Eduardo Muíños Búa
Eduardo Emilio Muíños Búa, nado en Pontevedra o 26 de novembro de 1892 e finado no mesmo concello o 2 de decembro de 1936, foi un mestre e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 26 de novembro de 1892  Pontevedra, España |
| Morte | 2 de decembro de 1936 (44 anos) Pontevedra, España |
| Causa da morte | pena de morte, ferida por arma de fogo |
| Actividade | |
| Ocupación | mestre, político |
| Familia | |
| Irmáns | Isolina Muíños Búa |
 | |
Traxectoria
editarFillo de Antonio Muíños Malvar e irmán de Isolina Muíños Búa. Foi redactor de Progreso e correspondente de Diario de Galicia en Pontevedra.[1] Aprobou as oposicións de Maxisterio en 1920 e foi mestre de Millarada en Forcarei (1920-1924), e de Verducido (Xeve) dende 1924. Na República foi militante do Partido Radical, do que se deu de baixa en 1935. Ao producirse o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 participou na requisa de armas e municións e foi detido. Estivo preso na illa de San Simón. Xulgado en Pontevedra por rebelión militar o 20 de novembro con Joaquín Fernández Barcia, Manuel Dios Costado e outros veciños de Xeve, foi condenado a pena de morte.[2] Foi executado o 2 de decembro de 1936 no km 1 da estrada a Campañó con Joaquín Fernández Barcia, Manuel Dios Costado, José Crespo Torres, Manuel Vázquez Cruz, José Gabriel Cespón Pazos, Ángel Cadavid Caamaño, José Prol Figueiro e Manuel Puente Iglesias.