Alexander Kielland
Alexander Lange Kielland (Stavanger, 18 febrewaris 1849 - Bergen, 6 april 1906) wie in Noarsk skriuwer dy't mei Henrik Ibsen, Jonas Lie en Bjørnstjerne Bjørnson rekkene wurdt ta de Grutte fjouwer fan de Noarske literatuer.
Kielland kaam út in begoedige keapmanshûshâlding. Sels soe er him it lot fan de earmen syn hiele libben oanlûke, hoewol't er direkteur fan in stienfabryk wie en net wist wat earmoed wie. As direkteur behannele er syn arbeiders goed. Syn wurk wie tige realistysk. Om 1890 hinne joech er de skriuwerij deroan en sette útein mei in twadde karriêre yn de polityk. Hy waard earst boargemaster fan Stavanger en letter Fylkesmann fan de provinsje Møre og Romsdal.
Wurk
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]Koarte ferhalen
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]- Novelletter, 1879
- Nye novelletter, 1880
- To Novelletter fra Danmark, 1882
Romans
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]- Garman & Worse, 1880 -
- Arbeidsfolk, 1881
- Else, 1881
- Skipper Worse, 1882
- Gift, 1883
- Fortuna, 1884
- Sne, 1886
- Sankt Hans Fest, 1887
- Jacob, 1891
Toanielstikken
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]- Paa Hjemvejen, 1878
- Hans Majestæts Foged, 1880
- Det hele er Ingenting, 1880
- Tre par, 1886
- Bettys Formynder, 1887
- Professoren, 1888
Essays
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]- Forsvarssagen, 1890
- Menneker og Dyr, 1891
- Omkring Napoleon, 1905