بال
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ بال دارد |
آوایش
[ویرایش]- /بال/
اسم
[ویرایش]
بال
- اندام پرواز در پرندگان، حشرات و خفاش.
- بال مهمترین گزینه استعاری برای بشر قدیم بوده اما با این حال هنوز مفهوم دقیق آن نامکشوف است.
- خاطر، دل، جان، فراق بال.
- از فارسی میانه b’lk’ (بالاگ، «بال») به ارث رسیده از سانسکریت बाल (bāla) به ارث 𑀯𑀸𑀮 (والا), از سانسکریت वाल (والا)
زبان دیگر
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- سانسکریت
اسم
[ویرایش]- عسل.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ کوچک زبان پهلوی
- فرهنگ واژه های اوستا
- فرهنگِ سَنسکریت