Charles Edouard Guillaume

Charles Edouard Guillaume
	;
Nome orixinal	(fr) Charles Édouard Guillaume
Biografía
Nacemento	15 de febreiro de 1861 ; Fleurier, Suíza (en)
Morte	13 de xuño de 1938 (77 anos); Sèvres, Francia
Lugar de sepultura	Cimetière de Fleurier (en)
Director Oficina Internacional de Pesos e Medidas
	1915 – 1936
Datos persoais
Educación	ETH Zürich ; Universidade de Zürich
Actividade
Campo de traballo	Física
Ocupación	físico, investigador
Empregador	Oficina Internacional de Pesos e Medidas
Membro de	Academia de Ciencias da URSS ; Zofingia ; Real Academia das Ciencias de Suecia ; Academia de Ciencias de Rusia
Familia
Cónxuxe	Emilie Marie Anne Taufflieb
Premios
	(3 de xaneiro de 1937) grande oficial da Lexión de Honra; (1934) doutor honoris causa pola Universidade de París; (1928) Medalla e Premio Gabor; (1920) Conferencia Guthrie; (1920) Premio Nobel de Física; (1914) Medalla John Scott; (14 de xullo de 1908) Oficial da Lexión de Honra ;
Descrito pola fonte	Enciclopedia soviética armenia; Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947); Physicists: Biographical Dictionary (en) , (p.85)

Charles-Edouard Guillaume, nado en Fleurier, (Suíza) o 15 de febreiro de 1861 e finado o 13 de maio do 1938, foi un físico suízo.

Traxectoria

Comezou os seus estudos en Neuchatel e posteriormente na Politécnica de Zürich, onde obtivo o título de doutor en física. Traballou no Bureau internacional de pesos e medidas dende o ano 1883. No 1906 converteuse en sub-director e dende o 1915 até a súa retirada no ano 1936 foi director.

Guillaume traballou con Kristian Birkeland. Serviu no Observatorio de París, Sección de Meudon. Levou a cabo diversos experimentos relativos a medicións termostáticas. Foi o primeiro en determinar a temperatura correcta do espazo.

Foi galardoado en 1920 co premio Nobel de Física pola súa descuberta dunha aliaxe de aceiro ao níquel coñecida como invar, elinvar, nivarox etc. Esta aliaxe ten un coeficiente de dilatación térmica moi pequeno, o que permite o seu emprego na construción de reloxos e de patróns para medidas xeodésicas.

Traballos publicados

La Température de L'Espace, La Nature, volume 24, 1896.
Études thermométriques. 1886.
Traité de thermométrie. 1889.
Unités et Étalons. 1894.
Les rayons X. 1896.
Recherches sur le nickel et ses alliages. 1898.
La vie de la matière. 1899.
La Convention du Mètre et le Bureau international des Poids et Mesures. 1902.
Les applications des aciers au nickel. 1904.
Des états de la matière. 1907.
Les récents progrès du système métrique. 1907, 1913.
Initiation à la Mécanique.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Biografía oficial (en inglés).

Predecesor: Johannes Stark	Premio Nobel de Física 1920	Sucesor: Albert Einstein