ارادت آوردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرادت/آوردن/

مصدر فعل لازم

ارادت‌آوردن (قدیم)‎

1. نشان دادن صمیمیت و اخلاص.

   اینجا تا ارادتی نیاوری، سعادتی نبَری. «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن