کو

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /کِو/

حرف

کو

1. (ضمیر): هنگام پرسش از محل چیزی یا کسی به‌کار می‌رود. کو، کجاست؟
2. استفهام. (ادات پرسش).
3. (شاعرانه): که‌او.

صفت

1. زیرک، دانشمند.
2. پهلوان، دلیر.

فعل

1. کجاست، فعل پرسشی.

زبان دیگر

سیوندی

1. کوه.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: weevi

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن