Amin Maalouf, nado en Beirut o 25 de febreiro de 1949, é un escritor libanés. A familia materna é de tradición anglófona e católica e a paterna francófona e protestante.

Modelo:BiografíaAmin Maalouf

(2009) Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(fr) Amin Maalouf
(ar) أمين معلوف Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(ar) أمين رشدي معلوف Editar o valor en Wikidata
25 de febreiro de 1949 Editar o valor en Wikidata (75 anos)
Beirut, Líbano Editar o valor en Wikidata
Perpetual secretary of the French Academy (en) Traducir
28 de setembro de 2023 –
← Hélène Carrère d'Encausse
Cadeira 29 da Academia Francesa (pt) Traducir
23 de xuño de 2011 –
← Claude Lévi-Strauss Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
EducaciónCollège Notre-Dame de Jamhour (en) Traducir
Universidade San Xosé Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoLiteratura, novela e novela histórica Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónxornalista (–1986), escritor de ciencia ficción, autor, libretista, escritor, novelista Editar o valor en Wikidata
Membro de
Obra
Obras destacables
Familia
CónxuxeAndrée Maalouf Editar o valor en Wikidata
PaisRushdi Maalouf Editar o valor en Wikidata  e Odette Maalouf Editar o valor en Wikidata
IrmánsHind Maalouf Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
Sitio webaminmaalouf.org Editar o valor en Wikidata
BNE: XX939969 Bitraga: 787 Dialnet: 783926 Musicbrainz: 4e70f634-0bb4-4455-bbb2-caabcdd629d3 Discogs: 1230357 Editar o valor en Wikidata
Amin Maalouf, 2013.

Traxectoria

editar

Amin Maalouf estudou economía, política e socioloxía e traballou no xornal An Nahar como responsábel da sección de internacional. Foi correspondente durante 12 anos e visitou máis de 60 países, especialmente Etiopía, Somalia, Bangladesh e Vietnam, onde foi testemuña da batalla de Saigón. Desde 1975, cando estalou a guerra do Líbano, exilouse en Francia, onde traballou como redactor xefe da revista Jeune Afrique. Actualmente dedícase só á literatura. Recibiu o premio Maison de Presse pola súa novela Samarcanda e o Goncourt por A rocha de Tanios. Dous dos seus maiores éxitos son As cruzadas vistas polos árabes e León o Africano.

Novelas

editar
  • León o Africano (Léon l'Africain, 1986).
  • Samarcanda (Samarcande, 1988).
  • Os xardíns de luz (Les Jardins de lumière, 1991).
  • O primeiro século após Beatriz (Le Premier Siècle après Béatrice, 1992).
  • O rochedo de Tanios (Le Rocher de Tanios, Premio Goncourt 1993).
  • As escalas do Levante (Les Échelles du Levant, 1996).
  • A viaxe de Baldassare (Le Périple de Baldassare, 2000). Traducido ao galego por Xavier Queipo e María Dolores Torres París.
  • Orixes (Origines, 2004).

Ensaios

editar
  • As identidades asasinas (Les Identités meurtrières, 1998).
  • As cruzadas vistas polos árabes (Les croisades vues par les Arabes, 1983), Premio das Maisons de la Presse.
  • A deleiba do mundo (Le Dérèglement du monde, 2009). Traducido por Maria Dolores Torres París.

Libretos de ópera

editar
  • O amor de lonxe (L’Amour de loin, 2001 - música de Kaija Saariaho).

Prefacios

editar
  • "Por unha educación bilingüe" ("Pour une éducation bilingue : Guide de survie à l'usage des petits européens", 1981).
  • "Sobre a adivinación, Cicerón", ("De la Divination", Cicéron, 1992).
  • "O Profeta, Khalil Gibran" ("Le Prophète", Khalil Gibran, 1993).

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar