Ernesto Tamariz
Ernesto Tamariz Galicia, nado en Acatzingo, Puebla, o 11 de xaneiro de 1904 e finado en Cidade de México o 30 de setembro de 1988, foi un escultor mexicano. Especializouse en escultura monumental e conmemorativa, e a súa obra atópase nun cento de espazos públicos relevantes do seu país.[1][2][3][4][5]
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 11 de xaneiro de 1904  Acatzingo, México |
| Morte | 30 de setembro de 1988 (84 anos) Cidade de México |
| Actividade | |
| Ocupación | escultor, pintor |
| Movemento | Art déco, eclecticism in art (en)  e nacionalismo |
Traxectoria
editarIngresou na Academia de Belas Artes de Puebla en 1918 e aos 21 anos, en 1923, na Academia de San Carlos, onde estudou pintura. En 1925 gañou un concurso de pintura mural no Palacio de Minería e optou pola escultura, campo no que traballaría ao longo da súa vida. En 1926 fundou a Escola de Artes Plásticas de Pachuca. Colaborou nos anos 30 na elaboración do conxunto escultórico do Monumento á Revolución xunto con Oliverio Martínez, con quen realizou traballos escultóricos en diferentes estados de México.[5] En 1948 comezou co arquitecto Enrique Aragón o Altar á Patria, popularmente coñecido como o "Monumento aos Nenos Heroes", que se completou en 1952. A construción do monumento deulle fama e recoñecemento en México, polo que a súa actividade escultórica, especialmente nos espazos públicos, duraría tres décadas máis.[1]
Obra
editar- Monumento aos fundadores de Puebla, 1931-1935
- Altar á Patria, Cidade de México, 1948-1952
- Escultura de José María Morelos, límites da cidade de México e do estado de Morelos
- Escultura de Antonio Caso, Praza do Estudante, Cidade de México
- Esculturas de Xoán Paulo II, Escultura de San Pío e arcanxos da basílica de Guadalupe
- Viacrucis da Catedral de Chihuahua
- Relevos do Tribunal Supremo de Xustiza da Nación
- Monumento a Vasco de Quiroga en Quiroga, Michoacán
- Escultura a Ignacio Allende en Irapuato, Guanajuato
- Monumento a José de San Martín na colonia Polanco, Cidade de México
- Escultura de Rafael Cabrera, Puebla, 1951
- Esculturas en Almoloya de Juárez, 1953
- Escultura de José María Yáñez, Guaymas,
- Tumba de Manuel M. Ponce na Rotonda das Persoas Ilustres, Cidade de México (1954)[6]
- Altar central e esculturas na Catedral Metropolitana de Cidade de México (1957)
- Virxe de Guadalupe, Lourdes
- Bustos de Carranza, Obregón e Calles, La Paz, Baixa California Sur (1958)
- Escultura de Felipe Pescador na estación de Buenavista, Cidade de México
- Escultura La Fama no Toreo de Cuatro Caminos
- Escultura de Alfonso Reyes no campus da Universidade Autónoma de Nuevo León
- Tumba de Ignacio Zaragoza no Panteón de San Fernando, Cidade de México[6]
- Tumba de Alfonso Reyes, Rotonda de Persoas Ilustres, Cidade de México
- Bustos de aviadores no aeroporto internacional da Cidade de México
- Monumento á Vitoria do 5 de maio, Puebla (1961)
- Esculturas de María Auxiliadora e anxos da parroquia de Santa Julia, Cidade de México (1961).[7]
- Esculturas de Hipócrates e Platón no Centro Médico Nacional Siglo XXI, Cidade de México (1962)
- Escultura de Juan Diego, Cuautitlán (1962)
- Relevos da sede do Instituto Mexicano do Seguro Social, Xalapa (1963)
- Cristo de madeira para a catedral de Torreón (1963)
- La Marsellesa, Complexo de Vivendas da Independencia, Cidade de México (1964)
- Escultura de Belisario Domínguez, Nuevo Laredo (1965)[5]
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 "Ernesto Tamariz Galicia". museoblaisten.com (en castelán). Consultado o 12 de setembro de 2021.
- ↑ Olea Prieto, Angélica (2018). Ernesto Tamariz Galicia protagonista de la escultura conmemorativa (en castelán). Consejo de la Crónita del Estado de Puebla. Consultado o 12 de setembro de 2021.
- ↑ Tovar de Teresa, Guillermo (1997). Repertorio de artistas en México: (P-Z) (en castelán). Grupo Financiero Bancomer. ISBN 978-968-6258-51-6. Consultado o 12 de setembro de 2021.
- ↑ Martínez Torrijos, Reyes (11 de xullo de 2013). "El arte de Ernesto Tamariz tiene su primera magna exposición" (en castelán). Consultado o 12 de setembro de 2021.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Enciclopedia de México: Sindicalismo - Ulúa (en castelán). Enciclopedia de México. 1988. ISBN 978-968-6234-13-8. Consultado o 12 de setembro de 2021.
- ↑ 6,0 6,1 Palapa Quijas, Fabiola (1 de novembro de 2006). "Ernesto Tamariz convirtió a los panteones en espacios artísticos" (en castelán). La Jornada. Consultado o 12 de setembro de 2021.
- ↑ Molina Palestina, Óscar (2012). Breve Historia y Relación del Patrimonio Tangible de la Delegación Miguel Hidalgo (en castelán) (1ª ed.). Cidade de México: Editado por la Delegación Miguel Hidalgo. p. 14. ISBN 978-607-95754-2-7.