Circuíto Paul Ricard

Circuíto Paul Ricard
Plano do Circuíto
Datos
Carreiras	FIA Fórmula 1 Gran Premio de Francia (2018–) WTCC Gran Premio de Francia MotoGP FIA GT 6 Horas de Castellet
Localización	Le Castellet, Francia
Capacidade	90.000 espectadores
Coordenadas
	Trazado actual (2018–) (coa chicana Mistral)
Lonxitude km	5,842
Curvas	15
Récord tempo	1:32.740
Récord piloto	Sebastian Vettel
Récord equipo	Ferrari
Récord ano	2019
	Circuíto longo (1970–1999)
Lonxitude km	5´809
Curvas	14
Récord tempo	1:39.914
Récord piloto	Keke Rosberg
Récord equipo	Williams-Honda FW10
Récord ano	1985
	Circuíto Club (1986–1999)
Lonxitude km	3´812
Curvas	9
Récord tempo	1:08.012
Récord piloto	Nigel Mansell
Récord equipo	Ferrari 641
Récord ano	1990
Vista do Circuíto

O Circuíto Paul Ricard (Pronunciación francesa: ​[siʁkɥi pɔl ʁikaʁ]) é unha pista de carreiras de automobilismo construída en 1969 en Le Castellet, preto de Marsella, no sur de Francia, financiada polo excéntrico magnate do pastís (un anís típico de Marsella, cun grao alcohólico que rolda o 40-45%) Paul Ricard. Ricard quería experimentar o reto de construír unha pista de carreiras.

Historia

Recibe o nome do excéntrico magnate das bebidas que vivía na comunidade próxima de Signes.

Cando se inaugurou o 19 de abril de 1970, as súas innovadoras instalacións convertérono nun dos circuítos de carreiras de motor máis seguros do mundo no momento da súa apertura.^{[Cómpre referencia]} O circuíto tiña tres posibles trazados da pista, un gran parque industrial e unha pista de aterraxe. A combinación de modernas instalacións, un clima invernal suave e unha pista de aterraxe popularizárono entre os equipos de carreiras para as probas de automóbiles durante a tempada invernal anual.^{[Cómpre referencia]}

A pista orixinal estaba dominada pola longa recta Mistral de 1´8 km seguido pola curva de Signes de alta velocidade á dereita. A longa recta principal e outras seccións rápidas converteron a pista en moi dura para os motores mentres xa que corrían a máximas revolucións durante períodos prolongados. Os fallos de motor eran comúns, como o grande accidente de Ayrton Senna durante o Gran Premio de 1985 despois de que o motor Renault do seu Lotus fallara trompeou en Signes sobre o seu propio aceite e estrelouse fortemente, afortunadamente con só leves hematomas para o piloto. Nigel Mansell estrelouse no mesmo lugar o mesmo fin de semana durante a práctica e sufriu unha conmoción cerebral que o mantivo fóra da carreira. O accidente de Mansell foi o resultado dunha picada lenta no seu pneumático traseiro esquerdo e causou que explotase a máis de 320 km/h, que rompeu a á traseiro do seu Williams FW10. O FW10 con motor de Honda ten o récord de volta ao circuíto orixinal cando o compañeiro de equipo de Mansell Keke Rosberg logrou un tempo de 1:39.914 durante o Gran Premio de Francia de 1985. Durante a cualificación para a carreira de 1985, o piloto suízo Marc Surer rexistrou o que nese momento era a maior velocidade rexistrada por un coche de Fórmula Un na recta Mistral cando o seu turbo de 1.000 bhp (746 kW; 1,014 PS) empuxou o seu Brabham - BMW a 338 km/h. En comparación co coche máis lento da carreira, o Tyrrell-Ford V8 atmosférico de Stefan Bellof que só podía acadar os 277 km/h. como era de esperar, Bellof cualificou 9 segundos máis lento que Surer e 12 segundos máis lento que o gañador da pole Rosberg.

Paul Ricard abriu en 1970 cunha carreira de coches deportivos de 2 litros, gañada por Brian Redman e durante os anos 1970 e 1980 a pista desenvolveu algúns dos mellores pilotos franceses da época, incluíndo o catro veces o campión mundial de pilotos, Alain Prost, que gañou o Gran Premio de Francia no circuíto en 1983, 1988, 1989 e 1990. O circuíto acolleu o Gran Premio de Francia de Fórmula Un en moitas ocasións, o primeiro dos cales foi o Gran Premio de Francia de 1971.

O circuíto tamén foi amplamente usado como pista de probas, especialmente na Fórmula Un. En 1986, o piloto de Fórmula Un Elio de Angelis morreu nun accidente nunhas probas na primeira curva rápida despois de que rompese a parte traseira do seu Brabham BT55. Aínda que o circuíto non foi a causa do colapso, modificouse para facelo máis seguro. A lonxitude da recta Mistral reducíuse de 1´8 km de lonxitude a pouco máis 1 km, e as magnícas e rápidas curvas de Verierre onde Angelis morreu foron eliminadas. Efectivamente, despois da recta de saída, no canto de dirixirse ás curvas de Verierre á esquerda, os coches agora frenaban con forza e viraban á dereita nun curto espazo que conectaba os boxes á recta Mistral. Isto cambiou a lonxitude do circuíto de Gran Premio de 5´81 km a só 3´812 km. Isto tamén tivo o efecto de cortar os tempos por volta, desde o tempo de Keke Rosberg de 1985 de 1:32.462 no seu Williams - Honda turbo, ao de Nigel Mansell en [[[Gran Premio de Francia de 1990|1990]]] de 1:04.402 co seu Ferrari V12.

O último Gran Premio de Francia disputado no circuíto foi en 1990, o evento trasladouse ao Circuíto de Nevers Magny-Cours onde se disputou ata o 2008. Desde entón, houbo discusións sobre a volta do Gran Premio de Francia a Paul Ricard, un dos circuítos considerados como o lugar axeitado.

Durante a súa vida hospedando unha rolda do Campionato do Mundo de Fórmula 1, Paul Ricard recibiu o Gran Premio de Francia en 14 ocasións entre 1971 e 1990. O circuíto longo usouse entre 1971 e 1985, e o Circuíto Club usouse entre 1986 e 1990. En seis ocasións (1971, 1975, 1976, 1978, 1980 e 1989) o gañador de Paul Ricard gañou o Campionato do Mundo no mesmo ano. Ronnie Peterson (1973 e 1974) e René Arnoux (1982) son só os gañadores de Ricard que nunca gañaron o campionato. Na década de 1990 o uso do circuíto estaba limitado ás carreiras de motos e ás carreiras nacionais francesas, e máis notablemente ata 1999, a carreira das 24 horas de motociclismo da Bol d'or. A pista tamén foi a sede do equipo Oreca F3000. Logo da morte de Ricard, a pista foi vendida en 1999 a Excelis, unha compañía propiedade do promotor de Fórmula Un, Bernie Ecclestone por preto de 11 millóns de dólares. Desde entón o circuíto foi completamente reconstruído e segue en activo. A pista reconstruíuse como pista de probas avanzada e foi por un tempo coñecida como Paul Ricard High Tech Test Track (Paul Ricard HTTT) antes de cambiar o seu nome ao de Circuíto Paul Ricard. Unha pista de aterraxe axeitada para avións privados é unha das instalacións do circuíto. Existe unha pista de Karting Test Track (KTT) que presenta o mesmo tipo de zonas de seguridade abrasiva que a pista de coches. O circuíto tamén acolleu algunhas carreiras, incluíndo o 500 km. de Paul Ricard de 2006, unha rolda do FIA GT Championship. Outros campionatos GT disputaron carreiras aquí, especialmente o Ferrari Challenge e as carreiras organizadas polos clubs Porsche de Francia e Italia. O 5 de decembro de 2016, anunciouse que o O Gran Premio de Francia volvería ao calendario de Fórmula 1 para a tempada 2018 que tivo lugar no Circuíto Paul Ricard. Este foi o primeiro Gran Premio de Francia desde a tempada 2008 de Fórmula Un (o último realizado en Magny-Cours) e o primeiro no Circuíto Paul Ricard desde 1990.

Características

• Capacidade espectadores: 90.000 espectadores
• Lonxitude do circuíto: 5´842 quilómetros.
• Distancia da carreira de Fórmula 1: 53 voltas = 309´69 quilómetros. 15 curvas en total (9 de dereitas e 6 de esquerda)
• Configuración aerodinámica: alta. Velocidade máxima estimada 343 km/h
• Aceleración a fondo:
• Tempo de freado:
• Total de combustible necesario para a distancia de carreira:
• Consumo de combustible: Baixo, x kg por volta.
• Cambio de marchas por volta:
• Número de zonas de freado:
• Desgaste dos freos: Baixo
• Desgaste dos pneumáticos:
• Distancia dos Boxes:
• Perda de tempo nunha parada en boxes:
• Tempo total necesario para a parada en boxes:
• Efecto de combustible (custo en tempo por volta de 10 kg de combustible transportado):
• Marca volta: 2018 Valtteri Bottas 1’34”225

A pista caracterízase pola súa longa recta Mistral (1´8 km}) e o alongado deseño da pista. A pista tamén é infrecuente porque está construída sobre unha chaira e é moi plana. En 1986 modificouse a pista para acurtar o circuíto, engadindo un acceso directo ata o medio da recta Mistral. Este circuíto máis curto tamén é coñecido como o circuíto Club de 3´813 km. de longo. A pista ofrece 167 configuracións posibles desde 0´826 km ao completo de 5´861 km.. A elevación da pista varía dos 408 aos 441 m por riba do nivel do mar. A súa versatilidade e o suave clima no inverno significa que se usa para probas por varios equipos dos deportes de motor, incluídos os equipos de Fórmula 1.

A pista é coñecida polas súas distintas zonas negras e azuis, coñecidas como "Zona Azul" (zona de seguridade). A superficie de escape consiste nunha mestura de asfalto e tungsteno, usada no canto de trampas de grava, común noutros circuítos. Unha segunda zona de escape máis profunda é a Zona Vermella, cunha superficie máis abrasiva deseñada para maximizar a adherencia do pneumático e, polo tanto, minimizar a freada. distancia, aínda que a costa dun desgaste extremo do pneumático. A protección final consiste en barreiras Tecpro, unha mellora moderna das barreiras de pneumáticos.

Unha volta ao circuíto recentemente reasfaltado mide 5´842 km. e ten quince curvas, algunhas das cales foron remodeladas desde o anterior Gran Premio de Francia en 2019. Tamén se fixeron cambios na entrada do pit lane. Hai dúas zonas de DRS; unha está situada na recta principal e a outra entre a sétima e a oitava curva, na primeira metade da recta Mistral.

Trazados

• 
  Paul Ricard circuíto de Gran Premio longo (1970-2001)
• 
  Paul Ricard circuíto de Gran Premio curto (1986-2001)
• 
  Paul Ricard circuíto 1D (2002-presente)
• 
  Paul Ricard circuíto 3C (2002–presente)
• 
  Paul Ricard circuíto 1C-V2 (2005–2018)
• 
  Todos os trazados do Circuíto Paul Ricard (2019–presente)
• 
  Paul Ricard circuíto 1C-V2 (2019–presente)
• 
  Paul Ricard circuíto 1A-V2 (2019–presente)

Todos os gañadores de Fórmula 1, no circuíto de Paul Ricard

Nº	Ano	Piloto	Construtor	Motor	Pneu.	Tempo	Lonxitude	Voltas	Velocidade media	Data	GP de
1	1971	Jackie Stewart	Tyrrell	Ford	G	1:46:41,680 h	5,810 km	55	179,700 km/h	4. xullo	Francia
2	1973	Ronnie Peterson	Lotus	Ford	G	1:41:36,520 h	5,810 km	54	185,264 km/h	1. xullo
3	1975	Niki Lauda	Ferrari	Ferrari	G	1:40:18,840 h	5,810 km	54	187,655 km/h	6. xullo
4	1976	James Hunt	McLaren	Ford	G	1:40:58,600 h	5,810 km	54	186,423 km/h	4. xullo
5	1978	Mario Andretti	Lotus	Ford	G	1:38:51,920 h	5,810 km	54	190,404 km/h	2. xullo
6	1980	Alan Jones	Williams	Ford	G	1:32:43,420 h	5,810 km	54	203,016 km/h	29. xuño
7	1982	René Arnoux	Renault	Renault	M	1:33:33,217 h	5,810 km	54	201,215 km/h	25. xullo
8	1983	Alain Prost	Renault	Renault	M	1:34:13,913 h	5,810 km	54	199,767 km/h	17. abril
9	1985	Nelson Piquet	Brabham	BMW	P	1:31:46,266 h	5,810 km	53	201,325 km/h	7. xullo
10	1986	Nigel Mansell	Williams	Honda	G	1:37:19,272 h	3,813 km	80	188,062 km/h	6. xullo
11	1987	Nigel Mansell	Williams	Honda	G	1:37:03,839 h	3,813 km	80	188,560 km/h	5. xullo
12	1988	Alain Prost	McLaren	Honda	G	1:37:37,328 h	3,813 km	80	187,482 km/h	3. xullo
13	1989	Alain Prost	McLaren	Honda	G	1:38:29,411 h	3,813 km	80	185,830 km/h	9. xullo
14	1990	Alain Prost	Ferrari	Ferrari	G	1:33:29,606 h	3,813 km	80	195,761 km/h	8. xullo
15	2018	Lewis Hamilton	Mercedes	Mercedes	P	1:30:11,385 h	5,842 km	53	206,026 km/h	24. xuño
16	2019	Lewis Hamilton	Mercedes	Mercedes	P	1:24:31,198 h	5,842 km	53	219,846 km/h	23. xuño
-	2020	Cancelada debido á Pandemia de COVID-19
17	2021	Max Verstappen	Red Bull	Honda	P	1:27:25.770 h	5,842 km	53	212,530 km/h	20. xuño
18	2022	Max Verstappen	Red Bull	RBPT	P	1:30:02.012 h	5,842 km	53	206´340 km/h	24. xullo

Récords
Piloto: Alain Prost (4) • País do piloto: Francia/Gran Bretaña (5 cada un) • Construtor: McLaren/Williams (3 cada un) • Motor: Ford (5) • Pneus: Goodyear (11)

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina oficial (en francés) (en inglés)
• Map and circuit history at RacingCircuits.info
• Circuit Paul Ricard Guide