دنگل

(~.)

فارسی

دِنْگَلْ :(dengal) در گویش گنابادی یعنی بی شعور ، نفهم ، بی خرد ، کم عقل

ریشه‌شناسی

• ترکی

اسم

1. دنکل: اجتماع، گرد هم نشستن در مجلس.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(دَ گَ یا گِ)

صفت

1. احمق، نادان.
2. دیوث.
3. بی اندام.

منابع

• فرهنگ لغت معین