Afonso de Molina
Afonso de Molina (en castelán Alfonso de Molina), nado en 1202 preto de León e finado o 6 de xaneiro de 1272 en Salamanca, foi un infante de León e Castela, fillo de Afonso VIII de Galiza e León e da súa segunda esposa, Berenguela. Durante a súa vida, xogou un papel importante nos conflitos dinásticos e territoriais do seu tempo, e herdou o señorío de Molina e Mesa ao casar con Mafalda González de Lara.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1202 León, España |
| Morte | 6 de xaneiro de 1272 (69/70 anos) Salamanca, España |
| Lugar de sepultura | Castelo de Calatrava, a Nova (pt)  |
| Relixión | Cristianismo |
| Actividade | |
| Ocupación | militar |
| Outro | |
| Título | Infante of León (en) Señor de Molina |
| Familia | Casa de Borgoña |
| Cónxuxe | Mafalda González de Lara (1222 (Gregoriano)–) Teresa González de Lara Mafalda González de Lara Maior Afonso de Meneses |
| Fillos | Urraca Alfonso (  ) Juan Alfonso de Molina ( ) Alfonso Téllez de Molina ( ) Maior Afonso de MenesesTeresa Alfonso de Molina ( ) Berengária Fernandes ( ) Blanca Alfonso de Molina ( ) Mafalda González de LaraJuana Alfonso de Molina ( ) Teresa González de LaraMaría de Molina ( ) Maior Afonso de Meneses |
| Pais | Afonso VIII de León e Galicia e Berenguela de Castela |
| Irmáns | Fernando III de Castela Berengária de Leão Aldonza de Galicia e León Sancha de Galicia e León Urraca Afonso de Leão Costanza de León Lionor de León Fernando Afonso Martim Afonso de Leão |
  | |
Traxectoria
editarOrixes familiares
editarFillo de Afonso VIII e Berenguela de León e Castela, era neto por liña paterna de Fernando II de Galiza e León e Orraca de Portugal, e por liña materna de Afonso VIII de Castela e Lionor Plantagenet.[1]
Nado preto de León, Alfonso presenciou as tensións entre os reinos de Castela e de León durante a súa infancia, especialmente despois da anulación do matrimonio dos seus pais. Na batalla das Navas de Tolosa en 1212, o seu pai non participou, optando en lugar diso por invadir Castela á ausencia do seu curmán Alfonso VIII de Castela.[2]
Conflitos de sucesión
editarEn 1230, tras a morte do seu pai, podería ter reclamado o trono de León. Fernando III herdou Galiza contra a vontade do seu pai. Durante o conflito sucesorio os galegos chegaron a propor para o trono a Afonso de Molina, irmán máis novo de Fernando, mais finalmente renunciou a favor do seu irmán Fernando, o que provocou a unificación dos reinos de Galiza e León e de Castela.[3]
Matrimonios e descendencia
editarCasou en tres ocasións, tendo varios fillos coas súas esposas Mafalda González de Lara, Teresa González de Lara e Maior Alfonso de Meneses, e tivo cinco fillos "ilexítimos" fóra dos matrimonios, un deles lexitimado logo polo papa Inocencio IV.[4]
Pasamento
editarFaleceu en 1272 en Salamanca e foi enterrado no castelo de Calatrava la Nueva, reflectindo a súa afiliación coa Orde de Calatrava.
Notas
editar- ↑ Acha, Jaime de Salazar y (2021-09-01). La Casa del Rey de Castilla y León en la Edad Media (en castelán). Boletín Oficial del Estado. ISBN 978-84-340-2752-7.
- ↑ Díez, Carlos ESTEPA (2006). "Frontera, Nobleza Y Señoríos En Castilla: El Señorío De Molina (siglos Xii-Xiii)". Studia Historica, Historia Medieval 24: 15–86. ISSN 0213-2060.
- ↑ Patricia Rochwert-Zuili (ed.). Crónica de Castilla: Édition et présentation. p. 20.
los gallegos querien alçar rrey a su hermano, el infante don Alfonso
- ↑ Díez, Carlos Estepa (2006). "Frontera, nobleza y señoríos en Castilla: el señorío de Molina (siglos XII-XIII)". Studia Historica. Historia Medieval (en castelán) 24. ISSN 2445-3595.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Estepa Díez, Carlos. Frontera, nobleza y señoríos en Castilla: el señorío de Molina (siglos XII-XIII). Ediciones Universidad de Salamanca, Salamanca, 2006.
- Salazar y Acha, Jaime de. La casa del Rey de Castilla y León en la Edad Media. Centro de Estudios Políticos y Constitucionales, Madrid, 2021.