Camp de les Corts
O Camp de les Corts (popularmente chamado Les Corts) foi o segundo estadio que tivo en propiedade o Futbol Club Barcelona na súa historia, tralo Camp del Carrer Indústria, e anterior ó Camp Nou. O equipo xogou os seus encontros como local neste estadio entre 1922 e 1957.
| Les Corts | |
|---|---|
 | |
| Datos | |
| Coordenadas | 41°23′09″N 2°08′08″L / 41.385833, 2.135556 |
| Localización | Barcelona, España |
| Construción | |
| Inauguración | 20 de maio de 1922 |
| Demolición | 2 de febreiro de 1966 |
| Arquitecto | Santiago Mestres Josep Alemany |
| Estadio | |
| Superficie | Céspede |
| Dimensións | 101 x 62 |
| Capacidade | 60.000 espectadores |
| Propietario | Futbol Club Barcelona |
| Operadora | FC Barcelona |
| Localía | Futbol Club Barcelona |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Historia
editarO FC Barcelona xogaba os seus encontros como local no Camp del Carrer Indústria, un estadio con capacidade para 6.000 persoas (1.500 sentadas e 4.500 a pé de campo) que quedou obsoleto e pequeno cando os éxitos do club comezaron a atraer mais afeccionados. A partir de 1919 o equipo gañou varias edicións da Copa do Rei e do Campionato de Cataluña (os únicos torneos existentes daquela) con xogadores míticos como Josep Samitier, Paulino Alcántara (máximo goleador histórico do club), Ricardo Zamora ou Emilio Sagi Barba.
Hans Gamper, o mesmo presidente que xa mandara construír o vello estadio en 1909, decidiu construír en 1922 un novo recinto moito máis grande e moderno para acoller a gran cantidade de seareiros que querían acudir a ver os encontros do equipo de fútbol.
As obras duraron só 3 meses, e o 20 de maio de 1922 tivo lugar a inauguración oficial do estadio (o primeiro con céspede do mundo) cun encontro amigable fronte ó equipo escocés do Saint Mirren FC. O estadio recibiu o nome de Les Corts por ser o nome do barrio no que foi construído. Daquela o estadio tiña unha soa tribuna e capacidade para 25.000 persoas. En 1926 foi ampliado para poder acoller ata 45.000 persoas.
Este novo estadio, sumado ós éxitos do equipo na Copa do Rei (títulos de 1925, 1926 e 1928) e no Campionato de Cataluña (títulos de 1924, 1925, 1926, 1927 e 1928) impulsaron o crecemento económico, social e institucional do club, que conquistou en 1929 a primeira edición do campionato nacional de Liga. Este crecemento posibilitou a creación en 1926 da nova sección de baloncesto.
Non obstante, o estadio tamén acolleu incidentes relacionados coa resistencia catalá ó centralismo da ditadura de Miguel Primo de Rivera (1922-1930). Un deses incidentes tivo lugar en 1925, cando o FC Barcelona organizou un encontro de homenaxe á influente entidade cultural do Orfeó Catalá, para o cal non tiña permiso. Cando soou o himno español, a multitude catalanista que enchía as bancadas do estadio de Les Corts asubiou á Marcha Real, o cal provocou que a autoridade gobernativa mandase pechar o recinto durante 6 meses. Gamper presentou pouco despois a súa dimisión como presidente do club por mor destes feitos.
.jpg)
Nos anos trinta tivo lugar a Guerra Civil española, durante a cal o presidente do FC Barcelona, Josep Sunyol, foi executado, e as instalacións do club foron bombardeadas. En 1940 foi designado presidente un home afín ó franquismo, Enrique Piñeyro, IX Marqués da Mesa de Asta, que castelanizou o nome do club e modificou o escudo. En 1942 o equipo estivo a piques de descender.
Os bos resultados non volveron a Les Corts até mediados dos anos 40. O FC Barcelona conquistou as ligas dos anos 1945, 1948 e 1949. Nese ano 1949 o club celebrou o seu 50º aniversario conquistando ademais a súa primeira Copa Latina. En 1950 o presidente Agustí Montal contrata ó xogador húngaro László Kubala, e entre 1951 e 1953 o Barcelona conquista tódolos títulos nacionais posibles, así como a Copa Latina de 1952. Naqueles intres o estadio de Les Corts xa contaba cunha capacidade para 60.000 persoas, pero aquel equipo atraía a tanta xente que aínda así era pequeno.
Francesc Miró-Sans chegou á presidencia do club en 1953 despois dunhas eleccións ás que se presentou co lema "Polo mellor campo do mundo". A necesidade dun estadio mais grande levou á colocación da primeira pedra do novo estadio o 24 de marzo de 1954. O Camp Nou foi inaugurado o 27 de setembro de 1957, e Les Corts continuou sendo utilizado durante uns anos polo Condal, ata a súa clausura definitiva.
Tralo peche do estadio, comezou un lento proceso para recalificar os terreos sobre os que estaba construído, para poder ser vendidos por unha boa cantidade a algunha inmobiliaria que quixese construír vivendas, xa que naquel entón o lugar estaba cualificado como terreo verde. Finalmente as obras de demolición comezaron o 2 de febreiro de 1966.