Angelo Domenghini

futbolista italiano

Angelo Domenghini, nado en Lallio, Bérgamo, o 25 de agosto de 1941, é un exfutbolista e exadestrador de italiano, que xogaba como dianteiro. Destacou especialmente no Inter de Milán de Helenio Herrera, co que gañou dous títulos da Serie A, unha Copa de Europa e dúas Copas Intercontinentais. Foi internacional coa selección italiana, coa que conquistou a Eurocopa de 1968 e acadou a final do Mundial de 1970.

Modelo:BiografíaAngelo Domenghini

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento25 de agosto de 1941 Editar o valor en Wikidata (83 anos)
Lallio, Italia (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Altura175 cm Editar o valor en Wikidata
Peso66 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista (–1979), adestrador de fútbol Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaItalia Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoExtremo esquerdo Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1960–1964 Atalanta BC 69(17)
1964–1969   Inter de Milán 134(50)
1969–1973   Cagliari Calcio 99(18)
1973–1974   AS Roma 30(4)
1974–1976 Hellas Verona F.C. 28(3)
1976–1977 Calcio Foggia 1920 17(4)
1977–1978 Olbia Calcio 1905 21(10)
1978–1979 Trento Calcio 1921 19(3)
  Selección nacional Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1963–1972   Italia 33(7)
1964–1964   Italia sub-21 3(1)
Participou en
1970Mundial de Fútbol México 1970
xuño de 1968Eurocopa de Fútbol Italia 1968 Editar o valor en Wikidata

Sitio webdomenghini.com Editar o valor en Wikidata
Discogs: 4802585 FIFA: 174505 UEFA: 36632 Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Como futbolista

editar

Formouse como futbolista na canteira da Atalanta, debutando co primeiro equipo na Serie A o 4 de xuño de 1961, nunha derrota ante o Udinese.[1][2] Militou durante os seguintes tres anos no equipo, tendo unha das súas mellores actuacións na final da Copa de Italia de 1963, cando marcou un triplete contra o Torino, cuxa portería defendía o gardameta internacional Lido Vieri, dándolle así ao club o seu primeiro e único título.[3] Foi o primeiro futbolista en marcar un triplete nunha final da Copa de Italia, e un dos únicos dous que o lograron, xunto a Giuseppe Giannini en 1993.[4]

En 1964 fichou polo Inter de Milán de Helenio Herrera, que viña de gañar a Copa de Europa. Alí xogou a miúdo de dianteiro centro, no canto do seu posto habitual na banda dereita, posición que no Inter ocupaba Jair.[5] Con 54 goles en 164 partidos contribuíu á conquista de dous títulos de liga, da Copa de Europa de 1965 e de dúas Copas Intercontinentais.[1]

En 1969 fichou polo Cagliari, como parte do acordo que levou a Roberto Boninsegna ao Inter.[5] No equipo sardo coincidiu con xogadores como Gigi Riva ou Sergio Gori e proclamouse na súa primeira tempada campión de liga, no que foi o primeiro e único título da historia do club.[6]

En 1973 fichou pola Roma, por petición do que fora o seu adestrador no Cagliari, Manlio Scopigno.[7] Co conxunto lacial xogou só unha tempada, na que marcou 4 goles en 30 partidos, quedando fóra dos plans do equipo trala chegada ao banco de Nils Liedholm.[7]

Trala súa experiencia na capital xogou no Verona, no Foggia e no Olbia, antes de pechar a súa carreira como futbolista no Trento en 1979.[1]

Selección italiana

editar

Foi 33 veces internacional coa selección italiana, coa que marcou 7 goles. Debutou o 10 de novembro de 1963 ante a Unión Soviética no Estadio Olímpico de Roma, nun partido correspondente á clasificación para a Eurocopa de 1964.[1] Os soviéticos deixaron fóra a Italia daquela Eurocopa, pero a azzurra conseguiu clasificarse para a de 1968, disputada no seu propio país.

Domenghini foi titular no partido inaugural da Eurocopa de 1968 ante a URSS, que se decidiu por lanzamento de moeda, ao rematar sen goles; e tamén na final contra Iugoslavia, onde marcou de falta o gol que igualou o partido tralo tanto inicial de Dragan Džajić, forzando un partido de desempate no que a vitoria acabou sendo para os italianos.[8] Foi elixido no once ideal do torneo.[9] Disputou tamén o Mundial de 1970, sendo titular en todos os encontros e marcando o gol da vitoria (1-0) no primeiro partido contra Suecia. Xogou a final contra o Brasil de Pelé no Estadio Azteca, perdendo por 4-1.

Como adestrador

editar

Trala súa retirada como futbolista foi adestrador de varios equipos, entre eles o Sambenedettese, da Serie B.

Palmarés

editar
Atalanta
Inter de Milán
Cagliari
Selección italiana
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Monti 2002.
  2. "Due gol di Mereghetti in Udinese-Atalanta: 2-1". La Stampa (en italiano). 5 de xuño de 1961. p. 4. Consultado o 31 de marzo de 2022. 
  3. Bertoldi, Paolo (3 giugno 1963). "Tre goals di Domenghini". La Stampa (en italiano). p. 9. Consultado o 31 de marzo de 2022. 
  4. "Un sogno di 56 anni fa" (en italiano). 14 de maio de 2019. Consultado o 31 de marzo de 2022. 
  5. 5,0 5,1 Bovolenta, Germano (17 de abril de 2005). "Domenghini, sempre all' ala". La Gazzetta dello Sport (en italiano). Consultado o 31 de marzo de 2022. 
  6. "Quarant’anni fa lo scudetto "Orgoglio per tutta l’Isola"". la Repubblica (en italiano). 12 de abril de 2010. Consultado o 31 de marzo de 2022. 
  7. 7,0 7,1 "Domenghini compie 80 anni. La sua carriera raccontata in un'intervista" (en italiano). 25 de agosto de 2021. Consultado o 31 de marzo de 2022. 
  8. Schianchi, Andrea (3 de xuño de 2016). "Euro '68, l'Italia vince in casa: monetina in semifinale e ripetizione della semifinale". La Gazzetta dello Sport (en italiano). Consultado o 31 de marzo de 2022. 
  9. "EURO 1968 Team of the Tournament". UEFA (en inglés). 1 de xaneiro de 2020. Consultado o 31 de marzo de 2022. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • VV. A.A. (1978). Almanacco illustrato del calcio 1979 (en italiano). Módena: Panini. 
  • VV. A.A. (1984). Almanacco illustrato del calcio 1985 (en italiano). Módena: Panini. 
  • VV. A.A. (1991). Almanacco illustrato del calcio 1992 (en italiano). Módena: Panini. 
  • Monti, Fabio (2002). "DOMENGHINI, Angelo". Enciclopedia dello sport (en italiano). Istituto dell'Enciclopedia Italiana. 
  • Pezzotti, Gianluigi; Vietti, Rita (2002). Dizionario della grande Inter (en italiano). Roma: Newton Compton Editori. 
  • Corbani, Elio; Serina, Pietro (2007). Cent'anni di Atalanta (en italiano) 2. Bérgamo: SESAAB. ISBN 978-88-903088-0-2. 

Ligazóns externas

editar