditerranéen a l'époque de Philippe II (en galego, O Mediterráneo e o mundo mediterráneo na época de Filipe II). Logo da guerra, traballou con Febvre nunha nova universidade, fundada separadamente da de Sorbona, dedicado á historia social e económica.
En 1962, escribiu unha Historia das civilizacións, como base para un curso básico de historia, pero o seu rexeitamento da narrativa tradicional baseada nos eventos superficiais, era demasiado radical para o Ministerio francés de educación, que o rexeitou.
Contra a historia tradicional, que narraba acontecementos principalmente políticos, Braudel pretendía escribir unha historia que, na súa soada visión do tempo histórico en tres niveis, puxera en énfase a "longa duración" e a conxuntura, desprazando a curta duración, os acontecementos. Consideraba a estes a espuma da onda da Historia. Era necesario estudar os grandes procesos da historia para posuír unha comprensión cabal e profunda dela. A obra máis representativa desta postura é La Méditerranée, libro divido en tres seccións, un para a longa duración, outro para a mediana e para rematar a curta duración, os acontecementos e personaxes da historia máis tradicional, como o foi o mesmo Filipe II.
Outro punto a destacar da súa postura coa historia vese noutra importante obra súa, constituída polos tres volumes de Civilisation Matérielle, Economie et Capitalisme, XVe-XVIIIe, o primeiro dos cales publicouse en 1979.
Braudel foi considerado como un dos máis grandes historiadores modernos, destacable pola énfase con que marca o papel dos factores socio-económicos na creación e narración da historia e pola unión que propuña entre as diferentes ciencias sociais, en que traballou toda a súa vida.
Recoñecementos
editar- A Universidade de Binghamton conta co Centro Fernand Braudel, dirixido por Immanuel Wallerstein.
- Recibiu a Orde Nacional da Lexión de Honra, máximo condecoración francesa.
- Foi doutor Honoris Causa polas universidades de Oxford, Bruxelas, Madrid, Varsovia, Cambridge, Yale, Xénova, Padua, Leiden, Montreal, Colonia e Chicago.
Véxase tamén
editarLigazóns externas
editarNotas
editar- ↑ Brittanica:Fernand Braudel