عزیز
(عَ)
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
فارسی
عزیز: این واژه که در عربی از ریشه عز ( با تشدید ز ) ساخته شده است، برگرفته از واژه ی اوستایی اَئُزه aoza به معنی گرامی داشتن است. پس عزیز واژه ای عربی شده یا معرب از پارسی است.
همتای پارسی آن اینهاست:
فری fri ( سغدی )
فریان faryān ( سغدی: fryān )
زرژیک zaržik ( سغدی: żržcik )
نازار ( لری ) .
آوایش
[ویرایش]- عَ
صفت
[ویرایش]برگردان‌ها
[ویرایش]- ایتالیایی
اسم
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
صفت
[ویرایش]- انگلیسی
- turtledove