George fan Lalaing, greve fan Rennenberch
George van Lalaing, greve fan Rennenberch (Hoogstraten, België, 1536 – Grins, 23 july 1581) wie steedhâlder fan Fryslân, Grinslân, Drinte en Oerisel.
Hy kaam út in Henegousk laach fan lânsbestjoerders. Syn âlden wiene Filips fan Lalaing, twadde greve fan Hoogstraten en Anna van Rennenberch.
Op foardracht fan Willem fan Oranje waard hy yn 1577 beneamd ta steedhâlder fan de neamde noardlike gewesten. Hy besocht de gewesten, binnen it ramt fan de Pasifikaasje fan Gint, foar it roomske leauwe te behâlden.
Op 3 maart 1580 rûn de greve fan Rennenberch oer nei kening Philips II. Hy besocht de katoliken wol mei wat súkses foar him te winnen, mar yn de noardlike Nederlannen wienen dy fierstente swak. It oerrinnen fan Rennenberch ferskerpe de al besteande polirisaasje frijwat. Katoliken waarden tenei binnen de Uny fan Utert wantroud. Foaroansteande katoliken hiene dêrnei nog mar kar út twa alternativen: harren foaroansteande posysje opjaan, of oergean nei de kalvinistysk oriïntearre Nederdútsk Grifformearde Tsjerke (letter Nederlânsk Herfoarme tsjerke).
De greve fan Rennenberch ferstoar yn 1581. As opfolger waard troch Philips II Francisco Verdugo beneamd, de lêste Spanjert dy't ea dy posysje (oant 1863) beklaaie soe, mar nea erkend waard troch de opstannelingen. Greve Willem Loadewyk fan Nassau waard troch de opstannelingen yn 1584 as tsjinsteedhâlder beneamd, en soe dit oant syn dea yn 1620 bliuwe.
It Ferrie fan Rennenberch
bewurkje seksje
Yn de Nederlânske skiednis wurdt sprutsen fan it "Ferrie fan Rennenberch". Rennenberch syn situaasje wie lykwols wat mear komplisearre as dy fan gewoane "ferrieder". In protte katoliken yn de Nederlannen hienen yn it earstoan de Pasifikaasje fan Gint fan herte ûndersteund, yn de hoop dat hjirmei in fersoening tusken katolyk en protestant ûntstean soe. De ûndefining wie lykwols al, dat yn in protte stêden de goed organisearre kalvinisten, sadree't se ien finger krigen, de hiele hân namen. Yn ûnder mear Brugge, Gint en Brussel hienen de kalvinisten de macht oernomd en wie de posysje fan de restearjende katoliken tige prekêr woarn, yn striid mei wat yn de Pasifikaaje bepaald wie. Doe't Rennenberch besluet nei de Spaanske side oer te gean, waard hy dêryn fan herte stipe troch it roomske Grinzer stedsbestjoer.