Espazo tridimensional

Como definición lingüística, o espazo tridimensional^[1] é aquel que pode ser definido como tendo tres partes dimensionais (altura, profundidade e largura), o que na práctica indica relevo.^[2] Os pobos da antigüidade traballaban con formas volumétricas, mais o estudo metódico do tema pode ser atopado nos libros de Euclides. Aínda que a maior parte da xeometría euclidiana se dedique aos problemas da xeometría plana, que inclúe o espazo euclidiano, traballaba co tridimensional cando se inclinaba sobre o estudo dos sólidos.

A xeometría analítica tridimensional e a xeometría descritiva trataron do espazo tridimensional de maneiras distintas, mais con contido aproximado, a primeira empregou a linguaxe alxébrica e a segunda a xeométrica.^[3]

Terceira dimensión

Co xurdimento da terceira dimensión, algúns problemas xeométricos que non existían no espazo bidimensional pasaron a ser estudados, como:

distancia entre planos paralelos,
distancia entre rectas que se cruzan,
cálculo de volumes,
elaboración de sistemas proxectivos etc.^[4]^[5]

Física clásica

A física newtoniana baséase no espazo tridimensional. Como consecuencias teóricas téñense:^[6]

o espazo é absoluto,
o tempo é absoluto,
o movemento é absoluto,
os intervalos de tempo son idénticos, baixo todas as condicións,
as dimensións dos corpos ríxidos son independentes do estado de repouso ou movemento,
os axiomas de Euclides permanecen certos para todo o Universo,
a gravitación débese a unha atracción entre os corpos,
os raios de luz propáganse en liña recta etc.

Notas

↑ A palabra espazo procede do latín (spatìum,ìí) e significa extensión, distancia e intervalo. Dimensión do latín (mensìo,ónis) significa medida.
↑ Scott, Rober Gillan (1970). Fundamentos del diseño. Editorial Victor Leru.
↑ Encyclopaedia Britannica.
↑ No espazo bidimensional sería improdutivo a creación dun sistema proxectivo, porque todos os obxectos xeométricos se reducirían a puntos e rectas, de acordo cun observador (que necesariamente estaría presente no plano). Para que exista un sistema de proxeccións é preciso que se teña un observador (fóra do plano), un plano de proxección e algo para ser observado (o elemento observado pode coincidir co plano de proxección), mais non pode coincidir co observador.
↑ Mandarino, Denis, Desenho Projetivo e Geometria Descritiva. São Paulo: Ed. Plêiade, 1996. Cap. I-VI.
↑ Dietz, David (1947). História da ciência. Livraria José Olympio. p. 302.

Véxase tamén

Outros artigos

[1] A palabra espazo procede do latín (spatìum,ìí) e significa extensión, distancia e intervalo. Dimensión do latín (mensìo,ónis) significa medida.

[Gillan-2] Scott, Rober Gillan (1970). Fundamentos del diseño. Editorial Victor Leru.

[3] Encyclopaedia Britannica.

[4] No espazo bidimensional sería improdutivo a creación dun sistema proxectivo, porque todos os obxectos xeométricos se reducirían a puntos e rectas, de acordo cun observador (que necesariamente estaría presente no plano). Para que exista un sistema de proxeccións é preciso que se teña un observador (fóra do plano), un plano de proxección e algo para ser observado (o elemento observado pode coincidir co plano de proxección), mais non pode coincidir co observador.

[GD-5] Mandarino, Denis, Desenho Projetivo e Geometria Descritiva. São Paulo: Ed. Plêiade, 1996. Cap. I-VI.

[6] Dietz, David (1947). História da ciência. Livraria José Olympio. p. 302.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]